ISAIASEN PROFEZIA

I. KAP.

        1. Amosen seme, Isaiasen ikhuspena, Judaren eta Jerusalemen gainean, Judako errege Ozias, Joathan, Akaz eta Ezekiasen egunetan ikhusi duena.

        2. Zeruak, adi zazue; lurra, emak beharria; zeren Jainkoa baita mintzatu. Hazi eta altxatu ditut haurrak; hekiek aldiz nardatu dira nitaz.

        3. Idiak ezagutzen du bere jabea, eta astoak bere nausiaren heia: Israelek ordean ez nau ezagutu, eta ene populuak ez du aditzarik.

        4. Zorigaitz jendaki bekhatoreari, populu tzarkeriak thoilduari, iraulgi gaixtoari, ume galduei! Bazterrerat utzi dute Jauna, burhoztatu dute Israelgo saindua, atzetu dira gibelerat eginez.

        5. Gaurgero non joko zaituztet, legearen hausten berhatuz zihoztenak? Buru guziak hagoranduak, bihotz guziak eroriak dira.

        6. Oin-zolatik buru-kaskora, hekietan nihon ez da aurkhintza sasual bat; sarraski, uspel, zauri hantu, ez dira ez lothuak, ez erremedioz gantzutuak, ez olioz gozatuak.

        7. Zuen lurra mortu egina da, zuen hiriak suz erreak; arrotzek zuen aitzinean iresten dute zuen herria, eta desmasiatua izanen da hala-nola gerlateko xahupenean.

        8. Siongo alaba izanen da trebes utzia hala-nola mahastian etxola, konkonbre-alhorrean xolopioa, eta xahutzen hari den hiria bezala.

        9. Armadetako Jaunak utzi ez baleroku hazia, Sodoma bezala eta Gomorharen iduriko izanen ginen.

        10. Jaunaren hitza adi zazue, Sodomako buruzagiak; Gomorhako populua, beharriaz ardietsak gure Jainkoaren legea.

        11. Zer zait niri zuen bitimaketa? dio Jaunak. Bethea naiz; ez dut nahi zuen aharien holokaustarik, ez abereen bilgorrik, ez aratxeen odolik, ez-eta bildots eta akherrenik.

        12. Ene aitzinera ethorri zaretenean, nork halakorik galdatu izan du zuen eskuetarik, zuek ibiltzeko ene lorioetan?

        13. Gehiago ez eskaint sakrifizio alferrik; hatsgarri zait isentsua; ezin jasan detzazket ilhargi berri, larunbat eta bertze bestak; tzarkeriaz betheak dira zuen bilkhuak.

        14. Ene arimak hastiatu ditu zuen hilabetheko lehen egunak eta zuen besta-buruak; gaitzigarri zaizkit bilhakatu; lan izatu dut hekien jasaiten.

        15. Eta eskuak hedatuko ditutzuenean, zuen ganik bazterturen ditut begiak; eta othoizka hariko zaretenean, ez dut entzunen; ezen zuen eskuak odolez dira betheak.

        16. Garbi, xahu zaitezte; ene begien aitzinetik khen zazue zuen gogoeten tzarra; bara zaitezte gaixtoki ibiltzetik.

        17. Ikhasazue ongi egiten, bilha zazue zuzentasuna, ehoa dagoenari laguntza ekharrozue, umezurtzari zuzenbidea bihur, zaint alharguna.

        18. Eta gero zatozte, aria galda diazazute, dio Jaunak; eskarlata bezala balira ere zuen bekhatuak, elhurra bezala xurituko dira, eta purpura bezain gorri balira ere, ilea bezain xuri dira eginen.

        19. Nahi baduzue, entzuten banauzue, lurreko onez gozaturen zarete.

        20. Nahi ez baduzue, eta hasarrera tarritatzen banauzue, ezpatak iretsiren zaituztete; ezen Jaunaren ahoa da mintzatu.

        21. Nola da lilitxo egin hiri fidel, zuzentasunez bethea? Zuzenbidea han egotu da, orai aldiz gizon-hiltzaileak.

        22. Hire zilharra zephara bihurtua eta hire arnoa urarekin nahastekatua dun.

        23. Hire buruzagiak fedegabeak, ohoin-lagunak ditun; guziak emaitza-zale dira, sarien ondotik dabiltza. Umezurtzarentzat ez diote zuzenari bere bidea ematen, eta alhargunaren xuritzekoak ez du hekien aitzinera sarbiderik.

        24. Aria hortaz, dio armadetako Jainko Jaun, Israelgo hazkarrak: Baiki! sosegu emanen diot ene buruari ene etsaien gainean, asperturen naiz ene etsaiez.

        25. Eta zure gainera itzuliren dut eskua, eta zure zepha khenduren dut xahu-xahua egin arteo, eta edekiren dut zutan den ezteinu guzia.

        26. Eta zure juieak berriz jarriren ditut lehen ziren bezala, eta biltzarlariak beihala bezala; gero deithuko zare prestuaren hiria, hiri fidela.

        27. Juiamenduaz berrerosiko da Sion, eta zuzentasunak bihurraraziko du.

        28. Jainkoak batean lehertuko ditu gaixtaginak eta bekhatoreak, eta iraungiak izanen dira Jauna bazterrerat utzi dutenak.

        29. Ahalketara arthikiak izanen dira idolez, zeinei sakrifikatu baitute; eta ahalkez gorrituko zarete hautatu ditutzuen baratzeen ariaz;

        30. Hostoak erortzen zaizkon haritza bezala eta urik gabeko baratze bat iduri izaten zaretenean.

        31. Eta zuen indarra izanen da su duen arkola iduri; eta zuen lana, hala-nola phindar bat; eta biak batean errekei dira, eta nihor ez da izanen suaren hiltzeko.

II. KAP.

        1. Zer ikhusi zuen Isaiasek, Amosen semeak, Judaren eta Jerusalemen gainean.

        2. Eta azken egunetan, Jaunaren etxeko mendia mendien kaskoan izanen da xuxendua, eta mendixkez gorago helduko da, eta jendaiak hartara fharrastan ethorriko dira.

        3. Eta asko populu ethorriko dira, eta erranen dute: Zatozte eta igan gaitezen Jaunaren mendira eta Jakoben Jainkoaren etxera; eta irakhatsiren darozkigu bere bideak, eta haren bidexketan ibiliko gare; ezen Siondik ilkhiko da legea, eta Jerusalemdik Jaunaren hitza.

        4. Eta Jaunak juiaturen ditu jendaiak eta azurriaturen asko populu; eta beren ezpatetarik eginen dituzte goldeak eta beren lantzetarik segak; jendaiak jendaiaren kontra ez du altxaturen ezpata, eta ez dira gehiago guduka hariko.

        5. Jakoben etxea, zato, eta ibil gaitezen Jaunaren argitara.

        6. Alabainan, Jauna, hastandu duzu zure populua, Jakoben etxea, beihala bezala betheak direlakotz, eta Filistindarrek bezala asmaginak izan dituztelakotz eta ume arrotzei iratxiki baitira.

        7. Hekien lurra urhez eta zilharrez bethea da, eta hekien ontasuntzeak ez du ondarrik.

        8. Eta hekien lurra bethea da zaldiz eta ezin-khondatuzko orga-lasterrez, eta bethea da idolaz; adoratu dute beren eskuetako lana; beren erhiz egin izan dutena.

        9. Eta gizona gurtu, gizona aphaldu da; ez biozozu beraz barkha.

        10. Harrian sar zaitezte, zilhoetan lurraz gorde zaitezte Jaunaren hasarreari eta haren maiestatearen ospeari.

        11. Gizonaren begi goratiak aphalduak eta gizonen burgoitasuna beheititua izanen dira; Jauna aldiz egun hartan bakharrik izanen da goretsia;

        12. Ezen armadetako Jaunaren eguna ilkhitzera dihoa hanpurutsu, burgoi eta ozar guzien gainera, eta aphalduak izanen dira;

        13. Eta atheraturen da Libango zedro handi eta gora guzien gainera, eta Basango haritz guzien gainera,

        14. Eta mendi handi guzien gainera, eta mendixka gora guzien gainera,

        15. Eta dorre gora guzien gainera, eta harrasi gora guzien gainera,

        16. Eta Tharsiseko untzi guzien gainera, eta begiko eder diren gauza guzien gainera.

        17. Eta gizonen burgoitasuna beheititua izanen da, eta gizonen handigoa aphaldua izanen da, eta Jauna egun hartan bakharrik izanen da goretsia;

        18. Eta idolak arraseraino izanen dira xahutuak.

        19. Eta gizonak har-zilhoetan eta lurreko lezeetan sarthuko dira Jaunaren beldurraren eta haren ospeko maiestatearen ihes, jaikiko denean lurraren jotzera.

        20. Egun hartan gizonak bere ganik urrun arthikiren ditu bere zilharrezko idolak eta bere urhezko itxurak, sathor eta gau-ainhara, adoratzeko egin zituenak.

        21. Eta har-arteketan eta gerenda-zilhoetan sarthuko da Jaunaren beldurraren eta haren ospeko maiestatearen ihes, jaikiko denean lurraren jotzera.

        22. Bara zaitezte beraz gizonaren ganik, zeinak sudur-mizpiretan baita hatsa, ezen Guziz-Gora da bakharrik ahaldun.

III. KAP.

        1. Alabainan huna non Jaunak, armadetako Jaunak Jerusalemdik eta Judatik khenduko dituela ahala eta khabua, ogiaren indar guzia eta uraren indarra oro,

        2. Bihozduna eta gizon gerlaria, jugea eta profeta, aztia eta zaharra,

        3. Berrogoi eta hamar gizonen aitzindaria, eta begitharte ahalkesuneko gizona, eta kontseilu-emailea, eta etxeginetarik jakinena, eta legeko hitzetan argitua dena.

        4. Eta buruzagitzat emanen ditut haur batzu, eta emagizon batzu izanen dituzte nausi.

        5. Eta populua jauziko da, gizona gizonaren gainera, eta bakhotxa bere lagunaren kontra; haurrak jazarriko dio zaharrari, jende xeheak handiei;

        6. Ezen gizonak hartuko du bere anaia, bere aitaren sehia, erranez: Baduzu aldagarria, izan zaite gure buruzagi; aldiz asturugaitz huntan har zazu manamendua.

        7. Hunek ihardetsiko du egun hartan, dioelarik: Ez naiz medeatzeko gai, eta ene etxean ez da ez ogirik ez soinekorik; ez benezazue ezar populuko buruzagi.

        8. Alabainan Jerusaleme egozten da eta Juda erortzen, zeren hekien mihia eta asmuak Jaunaren kontra altxatu diren, haren maiestatearen hekien hasarrearazteko.

        9. Hekien begitharteko ahalkegabetasunak ihardetsi du hekientzat; Sodomak bezala oihu egin dute beren bekhatua eta ez dute gorde: zorigaitz hekien biziari! zeren gaizkia ordainez bihurtua baitzaiote.

        10. Errozute prestuari, ongi egin duelakotz, janen duela bere asmuen frututik.

        11. Zorigaitz gaixtaginari gaizkipean! ezen bere egintzen sana zaio emanen.

        12. Zerga-biltzaileek larrutu dute ene populua, eta emaztekiak zituzten nausi. Oi ene populua, dohatsu erraten zaituztenek, hekiek berek enganatzen zaituzte, eta zure aitzineko bidea dute urratzen.

        13. Juiatzeko jarria da Jauna, eta populuen juiatzera dihoa.

        14. Jauna juiamendutan sarthuko da bere populuko zaharrekin eta buruzagiekin; zuek ezen alhatu duzue mahastia, eta zuen etxeak, beharrari khendu puskaz betheak dira.

        15. Zertako derabilkazue oin-pean ene populua, eta uspelkatu ditutzue beharren begitharteak? dio Jaunak, armadetako Jainkoak.

        16. Eta Jaunak erran du: Siongo alabak zeren diren hantu, zeren buruak gorarik diren ibili, zeren begi kheinuka zabiltzan, zeren esku-zaflaka hari ziren, zeren haizatuki diren ibili, zeren aphainduz egin duten urhatsa,

        17. Jaunak khartzoilduren du Siongo alaben kaskoa, Jaunak biphilduko du hekien ilea.

        18. Egun hartan Jaunak khenduko diozkate oinetakoen edergailuak eta ilhargixkak,

        19. Gatheak, sareak, eskumuturrekoak eta burukoak,

        20. Ileetako eta zangarretako lokharriak, gathetto eta baltsamuntziak, eta beharrietakoak,

        21. Erreztunak eta belharraren gainera dilindan dituzten harri baliosak,

        22. Aldatzeko soinak, soingainekoak, belak eta orratzak,

        23. Mirailak, athorrak, xingolak eta kapak;

        24. Eta usain goxoaren orde, urrin tzarra izanen dute; eta hekien gerrikoaren orde, sokha bat; eta ile kuskuilatuen orde, khartzoiltasuna; eta bulhargainekoaren orde, zurdatza.

