NAHUMEN PROFEZIA

I. KAP.

        1. Ninibaren sortha. Nahum Elzestarraren ikhuspeneko liburua.

        2. Jauna da Jainko bekhaizkor aspertzen dena; Jaun aspertzen dena eta hasarreduna, Jaun bere etsaien gainean aspertzen, eta bere ixterbegien kontra hasarretzen dena.

        3. Jauna da jasankor, eta indarrez handi, eta hobengabetzat hobenduna utziko ez duena. Phesia xirimolen erdian dire haren bideak, eta hedoiak dire haren zangoetako herrautsa.

        4. Larderiatzen eta agortzen du itsasoa, eta mortu egiten ditu hibai guziak. Erkhiduran daude Basan eta Karmel, iraungi da Libango lorea.

        5. Jaunak iharrosi ditu mendiak eta desmasian ezarri munhoak; haren aitzinean ikharan daude lurra, eta mundua, eta hartan daudezen guziak.

        6. Nork iraun haren gaitziduraren aitzinean? nork ihardets haren hasarrearen oldarrari? Gaitzidura hedatu da sua bezala, eta urratu ditu harriak.

        7. Ona da Jauna, eta indar ematen du hesturako egunean, eta ezagutzen ditu haren baithan beren pheskiza dadukatenak.

        8. Eta toki hunen xahupena eginen du iragaiten den uholde batez; eta ilhunbeek joko dute haren etsaien ondotik.

        9. Zer asmu derabilkazue Jaunaren kontra? berak xahuturen zaituzte; bigarren hestualdirik ez da jaiki beharko.

        10. Ezen lapharrek nola baitute elkharren artean sasi bat egiten, hala-hala da elkharrekin edaten dutenen bilkhua. Lasto idorra bezala erreak izanen dire.

        11. Hitarik ilkhiko da gizon bat, Jaunaren kontra maltzurkeria asmatzen, gogoz tzarkeria egiten hariko dena.

        12. Hau dio Jaunak: Izan beitez nahi bezenbat eta nahi bezain hazkar, halarik-ere murriztuak izanen dire eta murriztailea iraganen da. Zuri berriz, eman darotzut atsekabe, bainan ez darotzut gehiago emanen.

        13. Eta orai zure bizkarretik xehaturen dut haren zigorra, eta trenkaturen ditut zure estekak.

        14. Eta Jaunak emanen ditu hire gainean bere manuak: ez dut gehiago hire izenetik hazirik ilkhiko; hire jainkoaren etxetik ezeztaturen ditiat molde urthu eta zizelatuak eta etxe hura ezarriren diat hire hobi, desohoratua haizelakoz.

        15. Hara mendien gainean, berri ona, bake berria ekhartzen duenaren urhatsa. Oi Juda, besta zatzu zure besta-buruak, eta bihur zatzu zure botuak; zeren Belial ez baita gehiago zutan gaindi iragaitera abiaturen; zen guzia galdu da.

II. KAP.

        1. Heldu da bazterrak hire aitzinean xahutuko dituena, sethiatua idukiko hauena; ago bideei begira, bil zatzin indarrak, hazkarki eragiozon bihotzari.

        2. Ezen Jaunak bihurtuko darozkin Jakoben gainean erabili ditunan larderiak, Israelen gainean erabili ditunanak bezala; xahutzaileek itsarasi dituztelakoz eta xahutu baitituzte hekien gandoak.

        3. Haren hazkarren erredolak argitzen du suak bezala; purpurazko soinekotan dire armadako gizonak; gudura dohan egunean suskoak iduri dute orga-lasterretako hedeek; eta loasman daude eragileak.

        4. Nahastura da bideetan, orga-lasterrek elkhar jotzen dute plazetan; hekien begitharteek iduri dute zuziak, simista dirdiratzen dutenak.

        5. Orhoituren da bere hazkarrez; trunbilka goanen dire bideetan; zalhuki iganen dire Ninibako harrasietara, eta geriza xuxendua izanen da.

        6. Zabalduak dire hibaien atheak, eta erroraino herrautsia da tenploa.

        7. Gathibu eramana da soldadoa; eta hango neskatxak, usoak bezala intziraka, beren bihotzetan auhendatuz dihoazi eragileen aitzinean.

        8. Ninibako urek iduri dute arraintegiko urak; bainan hango jendeak ihes egin du: geldi, geldi, eta nihor ez da bihurtzen.

        9. Harrapa zazue zilharra, harrapa urhea; untzi balios guzietarikako aberastasunak ezin akhabatuzkoak dire.

        10. Eroria da Niniba, urratua, xehakatua; bihotzak iraungituak, belhaunak khordokan, barne guziak ethenduak dire, eta hekien ororen begitharteak duphina bezain beltz daude.

