SOPHONIASEN PROFEZIA

I. KAP.

        1. Jaunak erran solasa Sophoniasi, zeina baitzen Kusiren semea, eta Kusi Godoliasena, eta Godolias Amariasena, eta Amarias Ezekiasena, Jonas Amonen seme, Judako erregeren egunetan.

        2. Lurra, gainean dituen guzietarik biluziren dut, dio Jaunak,

        3. Khenduz gizona eta azienda, khenduz zeruko hegastinak eta itsasoko arrainak; eta gaixtaginak xahutuak izanen dire, eta lurraren gainetik ezeztaturen ditut gizonak, dio Jaunak.

        4. Eta Judaren gainera eta Jerusalemen daudezen guzien gainera hedaturen dut eskua; eta toki hortarik xahuturen ditut Baalen ondarrak, eta tenplo-zainen izenak aphezekin batean,

        5. Eta hegaztegi gainetan zeruko izarreria adoratzen dutenak; eta Jauna adoratzen eta Jaunaren izenaz eta Melkomen izenaz zin egiten dutenak;

        6. Eta Jaunaren urhatsetik makhurtzen direnak, eta Jauna bilhatzen ez dutenak, eta haren ondoan ibiltzen ez direnak.

        7. Jainko Jaunaren aitzinean zaudezte ixil, zeren hurbil baita Jaunaren eguna; ezik Jaunak aphaindu du bitima, deithu ditu bere barazkaltiarrak.

        8. Eta hau izanen da: Jaunaren sakrifizioko egunean ikhartzera goanen natzaiote buruzagiei, errege-semeei, eta soineko arrotzez jauntziak diren guziei;

        9. Eta egun hartan ikharturen ditut burgoirik tenploko athelasean sartzen diren guziak, eta beren Jainko Jaunaren etxea zimarkhuz eta gaixtakeriaz bethetzen dutenak.

        10. Eta egun hartan, dio Jaunak, altxaturen dire oihu-marraskak Arrainathetik, eta Bigarrenetik orrobiak, eta munho gainetarik sarrazki gaitz bateko tarrapatak.

        11. Egizue orrobia, Pilatarrak; ixildu da Kanaango populu guzia, galdu dire zilharrez estaltzen zirenak oro.

        12. Eta hau gerthaturen da orduan: Argiekin ikharturen dut Jerusaleme; eta ikharturen ditut beren ongarrian sarthuak dauden gizonak, zeinek baiterrate: Ez onik, ez gaitzik ez du eginen Jaunak.

        13. Eta hekien izateak harrapakara eta hekien etxeak mortu egonen dire; eta eginen dituzte etxeak, eta ez dire hekietan egonen; landatuko dituzte mahastiak, eta ez dute hekietarik arnorik edanen.

        14. Hurbil da Jaunaren egun handia, hurbil da, eta guziz zalhu dathor; harrabots latzekoa da Jaunaren eguna, zeintan hazkarrak berak hestutuak izanen baitire.

        15. Hasarrezko eguna egun hura, atsekabe eta hesturetako eguna, ondiko eta beharduretako eguna, ilhunbe eta gobeletako eguna, hedoi eta xirimoletako eguna,

        16. Turutetako eta durrundetako eguna hiri hazkarren eta dorre goren gainera.

        17. Eta hesturetan ezarriko ditut gizonak, eta itsuak iduri dire ibiliko, Jaunaren kontra egin dutelakoz bekhatu; herrautsa bezala ixuriko da hekien odola, eta ongarria bezala zangoen azpian izanen dire hekien gorphutzak.

        18. Beren urhe-zilharrek ere ezin itzurraraziren dituzte Jaunaren hasarreko egunean; haren hasarreko suan iretsia izanen da lurra oro, zeren lehiaka akhabaturen baitu hango egoiliar guzien ahipena.

