OI ENE BIHOTZ BARNEKO...

                        Zenbeit otoitz...

Oi ene bihotz barneko

Jainko, maite-maitea,

Noiz izanen naiz betiko

Zutaz bete-betea?

Oi ene bihotz barneko

Jainko maite-maitea!

Noiz izanen dut bihotz

Oso oso zurea?

Noiz izanen dut bihotz

Amodioz errea?

Niri nahiz egin uko,

Zuri oihuz banago:

Noiz ote naiz airatuko

Ni huntarik gorago?

Noiz ote nauzu osoki?

Mundukeriz hustuko?

Eta noiz bero-beroki

Goi-argiz zoratuko?

Emadazu zure bihotz

Zabalaren zabala,

Ez nagokizun beti hotz

Orai nagon bezala.

Noiz dut zinez sinetsiko

Nitan bizi zarela,

Ixuririk enetako

Zure Jainko odola.

Pitz zazu otoi! ni baitan

Zuk zinuen Gogoa,

Noizbeit eskain dezautzudan

Naizen, naiten osoa...

Ez dut emana oraino

Behar nuken guzia,

Kurutzean ez naizeno

Amodioz josia.

Urra zazu ta xehaka

Nere bihotz idorra,

Ur dadin odol-xortaka

Zure bihotz barnera.

Ez nagoke zeru-minez,

Ez nagoke geiago:

Aspaldi baitut auhenez

Zutaraino hel gogo.

Oi ene bihotz barneko

Jainko maite-maitea,

Zer zoriona betiko

Zuri so egoitea!

31-5-42