        25. Zuen gizonik ederrenak ere ezpataren azpira, eta hazkarrak guduan eroriko dira.

        26. Eta Siongo atheak auhen eta nigarretan egonen dira, eta Sion inkoniamendutan lurrean egonen da jarria.

IV. KAP.

        1. Eta egun hartan zazpi emaztekik gizon bat hartuko dute, diotelarik: Gure ogia janen dugu eta gure soinekoz estaliko gare; bakharrik zure izena gure gainera deithua izan bedi, khen darokuzu, gure laidoa.

        2. Egun hartan izanen dira, Jaunaren hazia ospe eta handiespenetan; lurreko fruitua goretsia; eta Israeldik salbatuak izan zirenak, bozkariotan.

        3. Eta Sionen gelditu direnak eta Jerusalemeko ondarrak saindu izanen dira deithuak, bizitzeko liburuan Jerusalemen iskribatuak diren guziak;

        4. Jaunak garbitu dukeenean Siongo alaben lohia, eta xahutu dukeenean Jerusalemen odola haren erditik zuzentasuneko izpirituaz eta kharrezko izpirituaz.

        5. Eta Jaunak Siongo mendiko lekhu orotan eta hura deithua izan den tokian, eginen ditu hedoi bat egunaz, eta gabaz khe bat eta su-garrezko argidura bat; ezen atde orotarik haren ospea gerizan izanen da.

        6. Eta tabernaklea izanen da itzalkari baten azpian egunazko beroaren kontra, eta segurean eta maldan xirimola eta uriaren kontra.

V. KAP.

        1. Kantatzera noha ene bihotzekoari ene kusiaren kantika bere mahastiari. Ene bihotzekoaren mahastia egina da bizkar gori batean.

        2. Eta berroz hertsi du, eta harriak khendu diozka, eta landare hautaz egin du; haren erdian dorre bat altxatu du eta lako bat egin; gero iguriki mahatsak onak athera zetzan, eta basak atheratu ditu.

        3. Orai beraz, oi Jerusalemdarrak eta Judako gizonak, juia zazue ene artean eta ene mahastiaren artean.

        4. Zer zen gehiago ene mahastiari egin behar nioenik eta egin ez diodanik? ez othe nuen igurikitzeko eman zetzan mahats onak, eta basak ekharri ditu?

        5. Eta orai erakhutsiren darotzuet zer eginen diodan ene mahastiari. Khenduko diot hesia, eta egonen da nahi duenak larru; urratuko diot harrasia eta egonen da heltzen denak oinka.

        6. Eta mortu eraginen dut; ez da izanen ez moztua, ez haitzurtua; lapharrak eta elhorriak iganen dira, eta hedoiei manaturen daroet ez diozoten gainera uririk egin.

        7. Armadetako Jaunaren mahastia, Israelen etxea da, eta Judako gizona iguriki dut haren ganik egitate zuzena, eta huna tzarkeria; iguriki dut zuzenbidea, eta huna deihadarrak.

        8. Zorigaitz hari zaretenei etxea etxeari uztartzen, landa landari eratxikitzen tokia eskastu arteo! Zuek bakharrik izan behar othe zarete lurraren erdian egoteko?

        9. Horiek ene beharrietara dira, dio armadetako Jaunak: Etxe elemenia hori ez bada mortu egiten...! etxe handi eta eder horiek ez badira nihor gabe gelditzen...!

        10. Ezen hamar golde mahastik emanen dute pegar bat arno; eta hogoi eta hamar gaitzeru hazik, hirur gaitzeru bihi.

        11. Zorigaitz goizetik hordikeriako jaikitzen, eta mozkortu arteo edaten arratseraino haritzen zaretenei!

        12. Non da gitarra, lira, atabala, xirola, arno, zuen barazkarietan baizik; eta ez duzue ikhusten Jaunaren lana, eta ez diozuete begiratzen haren eskuetako egintzei.

        13. Hargatik ene populua gathibu izan da eramana, ez duelakotz adimendurik izan; eta handi-mandiak gosez hil dira, eta jendea egarriz ihartu.

        14. Hargatik zabaldu du ifernuak bere barnea, eta neurririk gabe ideki bere ahoa; eta hazkarrak, eta populua, eta handiak eta ospedunak harat jautsiko dira.

        15. Eta makhurtu beharko da gizona, beheratua izanen da indarduna, eta aphalduak izanen dira handien begiak.

        16. Eta goretsia izanen da armadetako Jauna bere juiamenduaz, eta Jainko saindua saindu izanen da erakhutsia zuzenari emanen dioen bideaz.

        17. Eta bildotsak alhatuko dira nahi duten bezala; eta mortu hekiek, berriz gorituak, arrotzen izanen dira haztoki.

        18. Zorigaitz gaixtakeria hutsalkeriako lokharriekin, eta bekhatua orgetako hedeak bezala herrestatzen ditutzuenei!

        19. Zeinek erraten baituzue: Higi bedi, eta laster ethor bedi egin gogo duena, ikhus dezaguntzat; hurbil bedi, ethor bedi Israelgo sainduaren asmua, eta jakinen dugu zerika den.

        20. Zorigaitz gaizkia ongitzat eta ongia gaizkitzat deitzen, ilhunbeak argi orde ezartzen, khiretsa gozoarentzat eta gozoa khiretsarentzat hartzen ditutzuenei!

        21. Zorigaitz zeronen begietan zuhur eta zeronen idurira gurbil zaretenei!

        22. Zorigaitz arno edateko botheretsu eta hordikeriako hazkar zaretenei;

        23. Emaitzen ariaz gaixtagina garbi atheratzen eta prestuari bere zuzena khentzen diozuenei!

        24. Horren gatik, nola su-lamak iresten baitu lastoa eta garraren beroak erretzen, hala hekien erroa hauts bilhakaturen da, eta hekien ganikako hazia ilhaunak bezala izanen. Alabainan oin-pera arthiki dute armadetako Jaunaren legea, eta burhoztatu Israelgo sainduaren hitza.

        25. Aria hortaz Jaunaren hasarrea biztu da haren populuaren kontra; eta haren gainera hedatu du bere eskua, eta jo du; eta mendiak ikharatu dira, eta jende hilak lohia bezala plazen erdian gelditu dira. Horietan orotan haren hasarrea ez da jabaldu, bainan haren eskua hedatua da oraino.

        26. Eta goratuko du bandera urruneko jendaien begietara, eta bati xixtu eginen dio lurraren bertze bazterrera: eta huna non hau higitzen den eta laster egiten duen.

        27. Haren baithan ez da ez akhitzen, ez nekhatzen denik; ez da lohakharturen, ez du lorik eginen; ez du khenduren gerriko uhala, eta haren oinetakoen lokharria ez da trenkaturen.

        28. Haren geziak zorrotzak, haren arranbela guziak hedatuak dira; haren zaldien behatzak iduri du harria, haren arrodek phesiaren oldarra.

        29. Haren orroak iduri du lehoinarena; marruma eginen du lehoinkumeak bezala; eta gurguratuko du, eta harrapatua atxikiko du, eta tinkatuko, eta nihork ezin khenduko dio.

        30. Eta egun hartan Israelen gainera orroa eginen du, itsasoaren orroa iduri: begiratuko diogu lurrari; eta huna hesturako ilhunbeak, eta argia belztua da haren hedoiean.

VI. KAP.

        1. Ozias erregea hil den urthean, ikhusi dut Jauna jarlekhu gora-gora batean jarria, eta haren azpian ziren gauzek bethetzen zuten tenploa.

        2. Jarlekhuaren gainaldean xutik zauden serafinak: batek bazituen sei hegal, bertzeak bertze sei; bi hegalez itzaltzen zuten Jaunaren begithartea, eta bertze biez gerizatzen haren oinak, eta bertze biez hegaldakan zauden.

        3. Eta batak bertzeari oihu egiten zuten, eta erraten zuten: Saindu, saindu, saindua, armadetako Jainko Jauna; haren ospeaz lurra bethea da guzia.

        4. Eta oihu hortara, atheak gain-behera dardaratu dira, eta khez etxea bethe.

        5. Eta erran izan dut: Zorigaitz niri zeren ixilik naizen egon; zeren naizen gizon bat ezpainez lohia; eta ezpainak lohituak dituen populu baten erdian nago, eta armadetako errege Jauna ikhusi dut ene begiz.

        6. Eta serafinetarik bat hegaldatu da ene gana, eta eskuan zuen ikhatz gorri bat, aldaretik suhatsekin hartu zuena.

        7. Eta ukitu du ene ahoa eta erran: Huna non ikhatzak ukitu darozkitzun ezpainak, eta izanen dira zure gaizkia khendua eta zure bekhatua garbitua.

        8. Eta aditu dut Jauna erraten: Zein igorriren dut? nor goanen zaiku? Eta ihardetsi dut: Huna ni, bidal nezazu.

        9. Eta erran darot: Zoaz, eta errozu populu horri: Entzun zazue ongi, eta ez adi; ikhusazue begiz, eta ezagut ez.

        10. Itsu zazu populu horren bihotza, gor zatzu horren beharriak, eta hertsatzu horren begiak, beldurrez-eta ikhus dezaten horren begiek, entzun horren beharriek, adi horren bihotzak, eta bihur dadien, eta senda dezadan.

        11. Eta nik erran dut: Noiz arteo, Jauna? Eta ihardetsi du: Hiriak deboilatuak eta egoiliarrik gabe, etxeak gizon bat gabe, lurra mortu gelditu arteo.

        12. Jaunak urrunera haizaturen ditu gizonak, eta berhaturen da lurraren erdian utzia izan dena.

        13. Eta xahupena ethorriren da oraino haren gainera, eta hura Jaunaren gana bihurturen da, eta erakhuspenetan izanen da hala-nola tirrimintin-ondoa, hala-nola bere adarrak hedatzen dituen haritza; eta haren baithan gelditu ditakeena, hazi saindua izanen da.

VII. KAP.

        1. Judako errege Oziasen seme, Joathanen seme, Akazen egunetan, gerthatu zen Errasin Siriako errege, eta Phazee Erromeliaren semea, Israelgo errege, Jerusalemera igan zirela hiriaren gudukatzera, eta ezin hartu zuten.

        2. Eta Dabiden etxeari berria ekharri zaroten, erranez: Siria Efraimen gainean bermatu da. Eta erregeren bihotza eta populuarena ikharatu ziren, hala-nola oihanetako zuhaitzak dardaratzen baitira haizeak iharrosten dituenean.

        3. Eta Jaunak erran zaroen Isaiasi: Zu eta Jasub, seme gelditu zaitzuna, zohazte Akazen bidera, gaineko arraintegiko ixtun burura, bolazainaren landako bidean.

        4. Eta erranen diozu: Zaude ixilik; beldurrik ez izan, eta zure bihotza ez bedi ikhara khea darioten bi itxindi muthur horien gatik; Siriako errege Errasinen eta Erromeliaren semearen irakidura hasarreaz ez lotsa;

        5. Zeren zure kontra, zu galdu beharrez, batzarre egin duten Siriak, Efraimek eta Erromeliaren semeak, diotelarik:

        6. Igan gaitezen Judeara, jazar diozogun Akazi, hartaz nausi gaitezen, eta Judaren erdian Tabeelen semea ezar dezagun erregetzat.

        7. Hau dio Jainko Jaunak: Hekien asmua eroriko da, ez da holakorik izanen.

        8. Bainan Damas Sirian buruzagi eta Errasin Damasko buruzagi, hirur hogoi eta bortz urthe oraino eta Efraim ez da gehiago populu bat izanen.

        9. Eta Samaria izanen da Efraimen buruzagia, Erromeliaren semea Samariako buruzagia. Ez balin baduzue sinhesten, eroriko zarete.

        10. Eta Jauna Akazi mintzatu zitzaioen oraino, zioelarik:

        11. Zure Jainko Jaunari ezagutkari bat galda diozozu edo ifernu-zolan, edo zeru gainean.

        12. Eta Akazek ihardetsi zuen: Ez dut galdeginen, eta ez naiz hariko Jaunaren frogatzen.

        13. Eta Isaiasek erran zuen: Adi zazu beraz, Dabiden etxea: Guti othe zaitzu gizonei jasangaitz izatea, ezen ene Jainkoari ere jasangaitz zare?

        14. Horren gatik Jaunak ezagutkari bat emanen darotzu berak: Birjina bat amatuko eta seme batez erdiko da, eta haurra deithuko da Emanuel.

        15. Burraz eta eztiz haziko da, jakin dezan tzarraren hastantzen eta onaren berezten;

        16. Ezen tzarraren hastantzen eta onaren hautatzen haurrak jakin dezan baino lehen, zuk higuintzen duzun lurra utzia izanen da bere bi erregeez.

