BIHOZKADA GAZIAK

 

Olatuen lepoan

erlaize-ukituz

mastak, jagole legez,

burua zutituz

txalupak lotan dautza

gorputza higituz

amets-mozkor goxoen

zirria sentituz.

 

Lur-hezur biluziak

ertzeko harkaitzak

harri-gaztelu lakar

sor menderakaitzak.

 

Denboraren erasoz

zakar zigortuak

kresalaren txantxarrak

janez idortuak.

 

Irakin hezigaitzez

uren zurrunbilo

irabiatze zoroz

dena zorabio.

 

Haitzak, berriz, izukaitz

irmoki bilduak

maskulu itsaskorren

pitxiz izpilduak.

 

Ur sakonetan datza

Kantauriko bizi,

hango altxorren bila

jokera berezi.

 

Janaritegi jori

agortu ezina

hor zaitugu eskaintzen

zeure emaitz fina.

 

Zeure barrunbetara

gonbidatzen nauzu;

itsas urdin zabala,

irrikaz naukazu.

 

Goizero entzun ohi dut

zure pausu-hotsa

maite-dei fresko batez

datorren ahotsa.

 

Eme-bular oparo

nabarmen tenteak,

xilarrezko ixurgai

gordinez beteak.

 

Bizigarri eskainka

hor ohe freskoa

olatu jostarien

multzo urezkoa.

 

Zure izate aberats

sabel emankorra

dena zeurez betea,

hain zara sarkorra...!!!

 

Zure urrin garratza

barneratzen zaigu

gure bizi-taupaden

testigu zaitugu.

 

Zugan utzi du Jaunak

misterio-lorratz

bere iduriaren

handitasun-oinatz.

 

Barrunbe sakonetan

goian bezalaxe

gure arbaso haien

historia luze.