        11. Non dire lehoinen zilhoa, eta lehoinkumeen alhapidea, zeintara goaten baitzen lehoina, gero zilhora bihurtzeko bere umeekin, eta nihor ez baitzen izituko zituenik?

        12. Lehoinak harrapatzen zuen bere umeek behar zutena, hiltzen zuen bere urrixen asetzekoa; bere zilhoak harrapakinez eta bere etzauntza puskaz bethetzen zituen.

        13. Huna non heldu natzainan, dio armadetako Jaunak; eta erreko ditinat hire orga-lasterrak, oro khetan igorri arteo; eta ezpatak iretsiko ditin hire lehoinkumeak; eta hire lurretik khenduko dinat hire harrapakina, eta ez da gehiago entzunen hire berriketarien mintzorik.

III. KAP.

        1. Zorigaitz, hiri odolkoi, guzia gezurrez eta gaixtakeriaz bethea! Harrapakeria ez dun hitarik galduko.

        2. Hara azote-zartak, karraskaka heldu diren arroden harrabotsak, zaldi-suharrena, orga-lasterrena, igaiten diren zaldizkoena,

        3. Dirdiratzen duten ezpatena, phindarra darioten lantzena, hiltzen dituztenen ostearena, eta eragozpen gaitzarena; sarraskia ez da baratzen, hila hilaren gainera doha.

        4. Zorigaitz, hire linburkeria nihonerekoen gatik, lilitxo eder eta zoragarria, sorginkeriak erabiltzen ditunana, populuak hire linburkeriez eta jendakiak hire gaizkinkeriez saldu ditunana!

        5. Huna non heldu natzainan, dio armadetako Jaunak, eta hire begien aitzinean agerturen ditinat hire ahalkagarrikeriak, eta jendaiei erakhutsiren ziotenat hire buluztasuna, eta erresumei hire laidoa.

        6. Hire gainera arthikiren ditinat hatsgarrikeriak, eta hidoiez estaliren haut eta ikhusgarritzat emanen.

        7. Eta gerthaturen dun, edozeinek ikhus hezan, gibelerat eginen duela, eta erranen: Xahutua da Niniba! Nor grinaturen da hire gainean? nondik hiri bilha gozakari emaile bat?

        8. Hobea othe haiz populuetako Alexandria baino, zeina baitago hibaien erdian, urez inguratua; itsasoa haren aberastasun eta urak haren harrasi baitire?

        9. Ethiopia zuen bere indarra, Egiptoa ere bai; eta etzen hekietan akhabo; Afrika eta Libia hintuen laguntza emateko.

        10. Halarik-ere atze-herritara hura ere gathibu eramana izan da; haren haur xumeak phorroskatuak izan dire karrika-buru guzietan; haren gizon aiphudunen gainera arthiki dute zortea, eta haren handi-mandi guziak oin-burdinekin lothuak izan dire.

        11. Hi ere beraz hordituren haiz eta arbuiatua izanen haiz, eta etsaiaren ganik eskaturen dun laguntza.

        12. Hire hazkargailuak oro ditun hala-nola pikondoa bere pikoekin; norbaitek higitzen badu, jalearen ahora eroriko baitire.

        13. Horra hire populua hire erdian dela emazteki batzu iduri; hire lurreko atheak zabal-zabalak egonen zaizkoten hire etsaiei; suak iretsiko ditin hire athe-hagak.

        14. Bil zan ura sethioko, sar hadi lohian, eta oinka zan, eta orhaturik egintzan adrailuak.

        15. Han ahituren hau suak; ezpatatik goanen haiz eta iretsiren hau brukoak bezala; brukoa bezala bil hadi, xartala bezala berha hadi.

        16. Zeruan izar den baino tratu gehiago egin izan dun: brukoak estali ditin bazterrak, eta hegaldaka goan dun.

        17. Hire zainak ditun xartalak iduri, eta hire haurrak xartalakumeak bezala, zainak egun hotzean hesi-petan baitire maldatzen; iguzkia agertu da, eta hegaldatu dire, eta ez da ezagun zein den hekiek ziren tokia.

        18. Oi Asurgo errege, lohakartu dituk hire artzainak, ehortziko dire hire aitzindariak; hire populua mendietan gorde da, eta ez da hura bilduko duenik.

        19. Hire sakhia ez duk itzalekoa; gaixtoenetarik duk hire zauria: hire berriak aditu dituzten guziak esku-zaflaka abiatu dituk hire gainean; ezen nor da haina zeinaren gainean ez baita noizbait iragan hire maltzurtasuna?