        17. Jaunak zure gainera, eta zure populuaren gainera, eta zure aitaren etxearen gainera Asiriarren erregearekin erakharriren ditu egun batzu nolakorik ethorri ez baita Efraim Juda ganik berezi den egunetarik hunat.

        18. Eta egun hartan izanen da, Jaunak xixtu eginen diotela Egiptoko hibaien bertze buruan den uliari, eta Asurren lurrean den erleari.

        19. Eta ethorriko dira, eta guziak baratuko haranetako erreketan, eta harpeetan, eta zuhamuxka guzietan, eta zilho orotan.

        20. Eta egun hartan Jaunak, hibaiaz haindian direnen eta Asiriarren erregeren eskuz, maileguzko bizar-nabala batez bezala murrizturen ditu burua, oinetako ileak eta bizar guzia.

        21. Eta egun hartan izanen da, gizon batek haziko dituela behi bat eta bi ardi:

        22. Eta esnearen nasaitusunaren ariaz, burraz biziko da; ezen lurraren erdian gelditu ditazkeen guziek burra eta eztia janen dute.

        23. Eta egun hartan izanen da, mila aihen-ondo mila zilharrezkorentzat izatu ziren toki guziak elhorri eta laphar izanen direla.

        24. Han gezi, arranbelekin sarthuko dira; ezen lurra oro, laphar eta elhorri izanen da.

        25. Eta mendi, jorraiaz jorratuak izanen diren guzietara, ez da hurbilduko elhorri eta laphar beldurrik; eta izanen dira idien alhapidetzat eta arthaldeek oinkatzeko.

VIII. KAP.

        1. Eta Jaunak erran zarotan: Har zazu liburu handi bat, eta hartan iskriba zazu gizonek dakiten arara: Eraman laster buluzkinak, bil berehala harrapakina.

        2. Eta hartu ditut lekhuko zinak, Urias apheza eta Zakarias Barakiaren semea.

        3. Eta hurbildu natzaio profetesari, eta amatu da, eta seme batez erdi. Eta Jaunak erran darot: Haurrari izentzat emozu: Laster egik buluzkinen hartzera, higi harrapakinaren biltzera;

        4. Ezen haurrak bere ait-amen deitzen jakin dezan baino lehen, indarra khendua izanen da Damasetik eta Samariatik, buluzkinak eramanak Asiriarren erregeren aitzinean.

        5. Eta Jauna mintzatu zait oraino dioelarik:

        6. Zeren populu horrek arbuiatu dituen Siloeko urak, ixil-ixila dihoazenak, eta nahiago izan dituen hartu Errafin eta Erromeliaren semea,

        7. Horien gatik huna non Jaunak erakharriko dituen horren gainera, Asiriarren erregea eta haren armada guzia, hala-nola hibai bateko urketa gaitz eta muthiria, zeina igaiten baita hegi guzien gainera, eta fharrastaka baitoha haren bazter guzien gainetik.

        8. Eta Judea gaindi goanen da oro estaliz, eta iragaitean ura lephoraino ekharriz; eta bere hegalak hedaturen ditu zure lurraren zabaltasunaren bethe, oi Emanuel.

        9. Bil zaitezte, populuak, eta garhaituak izanen zarete; urruneko lur guziak, adi zazue, hazkar zaitezte eta garhaituak izanen zarete; har zatzue soinera harmak, eta garhaituak izanen zarete;

        10. Asmuak egizkitzue, eta ezeztatuak izanen dira; errazue hitz bat, eta ez da eginen; zeren gurekin baita Jainkoa;

        11. Ezen huna zer erran darotan Jaunak, bere esku hazkarraz banindaduka bezala irakhatsi darot ez nindadien goan populu horren bideaz, zioelarik:

        12. Ez bezazue erran: Zinhartzea! Alabainan populu horrek derabilzkan elhe guziak dira zinhartze bat. Zerk-ere izitzen baitu hori, ez izan beldur beraz joa, eta ez lotsa.

        13. Armadetako Jaunari bakharrik bihur diozozue saindutasuneko aithorra; hura bakharrik izan bedi zuen lotsagarri, eta bakharrik zuen lazgarri.

        14. Eta hura zuentzat izanen da sainduesgarri; aldiz Israelgo bi etxeentzat, behaztopa-harri eta trebuka-harri; eta Jerusalemen daudenentzat, arte bat eta hekien xahugarri.

        15. Eta hekietarik asko behaztopatuko, eta eroriko, eta phorroskatuko dira; eta artean sarthuko, eta atzemanak izanen dira.

        16. Loth zazu ene errana, eta ene legea zigilatua idukazu ene dizipuluetan.

        17. Eta nik igurikiren dut Jauna, bere begithartea Jakoben etxeari gordetzen dioena, eta egonen naiz haren begira.

        18. Huna ni eta ene haurrak, Jaunak eman darozkidanak, izan gaitezen, Siongo mendian dagoen armadetako Jaunaren manuz, ezagutkari eta sendagaila batzu Israelen.

        19. Eta errana izanen zaitzuenean: Argi zaitezte pithon eta aztietan, zeinek gurguriatzen baitute beren aztikerietan: Populu bakhotxak ez othe du bere Jainkoari galdatzen bizidunentzat hilen ganik?

        20. Zoazte hobeki legera eta lekhukotasunera. Ez badira solas horren arabera mintzatzen, ez da hekientzat izanen goizeko argia.

        21. Eta hura iraganen da handik; eta jendea eroriko da, eta goseteak hartuko du; eta gosetean, sephak hartuko du; eta madarikaturen ditu bere erregea eta bere Jainkoa; eta begiak emanen ditu goiti,

        22. Eta begiratuko du lurrera, eta huna atsekabe eta ilhunbeak, erkhidurak eta hesturak, eta gau beltza orotan, eta ezin itzuriko da bere hesturari.

IX. KAP.

        1. Abiaduratik, arinduak dira Zabulonen lurra eta Nefthaliren lurra, eta azkenerat dorphetua da itsasoko bidea, Jordanez haindian, jendaien Galileakoa.

        2. Ilhunbeetan zabilan populuak argi handi bat ikhusi du: herioaren itzaleko ephaitzetan egoten zirenei atheratu zaiote argi bat.

        3. Berhatu duzu populua; eta handitu ez duzu bozkarioa. Zure aitzinean dira bozturen, uztan boztuko direnak, hala-nola bozkarioz baitira jauzten garhailariak, harrapakina eginik bereztean buluzkinak.

        4. Alabainan hautsi ditutzu populua lehertzen zuen uztarria, eta haren bizkarra larrutzen zuen azotea, eta zerga-biltzailearen makhila, hala-nola Madianen egunean.

        5. Ezen bortxakako eta tarrapata batean egin harrapakina eta odolez khutsatu soinekoa, erretzera arthikiak eta suaren bazka izanen dira;

        6. Ezen haur bat sorthu zaiku, eta seme bat emana izan zaiku; eta buruzagitasuna haren sorbalden gainean jarria izan da; eta deithua izanen da, Ederresgarria, Kontseilaria, Jainkoa, Hazkarra, dathorren mendearen Aita, bakezko Buruzagia.

        7. Haren jauntasuna hedaturen da, eta bakeak akhabantzarik izanen ez du; Dabiden tronuan eta haren erreinuaren gainean da jarriren, hura finka eta hazkar dezan zuzentasunean eta zuzenbidean ordutik eta bethi guziraino: armadetako Jaunaren kharrak eginen du hori.

        8. Jaunak hitza igorri dio Jakobi, eta Israelen baithan bethe izan da.

        9. Eta jakinen dute Efraimgo populu guziak eta Samariako egoiliarrek, zeinek baitiote beren bihotzeko buruiope eta hanpuruskerian:

        10. Erori dira adrailuak; bainan harri pikatuz eginen ditugu etxeak; sikomorak ebaki dituzte, bainan zedroak emanen ditugu ordain.

        11. Eta Jaunak populu horren gainera jaikaraziren ditu Errafinen etsaiak, eta tarrapatan erakarriren ditu haren etsaiak,

        12. Siriarrak iguzki-haizetik eta Filistindarrak mendebaletik; eta aho betheka iretsiren dute Israel. Horiek orok ez dute jabaldu Jaunaren hasarrea, bainan hedatua da oraino haren eskua.

        13. Eta populua, jotzen zuenaren gana ez da bihurtu; eta armadetako Jauna ez dute bilhatu.

        14. Eta Jaunak Israeldik egun batez ebakiren ditu burua eta buztana; manupekoa eta aitzindaria.

        15. Zahar eta ohoratzeko dena, hura da burua; eta profeta gezur-irakhaslea, hura da buztana.

        16. Eta populu hura dohatsu derratenak, enganatzaile batzu izanen dira; eta dohatsu aiphatuak, hondatuak izanen dira.

        17. Hargatik Jauna ez da arraituren Israelgo gazteriaren gainean; eta urrikalduren etzaiote hango umezurtz, alhargunei; zeren diren oro alegiakari tzar batzu, eta zorokeriarik baizen ez derasatelakotz aho guziek. Horiek orok ez dute jabaldu, Jaunaren hasarrea, bainan oraino hedatua dago haren eskua.

        18. Alabainan tzarkeria sua bezala da biztu, laharrak eta elhorriak iretsiren ditu; eta oihana barna oro errez goanen da, eta xirimolaka igorriren du khea.

        19. Armadetako Jaunaren hasarrera, ikharaturen da lurra, eta populua izanen da suaren puska iduri: gizonak ez du guphidetsiren bere anaia.

        20. Eta eskuinerat eginen du, eta gosez egonen da; eta ezkerrean janen du, eta ez da aseko; bakhotxak iretsiko du bere besoko haragia; Manasek Efraim, Efraimek Manase, eta biek Juda.

        21. Horiek orok ez dute jabaldu Jaunaren hasarrea, eta hedatua dago oraino haren eskua.

X. KAP.

        1. Zorigaitz lege gaixto egileei eta zuzen kontrako gauzak iskribatzatzen dituztenei,

        2. Beharren zaphatzeko juiamenduan, bortxa egiteko ene populuko jende xeheari, alhargunak beren puskatzat nahiz eta umezurtzak larrutu beharrez

        3. Zer eginen duzue, Jauna ikhustera eta ondikoak urrundik ethorriko zaizkitzuenean? Nori eginen diozue hel, eta non utziko duzue zuen ospea,

        4. Burdinen azpian makhurtuak ez izateko, eta hilak izan direnekin ez erortzeko? Horiekin ororekin Jaunaren hasarrea ez da jabaldua, bainan hedatua da oraino haren eskua.

        5. Zorigaitz Asurri! Hura da ene sepharen zigorra eta makhila; haren eskuan da ene asperra.

        6. Jendaia maltzur baten gana bidaliren dut; ene hasarrean ikhusten dudan populu baten kontra mezuturen dut, eraman detzan buluzkinak, bil dezan harrapakina, eta jendaia hura oin-petara arthik dezan karriketako lohia bezala.

        7. Harek ordean, ez holakorik burutan, ez horrelako asmurik bihotzean ez du izanen; bainan haren bihotza xahutzera, eta jendaia ez gutiren hiltzera baizik ez da hariko.

        8. Erranen du ezik:

        9. Ene aitzindariak ez othe dira hanbatean errege batzu? Ez othe da ene-peko nola Karkamis, hala Kalano; nola Arphad, hala Emath? Samaria ez othe Damas bezala?

        10. Nola ene eskuak atzeman baititu idolen erresumak, hala eramanen ditu Jerusalemdik, eta Samariatik hango jainkomoldeak.

        11. Samariari eta haren idolei egin diotedana, ez othe diotet eginen Jerusalemeri eta haren jainkomoldeei?

        12. Bainan Jaunak bere egitekoak akhabatu ditukeenean Siongo mendian eta Jerusalemen, hau izanen da: Asurgo erregeren bihotz hantuaren fruitua ikhusiren dut; ethorriren naiz haren begi harroen buruiopearen gainera;

        13. Erran du ezen: Ene besoaren indarraz egin dut; ene zuhurtziaz argitu naiz; populuen artetik khendu ditut mugak; larrutu ditut hekien buruzagiak; eta gora jartzen zirenak, ene ahalaz beheiti herrestatu ditut.

        14. Ene eskuak populuen indarra atzeman du xori ohantze bat bezala; eta nola biltzen baitira nonbait utziak diren arroltzeak, hala bildu dut nik batera lurra oro; eta nihor ez da izan hegal bat higitu, ahoa ideki, heiagora bat egin duenik.

        15. Haizkora handitzen othe da hartaz ebakitzen hari denaren kontra, edo zerra altxatzen othe da hura erabiltzen duenaren kontra? Orobat laiteke baldin zigorra jaikitzen balitz hura altxatzen duenaren kontra, edo makhila jaikitzen balitz, nahiz ez den egur bat baizik.

