32
ZAMARIA ETA OXOA

Aize ephelen hasperenak

Urterazirik elhurrak,

Belharra mendietan

Sortzen zen denboran,

Oxo batek ikhussi zuen,

Beghi honak zituen,

Hurrunti, zaldi bat sorhoan,

Ezarririk baska berrian.

Ikhuste horek derio bihotza alxatzen

Bai eta ere indar honik emaiten.

                Zer ihizia!

Bere gogoan du erraiten;

Balin bahintz aharia,

Laster hinzate enia.

Bena abill denak hai ukenen,

Abill nuk arren ni izanen.

Hola minzo delarik,

Urhaxez urhax da jiten;

Eskoletarik heltu dela du erraiten,

Barbergoa han ikhassirik;

Belharren indarrak ezaguturik,

        Eritarzun guziak

        Dutiela sendorazten;

        Eta jaun zaldiak

Bere mina ezpadu gordatzen,

Sendoturen diela ezdeus baten;

Kabasturu gaberik zeren

        Sorhoan bazkatzia

        Eritarzun handi baten

        Beitzen iduria.

—Aztalian dit itzemin bat,

Erraiten dero zaldiak.

—Ene semia, badakiat,

        Erraiten do oxoak,

Min gaixtoagorik eztela;

Hanitz gaizki duk hire aztala:

Zamari jaunen barbera

Ni nuk. Jar adi goiti behera.

Eria falsu horek jan nahi zien.

Bestiak ere falsukeria ikhussi zien.

        Ostiko bighez hortzak

        Oxoari deitzo hausten

        Eta aldiz mathelak

Ber kolpiaz jauzerazten.

Onxa, dio oxoak tristerik,

Ezta oraï hemen barberik.

        Nork gure eztatia

Eghin dezagula; araghi jalia

                Ni nundian,

Araghi jale egon behar nian

        Barbertu gabetarik;

Enikia oraï menx hortzik.