LEA-ARTIBAI

 

Oiz, basandere haurdun

lurrezko ohean etzana

azal-ile beltzeranak,

zugandik sortu dira bizkiak:

Lea-Artibai haranak.

 

Zuri darizun izerdi

zilar-iturri gardena

hor-hemen lurrak dastatzen,

uharka bitan, erreka gazte,

ibar bizkiak laztantzen.

 

Maldan behera dantzari

gazte-alaitasun garbi

euskal doinuz ajuika.

Helikoptero gisa haltzetan

sorgin-orratzak kuika.

 

Haltz eta sarats artetik

Iguzki-k ispilu hautsi;

hostoek, maite-kulunka;

Ibai, gainbera, zilar-ezpaiñez,

sustrai-orpoetan munka.

 

Amandrearen altzoan

ikasitako ipuinak

esanez bere ildoan,

txutxu-mutxuka kontu-kontari,

basajiran nola doan!!!

 

Urezko martxa freskoan

garo-orolditan zehar,

sorburuaren abesti

Lea-Artibairi borbor dario

arbasoen soinu ezti.

 

Behera helduz hirian

higidura astun nagian

asfaltoaren estutik,

satsuduraren salda loditan

sorgin arrotzen eskutik.

 

Menditik itsasoraino

sorgin arrotzek ahuldua;

itsasamak euskal graziz

zuzpertuko du edoskitzera

emandako esne gaziz.