        16. Hargatik Jaunak, armadetako Jainkoak ihardura igorriren du Asurren gorietara; eta haren ospearen azpian biztuko da su bat suko garra bezala erretzen hariko dena.

        17. Eta su hartan izanen da Israelgo argia, eta garrean Israelgo saindua; eta sutan jarriko eta iretsiak izanen dira egun batez Asurren elhorriak eta laharrak.

        18. Eta haren oihaneko eta haren Karmeleko ospea, arimatik hezurretaraino iretsia izanen da, eta bera ikhara gorrian ihes ibiliko.

        19. Eta haren oihaneko egur-ondarrak, beren gutiaren gatik khondaturen dira, eta haur batek iskribatuko ditu.

        20. Eta gerthatuko da egun hartan, Israeldik gelditu eta Jakoben etxetik itzuri direnek ez dutela bermatzerat eginen beren joilearen gainean, bainan zinki bermaturen direla Jaunaren, Israelgo sainduaren gainean.

        21. Ondarrak bihurturen dira, Jakoben ondarrak, diot, Jainko hazkarra gana.

        22. Ezen baldin zure populua, oi Israel, itsasoko legarra bezala balitz ere, hartako ondarrak dira bihurturen; eta ondar guti harek jabalduren du Jainkoaren justizia.

        23. Alabainan Jaunak, armadetako Jainkoak lurraren erdian eginen du xahupen eta gutitze handi bat.

        24. Horren gatik hau dio armadetako Jainko Jaunak: Ene populu Sionen zaudezena, ez izan Asurren beldur; zaharoaz joko zaitu, eta Egiptoko bidean bere makhila altxatuko du zure gainera.

        25. Oraino aphur bat, oraino guti bat, eta ene gaitzidurak eta ene sephak gaindi eginen dute haren gaixtakerien gainera.

        26. Armadetako Jaunak haren gainera altxaturen du azotea, hala-nola Madiani egin izan baitzaroen Orebeke harrian, eta bere zaharo hura altxaturen du Egiptoko bidean, beihala itsasoaren gainera egin zuen bezala.

        27. Eta hau gerthaturen da egun hartan: Asurren hazta khendua izanen da zure sorbaldetarik, eta haren uztarria zure lephotik, eta uztarria ustelduren da oliorik gabe.

        28. Aiathera ethorriren da, Magronen iraganen da, Makmasen utziko ditu bere puskak.

        29. Laster iraganen dira; Gaba da gure jartokia: harritu da Errama; Gabaath Saulena ihesari eman da.

        30. Galimgo alaba, egizan marruma; atzar, Laisa, eta hi, Anathoth gaixoa.

        31. Medemenak ihesari jo du: Gabimdarrak, egizue bihotzez.

        32. Eguna da oraino Nobera heltzeko: dardaraturen du bere eskua Siongo alabaren mendiaren eta Jerusalemgo munhoaren gainera.

        33. Bainan Jaunak, armadetako Jainkoak puskaturen du lurrezko untzia lazturaren erdian; larria izanen da arraildua, handia aphaldua.

        34. Haizkoraz ebakiak izanen dira oihan beltzak, eta Liban eroriko da bere zuhaitz luzeekin.

XI. KAP.

        1. Jeferen errotik ilkhiren da gando bat, eta haren errotik altxaturen da lore bat.

        2. Eta haren gainean phausaturen da Jaunaren izpiritua, zuhurtziazko eta adigarrizko izpiritua, kontseiluzko eta indarrezko izpiritua, jakitatezko eta jainkotiartasunezko izpiritua;

        3. Eta Jaunaren beldurrezko izpirituak betheko du. Ez du juiatuko begien ikhusiaren arabera, ez-eta jazarriko beharrien adituaren arabera;

        4. Bainan zuzenbidean juiatuko ditu beharrak, eta zuzentasunean jazarriko du lurreko gaixoen alde; eta bere ahoko zigorraz joko du lurra, eta bere ezpainetako hatsaz hilen du gaixtagina.

        5. Zuzentasuna izanen da haren gerruntze eta fedea haren gerriko.

        6. Otsoa egonen da bildotsarekin; lehoinabarra pittikarekin etzanen da; aratxea, lehoina eta ardia elkharrekin egonen dira, eta haur batek eraginen daroete.

        7. Aratxea eta hartza batean alhatuko dira; hekien umeak elkharrekin etzanen dira, eta lehoinak idiak bezala janen du lastoa.

        8. Bulharretik lekhora haurra dostatuko da aspikaren zilhoaren gainean, eta higuindua denak bere eskua ezarriko du basilikaren harpean.

        9. Zierpe horiek ez dute dainurik eginen ez-eta hilen ene mendi saindu guzian, zeren Jaunaren jakitateaz bethea baita lurra, itsasoko urek estaltzen duten bezala.

        10. Egun hartan, jendaiek errekeituren dute Jeferen gandoa; zeina populuen ezagutkari, gora egonen baita, eta ospetsu izanen da haren hobia.

        11. Eta egun hartan hau gerthatuko da: Jaunak bigarren aldiko hedaturen du bere eskua gozatzekotzat bere populuaren ondarra, itzuria Asiriarrei, Egiptoari, Phetrosi, Ethiopiari, Elami, Senaarri, Emathi eta itsasoko irlei.

        12. Eta ezagutkari bat altxaturen du jendaien erdian, eta bilduren ditu Israelgo ihesliarrak, eta lurraren lau izkinetarik elkharganaturen ditu Judatik barraiatuak zirenak.

        13. Eta Efraimen bekhaizgoa khendua izanen da, eta Judaren etsaiak galduak izanen dira; eta Efraim ez da Judaren bekhaitz izanen, eta Juda ez da Efraimen kontra gudukatuko.

        14. Itsasoz hegaldaka joko dute Filistindarren gainera, batean larrutuko dituzte iguzki-aldeko umeak; Idumeak eta Moab-herriak ezagutuko dute hekien manamendua, eta Amonen umeek amor eginen daroete.

        15. Jaunak deboilaturen du Egiptoko itsasoaren mihia, eta altxaturen du bere eskua hibaiaren gainera bere hatsaren indarrean, eta joko du bere zazpi erreketan, haletan non oinetakoekin iraganen baita hartan gaindi.

        16. Eta ene populu ondar Asiriarrei itzuriarentzat bide bat izanen da, hala-nola izatu baitzen Israelentzat Egiptoko lurretik igan zen egun hartan.

XII. KAP.

        1. Eta erranen duzu orduan: Aithor bihurturen darotzut, Jauna, zeren hasarre izatu baitzare ene kontra, eta aldaratu da zure sepha, eta eman darotazu sosegu.

        2. Huna non Jainkoa den ene salbatzaile; fede zabalean ibiliko naiz eta ez naiz beldur izanen; zeren Jauna baita ene indarra eta ene ospea, eta hura ilkhi baita ene salbatzera.

        3. Salbatzailearen ithurrietarik bozkarioz atheraturen ditutzue urak;

        4. Eta egun hartan erranen duzue: Jaunari aithor bihur eta haren izenari dei egin diozozue; populuetan ezagutaraz zatzue haren egintzak; orhoit bekizue haren izena zeinen den handia.

        5. Kanta zazue Jauna, zeren dituen egin sendagailak; lur guzian heda zazue hori.

        6. Gorets eta lauda zazu, oi Siongo etxea; zeren handiak, Israelgo sainduak zure erdian duen egoitza berea.

XIII. KAP.

        1. Babilonaren desmasia, Isaiasek, Amosen semeak ikhusia.

        2. Mendi hedoitsuaren gainean gora zazue ezagutkaria; altxa zazue mintzoa, gora eskua, eta atheetan sar beitez aitzindariak.

        3. Manatu ditut ene sainduetsiak, eta ene sephan deithu ditut ene hazkarrak, bozkarioz ene ospean jauzten direnak.

        4. Mendietan ageri da ostearen haroa, populu-murruen burrunba iduri: hori da erregeen eta jendaia bilduen harramantza. Armadetako Jaunak manatu ditu gerlako gizonak,

        5. Urrungo lurretarik, ortziaren bertze burutik heldu direnak. Huna Jauna eta haren hasarrearen tresnak, lur guziaren xahutzerat abian.

        6. Marruma egizue; ezen hurbil da Jaunaren eguna; heldu da, desmasia Jauna ganik bezala.

        7. Hargatik beso guziak erkhituren dira, gizonaren bihotza iharturen

        8. Eta xehaturen da. Minez eta oinhazez bihurrikaturen dira; kuintaz egonen dira, erditzen dena iduri; bat bertzeari harritua geldituren da eta hekien begitharteek iduriko dute xigortuak.

        9. Huna non dathorren Jaunaren eguna, egun gogor, asper, sepha, hasarrez bethea, lurraren mortu egitera, eta gaixtaginen handik herraustera.

        10. Ezen zeruko izarrek eta hekien dirdirak ez dute emanen beren argia; iguzkia sorthu orduko ilhunduren da, eta ilhargiak ez du argituren bere distiraduraz.

        11. Eta ethorriren naiz ikhartzera lurreko gaizkiak, eta gaixtaginen kontra, hekien tzarkeriak, eta baraturen dut legegabekoen hanpuruskeria, eta aphalduren dut hazkarren ozartasuna.

        12. Gizona bakhanago izanen da urhea baino, urhe garbiena baino.

        13. Hortaz gehiago, iharrosiren dut zerua; eta lurra bere tokitik aldaraturen da, armadetako Jaunaren gaitzidura gatik, eta haren hasarrearen irakidurako egunaren ariaz.

        14. Eta Babilona izanen da orkhatz ume ihes dihoana iduri, eta ardia bezala; eta biltzeko nihor ez da izanen; batbederak bere herritarretara eginen du, bakhotxa bere lurrera ihes goanen da.

        15. Atzeman guzia hila izanen da; eta ethortzera gerthaturen dena ezpataren azpira eroriko da.

        16. Begien aitzinean phorroskaturen diozkate beren haurrak; biluziren diozkate etxeak, eta bortxaturen emazteak.

        17. Huna non hekien gainera eraikiren ditudan Mediarrak, zeinek ez baitute zilharrik bilhatuko, ez-eta urherik nahiko;

        18. Bainan geziz hilen dituzte haurttoak, eta sabelean hazten hari direnei ez dira urrikalduko, eta hekien begiak haurrik ez du guphidetsiko.

        19. Eta Babilona, erresumen arteko erregina ospetsu hura, Kaldearren hanpurustasuneko lilia, xahutua izanen da, Jaunak Sodoma eta Gomorha urratu zituen bezala.

        20. Menderen mende ez du egoiliarrik izanen; Arabiarrak ere ez ditu han jarriko bere larru-olak, eta artzainak ez dira han phausatuko.

        21. Bainan basabereek izanen dute han beren phausa-lekhua; eta erainsugez betheko dira hango etxeak; eta ostrukek izanen dute han beren egoitza; basakherrek eginen dute han jauzi;

        22. Eta huntzek hango jauregietan elkharri uhuria eginen dute, eta fedenak egonen dira linburkeriako tenploetan.

XIV. KAP.

        1. Babilonaren ordua ethorri hurran da, eta ez dira urrun haren egunak; ezen Jakobi urrikalduren zaio Jauna, eta Israeldik bereziren ditu oraino bere hautuzkoak, eta phausaraziren ditu beren lurrean; arrotza hekiei batuko eta Jakoben etxeari iritxikiko da.

        2. Eta populuek hartuko eta beren tokira erakharriko dituzte; eta Israelen etxeak izanen ditu hekiek muthil eta neskatotzat Jaunaren lurrean; bere atzemaileak izanen ditu gathibutzat; eta bere nausiak, azpiko.

        3. Eta hau gerthatuko da egun hartan, Jainkoak phausua eman darokezunean zure nekhe, zaphadura eta gathibutasun gogor aitzinean jasan ditutzunetarik:

        4. Babilonako erregeren kontra hartuko duzu parabola hau, eta erranen duzu: Nola gelditu da zaphatzailea? nola baratu da zerga?

        5. Jaunak hautsi ditu gaixtaginen makhila, nausi zabiltzanen zigorra,

        6. Populuak bere aiherrean jotzen zituena ezin-sendatuzko zauriaz, jendaiak bere errabian azpikotzen zituena, eta gogorki jazartzen ziotena.

        7. Lur guzia phausuan jarri eta ixildu da; goiheretu eta bozkarioz jauzi da,

        8. Izaiak ere eta Libango zedroak boztu hire gainean dituk, diotelarik: Hi lokhartu haizenaz geroztik, nihor ez duk igaiten gare ebakitzera.

        9. Ifernu-beherea builan jarri duk hire heltzeari, eraiki darozkik diganteak. Lurreko errege guziak, jendaietako buruzagiak oro jaiki dituk beren tronuetarik.

        10. Orok ihardetsiko eta erranen daie: Eta hi ere sakhitua izan haiz gu bezala, gure iduriko egina haiz hi ere.

        11. Ifernuetara arthikia izan duk hire hanpuruskeria, lurrerat erori duk hire hilikia; harrak izanen dituk ohetzat, eta zizariak estalgi.