II. KAP.

        1. Zatozte, bil zaitezte, populu higuingarria,

        2. Jaunaren manuak ilkhiaraz dezan baino lehen egun hura, haizeak daraman herrautsa bezala; Jaunaren hasarreko hatsa zuen gainera ethor dadien aitzinean, Jaunaren egun gaitzidurazkoa zuen gainera jautsi baino lehen.

        3. Jauna bilha zazue, lurreko emeak, haren legea begiratu duzuenak; zuzentasuna bilha zazue, bilha zazue emetasuna, hean nolazbait gerizatuko zareten Jaunaren hasarreko egunean.

        4. Ezen izanen dire, Gaza urratua eta Askalon mortu ezarria; eguerdi bethean herrautsiren dute Azot, eta Akaron errotik izanen da eragotzia.

        5. Zorigaitz, itsas-zerrendan zaudeztenak, gizon galduzko jendakia! Hire gainera ziagok Jaunaren hitza, Kanaan, Filistindarraren lurra; eta xahuturen haut, haletan non egoiliar bat ez baita geldituren.

        6. Eta artzainen phausa-lekhu eta ardien hespil izanen da itsasoko zerrenda.

        7. Eta hura izanen da Judatik gelditu direnentzat; han alhaturen dituzte ardiak, eta arratsean Askalongo etxeetan phausaturen dire; zeren beren Jainko Jauna goanen baitzaiote ikhustera, eta atheraturen baititu beren gathibutasunetik.

        8. Aditu ditut Moaben irainak eta Amonen semeen burhoak, zeinetaz ene populuari hidoika haritu baitire, eta zabaldu dire haren eremuen gainera.

        9. Aria hortaz, Ala ni! dio armadetako Jaunak, Israelgo Jainkoak, Moab Sodoma bezala izanen dela, eta Amonen semeak Gomorha bezala. Hekien lurra elhorri iharra bezala, gatz-munthoin eta mortu izanen da bethiren bethiko; ene populuko ondarrek larruturen dituzte, eta ene jendakitik gelditu direnek azpiraturen dituzte.

        10. Beren hanpuruskeria gatik gerthatuko zaiote hori; zeren burhoka haritu eta burgoiki diren jaiki armadetako Jaunaren populuaren gainera.

        11. Lazgarri izanen da Jauna hekien gainean, eta aphalduren ditu lurreko jainko guziak; eta gizonek adoraturen dute, zeinak bere tokitik, eta jendaien irla guziek ere bai.

        12. Eta zuek ere, Ethiopiarrak, ene ezpatak hilen zaituztete.

        13. Eta Jaunak hedaturen du eskua ipharraldearen gainera, eta galduren du Asur eta ezarriren du hiri ederra jenderik ez biderik gabe, eta mortu bat bezala.

        14. Eta haren erdian etzanen dire ardiak eta bazterretako basabereak; haren athelasetan egonen dire pelikanoa eta sagarroia; ihiziek kantatuko dute haren leihoetan, beleek athaburuetan; zeren ezeztatuko baitut haren indarra.

        15. Horta hiri ospetsu hura, beldurrik gabe bizi zena, eta erraten zuena bere bihotzean: Ni banaiz, eta nitaz landara bertzerik ez da. Nola egin da mortu, lar-aberearen ohantze? Handik iraganen diren guziek eginen dute xixtu eta dardaratuko dute eskua.

III. KAP.

        1. Zorigaitz, hasarrearazlea, hiri berrerosi, uso burtxoroa!

        2. Ez du entzun Jaunaren mintzoa; irakhaspena ez du onhetsi; Jaunari ez dio bere sinhestea iduki; bere Jainkoari etzaio hurbildu.

        3. Haren buruzagiak haren erdian dire, marrumaz dauden lehoinak iduri; haren juieek iduri dute otsoak, arratsean atzemana iresten dutenak, eta goizeko ez usten.

        4. Haren profetak erhoak dire, gizon maltzurrak; haren aphezek lohitu dituzte gauza sainduak, tzarki egin dute legearen kontra.

