17
HERIOA ETA EGURKARIA

Egurkari gaixottobat, khaparrez

                Eta adinez

                Kargaturik,

Hasperenez, inziriz bazoen

                Akhiturik.

Bere etxolala heltu nahizen.

        Azkenian indarrez

                Eta dolorez

                Ezinturik,

Aurthiki ziren bere haxea.

Triste zen haren bizitzea.

                Bere gogoan

                Hola zioan:

Oraïdano nik mundian

Ukhen duta plazerik?

Bada lur biribilian

Ni bezain eskelerik?

Behin batez ez oghirik

Sekulan aldiz phausurik:

Ene emastiak, ene haurrek

Soldadoek eta legarrek

Eztaite thaik emaiten.

Herioari oïhu du eghiten.

Herioa behala jiten.

Zer nahiduk? deio galthazen.

        —Aigu, lagunt nezak,

        Dio egurkariak,

Haxe honen alxatzera,

Bizkarriala ezartera,

Eztuk hanitz beranturen.

Herioak oro dutu sendotzen.

Hobe da ghien bezala egoitia

                Eziez eta hilzia.