        12. Nola erori haiz zerutik, Luzifer, goizetan goizik ilkhitzen hintzena? Erori haiz lurrera, jendaien zaurtzailea?

        13. Hi, hire bihotzean erraten huena: Iganen naiz zerura, altxaturen dut ene tronua Jainkoaren izarrez gorago, jarriko naiz lekhukotasuneko mendiaren gainean, ipharraren aldean;

        14. Iganen naiz hedoi gorenen gainera, izanen naiz Guziz-Goraren iduriko;

        15. Ororen gatik arthikia izanen haiz ifernura, phutzu beherera.

        16. Ikhusiko hautenek, hire aldera makhurtuz, begiratuko daie, eta erranen die: Hau othe da lurra nahasi eta erresumak khordokatu dituen gizon hura;

        17. Lurra mortu egin eta hiriak herraustu dituena, bere gathibuei presondegia ideki ez diotena.

        18. Jendaietako errege guziak ospetan lohakhartu dira eta bakhotxa bere azken etxean da.

        19. Hi ordean, hire hobitik urrun arthikia izatu haiz, deusetako ez den onbor bat bezala, lohiz zikhindua, eta nahas-mahas ezpataz hilak izan eta putzu-zolara jautsi direnekin, hiliki usteldu bat iduri.

        20. Lagunkhidetasunik ez duk izanen, ez-eta hekiekin ere hobian; ezen hire lurra xahutu eta hire populua hil duk: gaixtaginen hazia ez da luzez aiphaturen.

        21. Heriotzeko aphain zatzue haren haurrak beren aiten tzarkeria gatik: ez dira altxaturen, lurra ez dute ondoregoz izanen, mundu gaina ez dute hiriz estaliren.

        22. Eta ni jaikiko natzaiote gainera, dio armadetako Jaunak; ezeztaturen ditut Babilonaren izena eta hango ondar, hazi, iraulgiak, dio armadetako Jaunak.

        23. Eta sagarroiaten aztaparraren-peko ezarriren dut, eta ur-aintzira bilhakaraziren dut, eta erhaztaturen dut erhatzaz fharrastatuz, dio armadetako Jaunak.

        24. Armadetako Jaunak zin egin izan du, erranez: Bai! nik burutan hartua hala izanen da; eta nik nola gogoan iragan,

        25. Hala gerthaturen da. Ene lurrean herrausturen baitut Asiriarra, eta oinkaturen dut ene mendietan; eta haren ustarria khenduko dut Israelgo umeen gainetik, eta haukien sorbaldetarik egotzia izanen da haren dorphetasuna.

        26. Horra lur guziaren gainean hartu dudan xedea, eta huna populu guzien gainera ene eskua hedatua.

        27. Armadetako Jaunak hartu du ezen xede hori, eta nor da hutsalaraziko duena? Hedatu du eskua, eta nork aldaraturen du?

        28. Errege Akaz hil den urthean egina izan da profezia hau:

        29. Filistin-herria, ez sar guzia bozkariotan, zeren den hautsia zafratzen hinduenaren zigorra; ezik sugearen errotik ilkhiren duk basilika, eta haren umeek iretsiren ditiztek xoriak.

        30. Eta beharren haur lehenak haziak izanen, eta beharrak grina gabe phausaturen dituk; eta goseteaz hilaraziren diat hire erroa, eta xahuturen ditiat hire ondarrak.

        31. Athea, egizak orrobia; hiria, egizan deihadar; Filistin-herria herraustua da guzia; ezen ipharretik ethorriren da khea, eta nihor ezin itzuriko da haren armadari.

        32. Eta zer izanen zaiote ihardetsia populuaren berriak ekharriko dituztenei? Jaunak egin dituela Siongo asentuak, eta haren beraren baithan haren populuak idukiren duela bere pheskiza.

XV. KAP.

        1. Moaben desmasia. Gabaz xahutua izan da Ar Moabena, eta ixildu da; gabaz eragotzia izan da Moaben harrasia, eta ixildu da.

        2. Etxea eta Dibon-munhoetara igan dira, Naboren eta Medabaren gainean deithoratzeko. Moabek egin du marraska; haren baithan, buru guziak larrutuak, bizar guziak murriztuak dira.

        3. Zakhuak soinean dabiltza hango karriketan; hango hegaztegi gainetan eta plazetan, marruma nigarretara jausten da.

        4. Hefebonek eta Elealek eginen dute heiagora, Jasaraino ageri da hekien marraska. Moaben gerlariak hortaz egonen dira orrobiaka, eta haren arimak bere buruari eginen dio orrobia.

        5. Ene bihotza oihuz dago Moabi; ihes doha Segorreraino, hirur urthetako miga hartaraino; Luitheko patarra nigarrez igaiten du, eta Oronaimgo bidean arthikitzen ditu atsekabezko marraskak.

        6. Mortu eginen dira Nemrimgo urak, zeren ihartu baita belharra, iraungi sorhoa, hil berdagailu guzia.

        7. Hekien tzarkeriaren handitasunaren arabera da, hekien gaztigua ere; Sahatsetako errekaraino eramanak izanen dira.

        8. Heiagorak egin du Moaben mugen ingurua; haren orrobia heldu izan da Galimeraino, haren marraska Elimgo putzuraino.

        9. Dibongo urak odolez betheak dira; ezen igorriren dut Dibonen gainera gehiagokorik; lehoin bat Moabeko ihesliarrei eta lur hartako ondarrei.

XVI. KAP.

        1. Jauna, bidal zazu bildots lurreko nausia, mortuko harritik, Siongo alabaren mendira.

        2. Eta hau izanen da: Nola ihes dihoan xoria eta ohantzetik hegaldatzen diren umeak, hala izanen dira Moabeko alabak Arnongo iragaitzan.

        3. Moab, har zak kontseilu, biltzar egik; gaua bezala ezar zak hire itzala eguerditan; itzuri direnak gorde zatzik, eta ez sal iheska dabiltzanak.

        4. Ene ihesliarrak hire baithan egonen dituk. Moab, izan hadi hekien gordegailu xahutzailearen aitzinetik; herrautsa iraungi, gaixtagina ezeztatu eta lurraren oinkatzailea suntsitu da.

        5. Eta aphainduko da tronu bat urrikalmenduan, eta haren gainean jarriren da zintasunean Dabiden olhan errege bat, juie ernea, zuzenbidea bilhatuko eta zuzena laster bihurtuko duena.

        6. Nabaritu dugu Moaben hanpurustasuna; hainitz da hanpurutsua; haren hanpuruskeria, haren burgoikeria eta haren hisia handiagoak dira haren indarra baino.

        7. Hargatik Moabek Moabi eginen dio orrobia; orrobiaz egonen da guzia: adrailu errezko harrasien gainean bozten direnei errozuete nolakoak izanen diren hekien zauriak.

        8. Ezen Hefebongo hiripeak mortu bilhakatuak dira, eta jendaietako buruzagiek ebaki dute Sabamako mahastia: hartako aihenak Jazerteraino helduak dira, mortuan barraiatuak dira; hartako gandoak utziak izan dira, iragan dute itsasoa.

        9. Hargatik Jazerrekin nigarretan deithoratuko dut Sabamako mahastia; ene nigarrez mainhaturen zaituztet, Hefebon eta Eleale, zeren zuen mahasti eta uzten gainera atheratu baita oinkatzaileen izkola.

        10. Jauzi, bozkarioak iraiziko dira Karmeldik; bozkario, jauzirik ez da mahastietan izanen; mahatsa lehertzen ohi zuenak ez du lakoan arnorik oinkaturen: oinkatzaileei khendu diotet oihua.

        11. Hargatik ene barneak Moaben gainean adiaraziko ditu gitarraren krinkak bezala, eta ene bihotzak deithoraturen du adrailu errezko harrasia.

        12. Eta hau gerthaturen da: ezagun izanen denean Moab nekhatu dela bere lekhu goretan, othoitz egitera sarthuren da bere saindutegietara; eta baliaturen ez da.

        13. Horra Jaunak Moabi aspalditik erran izan daroen hitza.

        14. Eta orai Jauna mintzatu da, dioelarik: Sarizaleak urthe-burua berezia duen bezala, hirur urthuren buruan Moaben ospea khendua izanen da haren populu handiaren gainetik, eta geldituren da aphur eta ttipi, eta ez da berhaturen.

XVII. KAP.

        1. Damasen desmasia. Huna non Damas gelditzera dihoan hiri izatetik; eta harri deseginezko munthoin bat izanen da.

        2. Aroergo hiriak arthaldeei utziak izanen dira, eta haukiek han phausatuko dira, eta nihork ez ditu izituko.

        3. Laguntza gibelatuko da Efraimdik eta erreinua Dantastik; eta Siriako ondarrez izanen da Israelgo umeen ospeaz bezala, dio armadetako Jaunak.

        4. Eta hau gerthatuko da egun hartan: Jakoben ospea gobelduren da, eta haren haragiko gizena urthuren.

        5. Eta izanen da, uzta-ondoan ondar-biltzailea iduri, eta haren eskuak bilduko ditu burukak; eta izanen da hala-nola Erraphaimgo haranean burukaketa dabilana;

        6. Eta Israelen geldituko da molkho bakharra mahastian bezala, eta olibak biltzean bi edo hirur oliba adar baten mokoan, edo lau edo bortz ondoaren kaskoan gelditu direnak iduri, dio Israelgo Jainko Jaunak.

        7. Egun hartan, gizona gurthuko da bere egilearen aitzinean, eta haren begiek begiratuko diote Israelgo sainduari.

        8. Eta ez da gehiago gurthuren bere eskuz egin zituen aldareen aitzinean, eta ez diote begiratuko bere besoz eginikako luku eta tenploei.

        9. Egun hartan, haren indarra egiten zuten hiriak utziak izanen dira, hala-nola izan baitziren utziak golde-nabarrak eta uztak Israelgo semeen aitzinean, eta mortu geldituko zare.

        10. Zeren duzun ahantzi Jainko zure salbatzailea, eta orhoitu etzaren zure laguntzaile hazkarraz; hori gatik landaturen ditutzu landare ederrak, eta erainen hazi arrotza.

        11. Eta landatu ondoan, zure landareak basak izanen dira; goizetik loratuko da zure hazia, eta gozatu behar duzun egunean, galdua da uzta, eta bihotzmin handia izanen duzu.

        12. Zorigaitz populuketa gaitzaren osteari, orroaz dagoen itsasoa iduri duenari! Zorigaitz gizon elemenia horri, zeinaren harramantzak iduri baitu urketa gaitz baten burrunba!

        13. Populuek harrabots eginen dute, bazterretara gaindika dihoazen uharren harrabotsa iduri eta Jaunak larderiatuko ditu, eta urrun ihes eginen dute, eta eramanak izanen dira hala-nola mendietako herrautsa haizearen aitzinean, hala-nola xirimola phesiaren aitzinean.

        14. Arratsean, huna zer buila! Goizeko, iraungi du. Hori da gure desmasiatzaileen zathia, gure larrutzaileen zortea.

XVIII. KAP.

        1. Zorigaitz lurrari, hegalez harrabots egiten duenari, zeina Ethiopiako ibaiaz haindian baita,

        2. Zeinak igortzen baititu bidalkinak itsasuz, eta uren gainean ihizko untzitan! Zoazte, aingeru zalhuak, ethendua eta erdiratua den jendaki baten gana; populu ikharagarri baten garna, hura baino lazgarriagorik ez baita; iguri dagoen eta oinkatua den jendaia baten gana, zeinaren ibaiek larrutu baitute haren lurra.

        3. Munduko egoiliar, lurrean zaudezten guziak, ezagutkaria altxatua izanen denean mendien gainean, ikhusiren duzue, eta entzunen turutaren durrundak;

        4. Zeren hau baiterrat Jaunak: Phausaturen naiz, eta ene lekhuan begira egonen, eguerdiko argi zoharra iduri, eta ihintzezko lanhoa uztaroan bezala.

        5. Alabainan aroa baino lehen loratu da mahats guzia; zirthoinduko da, eta ez onduko; pudak ebakiren ditu aihenak; eta utzi dituzkeenak, moztuak eta arthikiak izanen dira.

        6. Eta mahastia egonen da mendietako hegastinentzat utzia, eta batean lurreko basabereentzat; eta uda guzian han egonen dira ihiziak, eta neguan lurreko basabereak oro.

        7. Orduan, armadetako Jaunari emaitza bat ekharria izanen zaio ethendua eta erdiratua den populuaz; populu ikharagarriaz, zeina baino lazgarriagorik ez baita; jendaia iguri dagoen, iguri eta oinkatua dagoenaz, zeinaren ibaiek larrutu baitute haren lurra; ekharria izanen da Siongo mendira, armadetako Jaunaren izena deithua den tokira.