        5. Haren erdian Jauna da zuzena, bidegabekeriarik ez du eginen; goiz-goizetik argira atheraturen du bere erabakia; bainan gaixtaginak ez du ezagutzen ahalkerik.

        6. Xahutu ditut jendaiak, eta urratuak daude hekien dorreak; mortu egin ditut hekien bideak, handik nihor iraganen ez den bezala; desmasiatuak daude hekien hiriak, gizon bat gabe, egoiliar bat gabe.

        7. Erran izan dut: Noizbait izanen zare bederen ene beldur, noizbait onhetsiren duzu irakhaspena; eta horren egoitza ez da galduko bere egitate gaixtoen gatik, zeinen ariaz azurriatu baitut. Guzia gatik, goizetik jaikiz galdukeriari arthiki diozkate beren gogoeta guziak.

        8. Horren gatik igurik nezazu, dio Jaunak, ethorkizunean berriz jaikiko naizen egunerako; zeren ene erabakia baita, bilduko ditudala jendaiak eta batera ekharriko erresumak; eta hekien gainera ixuriko dut ene gaitzidura, ene hasarre guziaren garra; ezen ene gaitzirizkoaren suaz iretsia izanen da lurra oro.

        9. Alabainan orduan bihurturen diotet populuei ezpainetako garbitasuna, Jaunaren izenean dei egin dezaten orok, eta gogo batez zerbitza.

        10. Ethiopiako hibaiez hainditik ethorriren dire ene errekeizaleak; ene populu bazterretan barraiatuen umeek ekharriren darozkidate beren emaitzak.

        11. Egun hartan etzare ahalkatua izanen zure asmu guzien ariaz, zeinetaz ene legea hautsi baituzu; zeren orduan zure erditik khenduko baititut, beren espantuz zure burgoitasuna hantzen dutenak, eta ez baitzare hanpurusturen gehiago ene mendi sainduaz.

        12. Eta zure erdian utziko dut populu bat beharra eta buluza, eta Jaunaren izenean izanen du bere pheskiza.

        13. Israelgo ondarrak ez dire tzarkerian hariko, ez-eta gezurrez mintzatuko; mihi zimarkhutsua ez da hekien ahoan aurkhituko; zeren hekiek bakean baitire alhatuko eta etzanen, eta nihor ez baita izanen hekien izitzeko.

        14. Siongo alaba, kanta zatzu laudoriozko kantuak; bozkariotan sar zaite, Israel; boz zaite eta zure bihotz oroz jauz zaite, Jerusalemgo alaba.

        15. Jaunak hautsi du zure kontrako erabakia; iraizi ditu zure etsaiak: Israelgo errege, Jauna zure erdian dago, ez duzu gehiago gaitzaren beldurrik izanen.

        16. Egun hartan erranen zaio Jerusalemeri: Ez izan beldurrik; eta Sioni: Ez beitez erkhi zure eskuak.

        17. Zure Jainko Jauna hazkarrik dago zure erdian; berak salbaturen zaitu: bozkarioz da bozturen zure gainean; zure amodioan du gozo harturen; zure gainean zure esker onetako kantuen atseginez da jauziren.

        18. Bilduren ditut legetik urrundu diren zoroak, zeren zure haurretarik baitziren, ez dezazun gehiago hekien ariaz izan laidorik.

        19. Huna non hilen ditudan orduan atsekabe eman izan darotzuten guziak; eta salbaturen dut maingu egiten duena, eta bilduren dut iraizia izan zena; eta laudoriotan eta ospetan ezarriren dut ene populua bere ahalkamenduko toki guzietan.

        20. Ezen zuek erakharriko zaituztedan ordu hartan, eta bilduko zaituztedan mugan, ospetan eta laudoriotan ezarriko zaituztet lurreko populu guzien aitzinean, gibelerat zuen begietara erakharri ditukedanean zuetarikako gathibuak, dio Jaunak.