43
ARATHOIN MUNDIA UTZI DUENA

Goixtiarrek bere kondu zaharretan

Diote arathoin bat, hemenko lanetan

                Akhiturik,

        Olanda gazna batetan

                 Sarturik,

Hurruntu zela lurko heroxetarik.

        Barnaixka zen karbea

        Inguru guzian hedatua.

        Gure ermita berriak

        Han zituen janhariak.

        Eghin zuen azkenian

        Hainbeste, zankoez

                Eta hortzez,

        Zoin, egun gutiren barnian,

        Han ukan beitzutian

                Bizia

                Eta atherbia.

        Zer behar da ghehiago?

                Lodi zen

                Eta ghizen,

                Zerentako

Gainkoak bere honak beititu igorten

        Diener Jeinkotiartzen.

Egun batez Jeinkotiararen etxera

Arathoin-populu mezu eghiliak,

Amoinatto baten galthatzera,

Jin ziren. Ziradiren joailiak

                Arrotz-lurretara

                Sokorri txerkara,

Gathu armadatik beghiratzeko.

                Arathoin hiriko

                 Atheak

                Ziren zerratuak.

                Bidian jarri ziren

                Bolsak hutsik,

        Zeren herria beitzen

        Hanitz praubeturik.

        Guti zuten galdeghiten;

        Lau edo bortz egunen barnen

        Segur zielakoz sokorriak

        Ziatiela juntatiak.

—Ene adixkidiak, deiote ermitak,

Lurreko gauzetan eztitut nik lanak.

Zertan mundiaz ahatzerik den gaixoak

        Sokorri ahal zestakete?

        Zer eghin ahal dezake,

        Othoitze baizik Jeinkoari

        Eman dezeizien sokorri?

        Uste dut haren gogo-minak

        Sendoturen tiela ziren gaitzak.

                Hitz hoiek erranik,

        Bere athea hersirik,

Saindu berria barnat joan zen.

Zure iduriala nortaz niz minzatzen,

Arathoin bekaiztiaz baniz aiphatzen?

                —Aphezaz?

        —Ez, bena bai kapuxiaz;

        Sinhexi nahi dut aphezak

        Emaile direla guziak.