XIX. KAP.

        1. Egiptoaren desmasia. Huna non Jauna iganen den hedoi arin baten gainera, eta Egiptoan sarthuko da, eta Egiptoko jainkomoldeak ikharatuko dira haren aitzinean, eta Egiptoaren bihotza urthuko da haren barnean.

        2. Eta jauzaraziko ditut Egiptoarrak Egiptoarren kontra; eta gizona gudukaturen da bere anaiaren kontra, eta gizona bere adiskidearen kontra, hiria hiriaren kontra, erresuma erresumaren kontra.

        3. Eta Egiptoaren izpiritua nahasiko da haren baithan eta galaraziko dut haren asmua; eta galdeka hariko dira beren jainkorde, beren azti, pithon eta asmaginei.

        4. Eta nausi gogorren eskura arthikiren dut Egiptoa ; eta errege muthiria izanen dute nausi, dio armadetako Jainko Jaunak.

        5. Agorturen da itsasotik ura, eta hibaia idor eta leihor bilhakaturen da.

        6. Eta hibaiak ezeztaturen dira; ttipituko eta idortuko dira antaperetako errekak; khanabera eta ihiak ihartuko dira;

        7. Eta hibaiaren erreka, ithurburuan hasirik, agerian geldituko da, eta eraintzetako ixtun guziak idortuko, agortuko eta ezeztatuko dira.

        8. Kuintaz egonen dira arrantzariak, eta nigarrez hibaira amua arthikitzen zuten guziak, eta sareak uren gainean hedatzen zituzten guziak erkhituko dira.

        9. Lihoa lantzen dutenak, xarrantxari eta ehaileak, ahalketan eroriko dira.

        10. Urztatzeko errekak ahituko, eta arrain atzemateko zilho-egileak etsian izanen dira.

        11. Zoroak dira Taniseko buruzagiak: Faraonen kontseilari zuhurrek adimendugabeko kontseilu bat eman dute. Nola erraten ahal diozue Faraoni: Zuhurren semeak, beihalako erregeen semeak gare gu?

        12. Non dira orai hire zuhurrak? erran eta ezagutaraz biazatek zer gogo duen armadetako Jaunak Egiptoaren gainean.

        13. Erhotu dira Taniseko buruzagiak ilhaundu dira Memphistar aitzindariak enganatu dute Egiptoa, hango populuen izkina-harria.

        14. Jaunak hekien erdian hedatu du zoramenduzko izpiritua; Egiptoa makhur igorri dute bere egintza guzietan, hala-nola andarka dihoan hordia eta goiti egiten duena.

        15. Eta Egiptoak ez du jakinen zer egin, ez ttipiak, ez handiak, ez aitzindariak, ez manupekoak.

        16. Egun hartan Egiptoa izanen da emaztekia iduri; harrituko da eta izituko armadetako Jaunak eskua iharrostean, ezen berak iharrosiko du haren gainera.

        17. Eta Judako lurra izanen da Egiptoaren lazgarri; hartaz orhoituko diren guziak laztuko dira, armadetako Jainkoak haren gainean hartu duen xedearen aitzinean.

        18. Egun hartan, Egiptoko lurrean izanen dira bortz hiri Kanaango hizkuntzan mintzatuko direnak, eta armadetako Jaunaz zin eginen dutenak. Bat deithuko da Iguzki-hiri.

        19. Egun hartan, Egiptoko lurraren erdian izanen da Jaunaren aldare bat, eta hango mugaren ondoan Jaunaren orhoitgailu bat.

        20. Hura izanen da Egiptoko lurrean Jaunaren ezagutkari eta lekhukotasun; ezen hestutzailearen aitzinetik Jaunari deihadar eginen diote, eta Jaunak igorriko diote salbatzaile eta gudukatzaile bat libratuko dituena.

        21. Eta Egiptoaz ezagutua izanen da Jauna, eta Egiptoarrek Jauna ezagutuko dute egun hartan; eta ohoratuko dute, bitimak eta emaitzak eskainiz; eta botuak Jaunari eginen eta bihurtuko diozkate.

        22. Jaunak Egiptoa joko du zauri batez, zeina berak sendatuko baitu; eta Egiptoarrak itzuliko dira Jaunaren gana, eta Jauna jabalduko zatzaiote eta sendaturen ditu.

        23. Egun hartan, bide bat izanen da Egiptotik Asiriarren gana, eta Asiriarra sarthuko da Egipton, eta Egiptoarra Asirian; eta Egiptoarrek zerbitzatuko dute Asur.

        24. Egun hartan, Israel hirugarrentzat izanen da Egiptoarrarekin eta Asiriarrarekin: benedizionea izanen da lurraren erdian,

        25. Zeina benedikatu baitu armadetako Jaunak, erranez: Benedikatua izan bedi Egiptoko ene populua, eta Asiriarra ene eskuetako lana; bainan Israel da ene primantza.

XX. KAP.

        1. Thartan Azoten sarthu zen urthean, Sargon Asiriarren erregek bidalirik, Azot gudukatu eta hartu zuenean;

        2. Ordu hartan, Amosen seme Isaiasi mintzatu zitzaioen Jauna, zioelarik: Zoaz eta soinetik khen zazu zure zakhua, eta zangoetarik zure oinetakoak. Eta hala egin zuen, eta goan zen buluzik eta oinetakorik gabe.

        3. Eta erran, aroen Jaunak: Isaias ene zerbitzaria buluzik eta oinetakorik gabe ibili den bezala, hirur urtherentzat izanen baita ezagutkaritan eta sendagailetan Egiptoaren eta Ethiopiaren gainean;

        4. Hala Asiriarren erregek aitzinean eramanen du Egiptoarra gathibu eta Ethiopiarra bere lekhuetarik, zahar-gazteak buluzik eta oinetakorik gabe, gibeleko aldea ageri Egiptoaren laidotan.

        5. Eta izituak izanen eta ahalkatuko dira Ethiopiaz beren pheskizaz, eta Egiptoaz beren gogoko ospeaz.

        6. Eta irla hartako egoiliarrak erranen du egun hartan: Horra horiek ziren gure pheskiza, zeinen gana laguntza eske ihes egin baitugu Asiriarren erregeren aitzinetik: eta nola itzuriko ditukegu gure buruak?

XXI. KAP.

        1. Mortuko itsasoaren desmasia. Hegoatik xirimolak heldu diren bezala, heldu da mortutik, lur izigarri batetarik.

        2. Ikhuspen gogorra izan zait igorria. Sinhetsgogor dena, tzarki dabila; eta demasiatzaile dena, bere lanean hari da. Igan hadi, Elam; Mediarra, sethia: itho ditut heren auhenak.

        3. Hargatik oinhazez bethe dira ene gibel-erraiak; hesturak naduka, hestura erditzen hari denarena bezalakoak; aditzearekin erori, ikhustearekin nahasi naiz.

        4. Ahitu da ene bihotza, ilhunbeek harritu naute; Babilona, ene maitea, egina da ene harrigarri.

        5. Ezar zak mahaina, atalaitik begira zak jaten eta edaten hari direnei. Jaiki, aitzindariak; loth erredolari.

        6. Ezen hau erran darot Jaunak: Zoaz, eta ezar zazu atalari bat; ez zer-nahi ikhus dezan, ethor bedi erratera.

        7. Eta ikhusi du bi gizonekilako orga-laster bat; bat zen asto baten gainean, eta bertzea kamelu baten bizkarrean; eta artharekin eta atzarriki begira egotu zen.

        8. Eta lehoinak bezala oihu egin zuen: Ni naiz Jaunaren atalaiaren gainean, bethi xutik egunaz; eta ene goaitean nago ni, gau guziz.

        9. Huna non ethorri den bi zalditako orga-lasterrari eragiten zaroen gizon hura, eta ihardetsi, eta erran du: Erori da, erori Babilona, eta haren jainkomolde guziak phorroskatuak dira lurrean.

        10. Ene bihi joa, ene larraineko hibia, erran darotzut armadetako Jauna ganik, Israelen Jainkoa ganik aditu dudana.

        11. Dumaren desmasia. Seirdik oihu egiten darotade: Zaina, zer berri gauaz? zaina, zer berri gauaz?

        12. Zainak erran du: Ethorri da goiza, heldu da arratsa; bilhatzen bazarete, bilha ongi; itzul zaitezte, zatozte.

        13. Arabian desmasia. Ilhuntzean lo eginen duzue oihanean, Dedanimgo bidexketan.

        14. Hegoaldeko lurrean egoten zaretenak, egarri denari kiderat atheratuz ekharrezozue ura; ogiarekin zoazkiote ihesliarrari bidera.

        15. Alabainan ihes egin dute ezpaten aitzinetik, dixidatzen zituenaren ezpataren aitzinetik, arranbela hedatuaren aitzinetik, gudu gogorraren aitzinetik.

        16. Alabainan hau erran darot Jaunak: Oraino urthe bat, sehiaren urthea bezala neurtua, eta Zedarren ospea oro khendua izanen da.

        17. Eta Zedarren semeen arteko arranbelari hazkarren ondarrak ere gutituak izanen dira; ezen mintzatu da Jauna, Israelgo Jainkoa.

XXII. KAP.

        1. Ikhuspeneko haranaren desmasia. Zer dun hik ere, hegaztegietara guzia igaiteko?

        2. Hiri oihuz eta jendez bethea, hiri bozkariotsua: hire hilak, ez ditun ezpataz hilak, ez ditun gerlan hil.

        3. Hire buruzagi guziek batean ihesegin diten; gogorki estekatuak izan ditun; atzemanak izan diren guziak, elkharrekin estekatuak eta urrun eramanak izan ditun.

        4. Hargatik erran dut: Gibela zaitezte ni ganik, ixuriko ditut nigar minak; ez abia niri sosegu eman beharrez ene populuko alabaren xahupenaren gainean.

        5. Hau da ezen hiltzeketako, eta oinkapenetako, eta nigarretako eguna, Ikhuspeneko haranera armadetako Jainko Jaunak igorria, urratzen duelarik harrasia eta ikharagarri agertzen mendi gainean.

        6. Eta Elamek hartu du gezi-untzia, zaldizkoaren orga-lasterra, eta erredolak biluzi du harrasia.

        7. Eta hire haran hautak orga-lalerrez izanen dira betheak, eta hire athean jarriko ditun zaldizkoak.

        8. Agertua izanen da Judaren geriza, eta egun hartan ikhusiren duzu harmategia, oihaneko etxea.

        9. Ikhusiren ditutzue Dabiden hiriko urradurak zenbat diren uso; eta bilduren ditutzue behereko arraintegiko urak.

        10. Eta khondatuko ditutzue Jerusalemgo etxeak, eta etxe urratzen hariko zarete harrasiaren hazkartzeko.

        11. Eta osin bat eginen duzue bi harrasiren artean, arraintegi zaharraren ondoan; eta hura egin zuenaren gainera ez duzue begirik emanen, eta haren egilea urrundik ere ez duzue ikhusiko.

        12. Egun hartan armadetako Jainko Jaunak bere populua deithuko du nigar-deithoreetara, ileen murriztera eta zakhuaren jaunztera.

        13. Eta huna bozkario eta jauziak, aratxe eta ahari hiltzeak, haragi jateak eta arno edateak. Jan eta edan dezagun, ezen hilen gare bihar.

        14. Eta armadetako Jaunaren mintzoa agertu da ene beharrietara: Barkhatzen badarotzuet tzarkeria hori hil zaitezten arteo, dio armadetako Jainko Jaunak.

        15. Hau dio armadetako Jainko Jaunak: Zoaz, sar zaite tabernaklean egoten dena gana, Sobna gana, zeina tenploaz baita kargutua, eta erranen diozu:

        16. Zer hari zare hemen, edo nor bezala zare hemen, zuk hemen egin baituzu zuretzat hobi bat, lekhu goran artharekin hargindu baituzu orhoitgailu bat, eta harrian hobi bat zuretzat?

        17. Huna non Jaunak eramanaziren zaituen, oilar bat eramaten den bezala, eta eramanen zaitu hala-nola aldagarri bat.

        18. Hesturaz khoroaturen du, zure burua; pilota bat bezala arthikiren zaitu lur zabal eta hedatu batera; han hilen zare, eta han akhabaturen dira zure ospearen leloak, oi gizon zure Jaunaren etxeko laidoa.

        19. Zauden tokitik iraiziren zaitut eta zure kargutik khenduko.

        20. Eta hau izanen da egun hartan, deithuko baitut ene zerbitzari Eliazim, Helziasen semea.

        21. Eta jauntziren diot zure soinekoa, eta hazkarturen dut zure gerrikoaz, eta haren eskuetan ezarriko dut zure ahala; eta aita bat bezala izanen da Jerusalemgo egoiliarrentzat eta Judaren etxearentzat.

        22. Eta haren soingainean ezarriren dut Dabiden etxeko gakhoa; eta idekiren du, eta nihork ezin hertsiko; eta hertsiren du, eta nihork ezin idekiko.

        23. Eta ziri bat bezala sarthuren dut hura toki segurean, eta bere aitaren etxearentzat izanen da ospezko tronu bat bezala.

        24. Eta haren gainean ezarriko dute haren aitaren etxeko ospe guzia, eta hartarik dilindan untzi mota guziak, untzi ttipiak oro, edateko untzietarik musikako tresnetaraino.

        25. Halako egun batez, dio armadetako Jaunak, toki segurean sarthua izan zen ziria, atheratua izanen da, eta hautsiko da, eta eroriko; eta hartarik dilindan zirenak xahuturen dira, zeren Jauna mintzatu baita.

XXIII. KAP.

        1. Tirren desmasia. Orrobiaz abia zaitezte, itsasoko untziak, zeren lekhua zeintarik heldu ohi baitziren untziak xahutua baita: Zethimgo lurretik ethorri zaiote berria.

        2. Ixil zaitezte, irlan zaudeztenak: Sidoneko tratulariak itsasoa iraganez ethortzen ziren hire bethetzera.

        3. Tirrentzat ziren Nilak bere ur handiekin sorrarazten zituen haziak, eta hibaieko uzten fruituak; Tir bilhakatua zen jendaki guzien merkhatua.

        4. Ahalkez urth hadi, Sidon; mintzatu da ezen itsasoa, itsasoko indarra, dioelarik: Ez naiz erdi, eta ez dut haurrik egin; ez dut hazi ez muthil, ez neskatxarik.

        5. Deithore minetan egonen dira Egipton, adituko dituztenean Tirreko berriak.

        6. Iragan zatzue itsasoak, egizue orrobia, irlan egoten zaretenek.

        7. Ez othe da hori zuen hiri hura, zeinak bertze orduz beihalako bere egunez espantu baitzuen? Orai bere oinek urrun eramanen dute arrotz bizitzera.

        8. Nork atheratu du asmu hori Tirren gainean, zeina baitzen beihala khorodun, zeinetako tratulariak printze baitziren, eta merkatariak lurreko handi?

        9. Armadetako Jaunak egin du asmu hori eragoztekotzat ospedun guzien hanpurustasuna, eta laidotara arthikitzeko lurreko handi-mandiak.

        10. Zoaz zure lurretik hibaia iragaiten den bezala, oi itsasoaren alaba; ez duzu gehiago gerrikorik.

        11. Jaunak itsasoaren gainera hedatu du bere eskua, iharrosi ditu erresumak; Kanaanen kontra eman ditu manuak, zathikatzeko hango hazkarrak.

        12. Eta erran du: Sidonen alaba, neskatxa desohoratua, ez dun gehiago hire buruaz espanturik erabiliko; jaikirik iragan zan itsasoa Zethimeraino; han ere ez dun hiretzat izanen phausurik.

        13. Horra Kaldearren lurra; ez da izatu holako populurik; Asurrek arthiki zituen horgo asentuak; gathibu eraman dituzte horgo hazkarrak, jauzarazi dituzte horgo etxeak, eta bere lurrera dute eragotzi.

        14. Orrobia egizue, itsasoko untziak, zeren xahutua baita zuen indarra.

        15. Eta hau izanen da egun hartan: Ahantzia izanen haiz, oi Tir, hirur hogoi eta hamar urthez, errege baten egunak neurtuak diren bezala; aldiz hirur hogoi eta hamar urtheren buruan, Tirrenzat izanen du lilitxoaren kantua bezalako bat.

        16. Har zan gitarra, egizan hiriko ingurua, lilitxo ahanzterat utzia; kanta zan ongi, errepika kantua, hitaz orhoit dadien norbait.

        17. Eta hau izanen da hirur hogoi eta hamar urtheren buruan: Jauna ethorriren da Tirren ikhustera, eta bere irabazietara bihurraraziko du; eta Tir berritan linburturen da ororen aitzinean lurreko erresuma guziekin.

        18. Eta haren tratu, irabaziak Jaunari izanen zaizko sainduetsiak; ez dira begiratuak eta zainduak izanen; zeren haren tratua izanen baita Jaunaren aitzinean egoten direnentzat, jan dezaten ase arteo, eta jauntzia izan dezaten azken zahartzeraino.

XXIV. KAP.

        1. Huna non Jaunak xahutuko duen lurra, eta buluziko du, eta gainazpikatuko du, eta barraiatuko ditu hango egoiliarrak.

        2. Eta nola izanen baita populua, hala apheza; nola muthila, hala nausia; nola neskatoa, hala etxekandrea; nola erostea, hala saltzailea; nola maileguz hartzailea, hala emailea; nola gibelerat galdatzen duena, hala zor duena.

        3. Xahupenez xahutua izanen da lurra, eta harrapakerian larrutua; hori da ezen Jaunak atheratu duen hitza.

        4. Lurra nigarretan da; iraungi, erkhitu da; iraungi da mundua, erkhitu da lurreko populuaren goratasuna.

        5. Eta lurra izurriztatua da hartan daudezenez; zeren hautsi baitituzte legeak, zuzena aldatu, urratu bethiereko patua.

        6. Hargatik madarizioneak iretsiko du lurra, eta bekhatuan pulunpatuko dira hartan daudezenak; hargatik zoratuko dira hura lantzen dutenak, eta geldituko da gizon guti.

        7. Mahatsa nigarrez dago; mahastia erkhitua da; bihotzez bozten ziren guziak auhenetan daude.

        8. Baratu da atabalen harrabotsa, gelditu bozten zirenen oihua, ixildu gitarraren ots gozoa.

        9. Ez dute gehiago kantuz edanen arnorik; edaria kharats izanen da edanen dutenentzat.

        10. Herraustua da ergelkerietako hiria; hertsiak daude etxeak oro, eta nihor ez da sartzen.

        11. Arnoaren gainean kuinta izanen da karriketan; galdu da bozkario guzia; arraizia goan da lurretik.

        12. Hirian gelditu da bakhartasuna, zorigaitzak joko ditu atheak;

        13. Ezen lurraren erdian, populuaren erdian geldituko direnak izanen dira hala-nola oliba bakharrak, ondoa bildu ondoan geldituak, hala-nola mahats gutiak, biltzea akhabatu den ondokoak.

        14. Hekiek altxaturen dute boza eta kantaturen dituzte laudorioak; Jauna goretsia izanen denean, irrintzinaka joko dute itsasotik.

        15. Hargatik ospa zazue Jauna zuen zuhurtasunaz; gorets zazue itsasoko irletan Israelgo Jainko Jaunaren izena.

        16. Lurraren bertze burutik entzun ditut laudorioak, prestuaren ospea. Eta erran dut: Ene segretua enetzat, ene segretua enetzat. Zorigaitz niri! Legea dute gaixtoki hautsi, lege-hausleek bezala hautsi dute.

        17. Laztura, zilhoa eta artea hiretzat, lurrean hagoena.

        18. Eta hau gerthaturen da: beldurraren lotsaz ihes-goailea zilhora eroriko da; eta zilhotik itzuriko dena, artean izanen da atzemana; zeren zeru goretarik idekiak baitira ur-jauziak eta iharrosiak izanen baitira lurraren asentuak.

        19. Lurra joka izanen da urratua, lurra karraskaka izanen da lehertua, lurra dardaraka izanen da iharrosia.

        20. Lurra hordia bezala andarka khordokan ibiliko da; eta khendua izanen da, gau batentzat hedatzen den olha iduri; eta bere tzarkeriak lehertuko du; eroriko da, eta ez du jaikitzera eginen.

        21. Eta hau izanen da: Egun hartan Jauna agertuko da zeruko armadaren ikhustera hergoretan, eta lurreko errege lurrean direnen ikhustera.

        22. Eta moltzo batera putzuan izanen dira bilduak, eta han presondegian hertsiak; eta asko egunen buruan ikhartuak izanen dira.

        23. Eta ilhargia ahalkez gorrituko eta urthuko da, armadetako Jauna errege jarriko denean Sionen eta Jerusalemen, eta ospatua izanen denean bere zaharren aitzinean.

XXV. KAP.

        1. Jauna, ene Jainkoa zare zu; goretsiren zaitut, eta aithor bihurturen diot zure izenari; zeren ditutzun egin sendagailak, aspaldidanikako asmu zinak. Halabiz.

        2. Alabainan hiritik egin duzu hobi bat, hiri hazkarretik harri murru bat; erabaki duzu arrotzen egon-lekhua ez dadien gehiago izan hiri, ez-eta menderen mendetan berritua.

        3. Horren gatik laudaturen zaitu populu hazkarrak, eta zure beldur izanen da jendaki hazkarren hiria;

        4. Zeren egin zaren beharraren indar, noharroinaren indar haren hesturako orduan, haren pheskiza phesiako mugan, itzala berotean, ezen hazkarren hatsak iduri du harrasi bat jotzen duen phesia.

        5. Beroak egarriaz bezala, heziko duzu arrotzen oldarra; eta iharraraziko duzu hazkarren gandoa, hedoi erretzen duen baten azpian beroaz bezala.

        6. Eta armadetako Jaunak mendi haren gainean populu guziei eginen diote barazkari gozo bat, arnozko besta bat, haragi gori eta gizen, arno iragazizko besta bat.

        7. Eta mendi hartan trenkaturen du populu guzien gainera estekatua den gathea, eta jendaia guzien gainera irazkia den sarea.

        8. Herioa bulkhaturen du behin-bethiko; Jainko Jaunak nigarra khenduko du begitharte guzietarik, lur guzitik khenduko du bere populuaren laidoa; ezen Jauna da mintzatu.

        9. Eta egun hartan erranen du haren populuak: Huna gure Jainko hura; iguriki dugu, eta salbaturen gaitu; hau da gure Jaun hura; iguriki dugu, eta bozturen eta jauziko gare hunen ganikako salbamenduan;

        10. Ezen mendi haren gainean phausaturen da Jaunaren eskua; eta haren azpian lehertua izanen da Moab, lastoa orgen azpian xehatzen den bezala.

        11. Eta haren azpitik hedaturen ditu eskuak, igerikariak erikatzeko hedatzen dituen bezala; Jaunak aphalduren du haren ospea, bere eskuetan purtzupilatuz bezala.

        12. Eta hire harrasi goretako hazkargailuak eroriko dituk; arthikiak eta lurrerat eragotziak izanen dituk herraustuak izan arteo.

XXVI. KAP.

        1. Kantika hau egun hartan Judako lurrean izanen da kantatua: Sion da gure indarreko hiria; salbatzailea jarriren da hartan harrasi eta harrasi-aitzineko.

        2. Zabal zatzue atheak, eta sar bedi jendaki zuzen, egiaren begiralea.

        3. Goan da errebelamendu zaharra; begiraturen duzu bakea; bakea, Jauna, zeren dugun zure baithan iduki pheskiza gurea.

        4. Jauna baithan ezarri duzue bethikotzat zuen igurikitza, Jainko Jaun hazkarraren baithan bethi guziko;

        5. Zeren aphalduko baititu gora zaudenak; beheitituko baitu hiri hanpurutsua; aphalduko du lurreraino, jautsaraziko du herrautseraino.

        6. Azpian erabiliko du oinak, beharraren oinak, noharroinen zangoak.

        7. Prestuaren bidexka zuzena da; zuzena da ibiltzeko prestuaren bidea.

        8. Eta zure manamenduetako bidexketan iguriki zaitugu, Jauna; gure arimako lehian zauden zure izena eta zure orhoitzapena.

        9. Gau guzian zure lehiaz egotu da ene arima; eta oraino ene izpirituaz eta ene bihotz guziaz goizetik zure ganat egonen naiz atzarria. Zure erabakiak lurrean betheko ditutzunean, munduan daudezenek ikhasiren dute zuzentasuna.

        10. Urrikal gatzaizkion gaixtaginari; ez du ikhasiko zuzentasuna: sainduen lurrean egin ditu tzarkeriak, eta ez du ikhusiko Jaunaren ospea.

        11. Jauna, altxa bedi zure eskua, eta ez bezate ikhus: ikhus bezate populu bekhaiztiek, eta ahalkez urth beitez; eta suak irets betza zure etsaiak.

        12. Jauna, emanen darokuzu bakea, ezen zuk egin darozkigutzu gure egintza guziak.

        13. Jauna, gure Jainkoa, zutaz bertze nausirik izatu da gure gainean: zure izenaz bakharrik orhoit begaitez zu baithan.

        14. Hiltzen direnak ez beitez bizi, diganteak ez beitez bizira bihur: horren gatik ethorri zaizkiote ikhustera, eta phorroskatu ditutzu, eta ezeztatu duzu hekiezko orhoitzapen guzia.

        15. Ongi egin diozu, Jauna, populu huni, ongi egin diozu: ospe bihurtua izan othe zaitzu? Urrundu ditutzu hunen lurreko muga guziak.

        16. Jauna, beren hesturan bilhatu zaituzte; hesturako auhenetan ezagutaraziko diozute zure irakhaspena.

        17. Nola izorra den emaztekia, heiagoraka baitago oinhazeen erdian, erditzeko ordua hurbildu zaionean; hala gare, Jauna, zure aitzinean bilhakatuak.

        18. Ernaldu eta erdi bezala gare, eta haizea ilkhi da gu gatik; lurrean ez dugu salbamenduzko fruiturik atheratu; hargatik ez dira erori lur huntako egoiliarrak.

        19. Zuk hilak biziko dira; ene hilak bizturen dira. Atzar zaitezte eta laudorioak kanta zatzue, herrautsean egoten zaretenak; ezen argizko ihintza da, Jauna, zure ihintza, eta xahutuko duzu diganteen lurra.

        20. Zoaz, ene populua, sar zaite zure geletan; atheak hertsatzu zure gainera; zaude aphur bat gorderik, gaitzidura iragan dadien arteo.

        21. Ezen huna non bere tokitik ilkhitzera dohan Jauna, ikhartzeko lurrean dagoenak haren kontra egin tzarkeria; eta lurrak agertuko du gainera ixuri dioten odola, eta ez ditu gehiago estaliko hartan gorde dituzten hilak.

XXVII. KAP.

        1. Egun hartan Jauna bere ezpata gogor, handi eta hazkarrarekin ethorriko da Lebiathanen gainera, suge hagaren gainera, Lebiathanen gainera, suge karabilkatsuaren gainera; eta hilen du itsasoan den balea.

        2. Egun hartan arno oneko mahastiak kantaturen ditu Jaunaren laudorioak.

        3. Ni naiz Jauna, hura zaintzen dudana; maiz urztatuko dut; beldurrezeta bidegaberik egin diozoten, zaintzen dut gau eta egun.

        4. Sepharik ez da ene baithan: nor abiatuko da elhorria eta lapharra bezala ene sistatzen? Oinen azpian ibiliko dut eta hanbatekin su emanen diot.

        5. Ala hobeki idukiren du ene indarra? Bakea egin beza enekin, bakea enekin egin beza.

        6. Jakobi oldar egitera heldu direnen gatik, Israel loratuko da eta aldaskatuko, eta haren haziaz betheko dute lurraren gaina.

        7. Jainkoak jo othe du hura etsaiak jotzen zuen bezala? edo Israel hila izan othe da, hari hilka hari zitzaioena bezala?

        8. Zutaz iraizia izan denean, Jauna, neurriz bere hobenen arabera juiatu duzu. Bere sepha gogorraren eztitzera hari zen Jauna, su gehienik zuen orduan ere.

        9. Horreletan aria hortaz Jakoben etxeari barkhatua izanen zaio bere bekhatua; eta hori guzia izanen da haren bekhatuaren khentzeko, aldareko harri guziak ezarriko dituenean herrausten den harria bezala xehakaturik, lukuak eta tenploak lurrerat arthikiak izanen direnean.

        10. Alabainan hiri hazkarra urratua izanen da, hiri ederra utzia eta mortu bezala igorria izanen da; han alhatuko eta han etzanen da ergia, eta janen du hango muskila.

        11. Agorteak xahutuko ditu hango uztak; emaztekiak ethorriko dira haren argitzera; ezen hango populua ez da zuhurra; hargatik hura egin duena etzaio urrikalduren, eta hura jarri duenak ez dio barkhaturen.

        12. Eta hau gerthatuko da: egun hartan Jaunak joko du hibaiaren errekatik Egiptoko uharreraino, eta zuek, Israelgo semeak, bat-banazka bilduak izanen zarete.

        13. Eta hau gerthatuko da: egun hartan turuta handiak durrundaturen du, eta Asiriarren lurrean galduak zirenak eta Egiptoko lurrera iraiziak zirenak ethorriko dira, eta adoratuko dute Jauna mendi sainduan Jerusalemen.

XXVIII. KAP.

        1. Zorigaitz hanpuruskeriako khoroari, Efraimgo hordiei, lore erortzen denari, zeina baita hekien bozkariozko sendagaila! Zorigaitz haran goriaren buruan egoten, eta arnoak khordokan erabiltzen dituenei!

        2. Huna Jaun botheretsu eta hazkarra; iduri du harri abarraren oldarra, xirimola phorroskatzailea; iduri du bazterrak hartzen eta eremu zabaletara gaindika hedatzen diren uhar gaitzen oldarra.

        3. Efraimgo hordien hanpuruskeriazko khoroa oin-pean ostikatua izanen da.

        4. Eta lore erortzen dena, zeina baita haran goriaren buruan dagoenaren bozkariozko sendagaila, izanen da hala-nola fruitu ontzen dena udazkeneko zohitasuna baino lehen; ikhusiko duenak, eskura hartu orduko, iretsiren du.

        5. Egun hartan armadetako Jauna izanen da ospezko khoro bat eta bozkariozko floka bat bere populu ondarrarentzat,

        6. Zuzentasuneko izpiritua zuzenaren gainean jartzen denarentzat, eta indarra gerlatik hiriko athera bihurtzen direnentzat.

        7. Bainan haukiek ere, arnotuak izanez burua galdu dute, eta hordiaren hordiz andarka ibili dira; aphezak eta profetak, mozkorrak izanez galdu dute burua, arnoak beretu ditu, hordiak andarka erabili ditu, ez dute ezagutu ikhuslea, ez dute adimenduaren jakitaterik izatu;

        8. Ezen mahain guziak betheak dira goiti eginez eta zikhinkeriaz, halaz non toki garbirik ez baita gehiago.

        9. Nori erakhutsiko dio Jaunak jakitatea? nori ardietsaraziren dio bere hitza? Esnetik higuindu berriei, bulharretik higuindu haurrei.

        10. Irakhats, irakhats berriz; irakhats, irakhats oraino; zaude, zaude oraino; iguri, oraino iguri; aphur bat hemen, aphur bat hemen.

        11. Alabainan bertze moldez, bertze hizkuntza batean mintzatuko da Jauna populu harri,

        12. Zeinari erran izan baitio: Hau da ene phausua; medearaz zazue nekhatua, eta hau da ene sosegua; eta ez du nahi izan entzun.

        13. Eta hau izanen da hekientzat Jaunaren hitza: Irakhats, irakhats berriz; irakhats, irakhats oraino; zaude, zaude oraino; iguri, oraino iguri; aphur bat hemen, aphur bat hemen; arren-eta goan ditezen, eta gibelaren gainera eror ditezen, eta lehertuak izan ditezen eta artean sar eta atzemanak izan ditezen.

        14. Hargatik adi zazue Jaunaren hitza, gizon trufari, Jerusalemeko ene populuaren gainean nausi zabiltzatenak.

        15. Erran duzue ezen: Batasun egin dugu herioarekin, patu hartu dugu ifernuarekin. Uharra bezala iraganen denean izurria, ez da gure gainera helduko; zeren gezurraren gainean ezarri baitugu gure pheskiza, eta gezurraren maldan gare.

        16. Horren gatik hau dio Jainko Jaunak: Huna non Sionen asentuetan ezartzera nohan harri bat, harri frogatua, izkina harria, baliosa, asentuan asentatua. Sinhetsiko duena, ez bedi lasterrez abia.

        17. Eta phisu zuzenean ezarriko dut ene juiamendua, neurri zuzenean ene justizia; eta harriak xahutuko du gezurraren gaineko pheskiza, eta uharrak goanen dira haren gerizaren gainetik.

        18. Eta iraungiko da zuen batasun herioarekilakoa, eta ifernuarekilako zuen patuak ez du iraunen; uharra bezala iraganen denean izurria, haren azpian anbilduak izanen zarete.

        19. Noiz-nahi iragan dadien, eramanen zaituztete; ezen goizean goizik iraganen da, gau eta egun baratu gabe; eta gaztigua izanen da bakharrik aditua ardietsaraziko darotzuena;

        20. Ezen ohea hain da hertsia, non bi gizonetarik bat eroriko baita, eta estalgia hain laburra non bia ezin estal baitetzazke.

        21. Alabainan Jauna jarriko da beihala barraiamenduko mendian bezala; samurtuko da hala-nola bertze orduz Gabaonen den haranean; egitekotzat bere lana, bere lan arrotza; egiteko bere lana, arrotz zaioen lana.

        22. Eta orai berautzue trufa, beldurrez-eta tinka ditezen zuen lokharriak; ezen armadetako Jainko Jauna ganik entzun dut, mozkin eta xahupen baten egitera dihoala lur guziaren gainean.

        23. Beharria emozue ene mintzoari eta adi zazue; zaudezte erne eta entzun zazue ene solasa.

        24. Egun guzian laboraria iraultzen hari othe da eraitekotzat? bethi mokhor jotzen eta haitzurtzen hari othe da bere lurrean?

        25. Haren gaina bardindu duenean, ez othe du eraiten suge-ilharra, eta kumina ixurtzen; eta ez othe ditu aldizka eta zein bere tokian ezartzen ogia, garagarra, artho-xehea eta xingila?

        26. Jainkoak ematen dio jakitatea, eta harek argitzen du.

        27. Ezen suge-ilharra ez da burdinazko hortzekin bihitzen, eta orga-arroda ez da kuminaren gainean inguruka ibiltzen; bainan suge-ilharra zaharoarekin jotzen da, eta kumina makhilarekin.

        28. Ogia ordean xehatzen da; bainan bihitzaileak ez du bethi bihituko, ez-eta orgak arroden azpian erabiliko, ez-etare bere burdin hortzekin xehatuko.

        29. Eta hori armadetako Jainko Jauna ganik atheratu da, ederretsarazteko haren asmuak eta handietsarazteko haren zuhurtzia.

XXIX. KAP.

        1. Zorigaitz Arieli, Arielgo hiri Dabidek hartu duenari! Urtheak urthea eraman du; besta ederrak goan dira.

        2. Ariel inguratuko dut hertsgailuz, eta ilhun eta deithoretan izanen da, eta izanen da Ariel iduri.

        3. Eta inguru guzian ustei batez bezala inguratuko haut, eta trantxada bat altxatuko dut hire aitzinean, eta hazkargailuak ezarriren ditut hire sethiatzeko.

        4. Eta aphaldua izanen haiz, luphetik mintzatuko haiz, eta luphetik entzunen da hire solasa; eta hire mintzoa izanen da pithonarena luphetik iduri, eta hire solasa izanen da luphetikako gurgura bat bezala.

        5. Eta hi haizatuko hautenen ostea izanen da herrauts xehea iduri, eta hire kontra nausitu direnen ostea izanen da hala-nola haizeak daramatzan ilhaunak;

        6. Eta hori izanen da batbateko tarrapata bat. Armadetako Jauna Arielen ikhustera ethorriko da, ihurtzuri, lur-ikharen erdian; xirimola, phesia eta su iresle baten garraren burrunba lazgarriarekin.

        7. Eta Arielen kontra gudukatu diren jendaki guzien ostea, eta Arieli gerla egin, et hura sethiatu, eta haren kontra nausitu direnak oro izanen dira ametsetako gabazko itxurapen bat iduri.

        8. Eta nola gose denak ametsetarik jaten baitu, eta atzartzen denean sabela huts baitu; eta nola egarri denak, ametsetarik edaten baitu, eta atzartzen denean, oraino egarriz ahitua eta barnea hutsik baitago; hala-hala izanen da Siongo mendiaren kontra gudu egin duten jendaia guzien ostea.

        9. Harri eta baldi zaitezte, khordokan eta andarka ibil zaitezte; hordi zaitezte, bainan ez arnoz; kanti zaitezte, ez ordean hordi izanez;

        10. Ezen Jaunak zuen gainera buhatuko du lo hatsa; hertsiko ditu zuen begiak, itsutuko ditu zuen profeta eta buruzagi ikhuspendunak.

        11. Eta profeta guzien ikhuspenak zuentzat izanen dira, irakurtzen dakien bati ematen den liburu zigilatu batetako hitzak bezala. Erranen diote: Irakur zazu hau. Eta ihardetsiko dut: Ezin dirot, zigilatua baita.

        12. Eta liburua emanen zaio irakurtzen ez dakien bati, eta erranen diote: Irakur zazu. Eta ihardetsiko du: Ez dakit irakurtzen.

        13. Eta Jaunak erran du: Populu hori ahoz hurbiltzen zaitalakoz eta ezpainez handiesten nauelakoz, bainan horren bihotza ene ganik urrun baita, eta gizonen lege eta irakhasmenen araberakoa baita horrek enetzat duen beldurra;

        14. Horren gatik huna non, populu hori hobeki harriaraziren dudan bertze sendagaila gaitz eta espantagarri batez ezen zuhurtzia galduko da horren gizon zuhurren baitharik, eta itsutuko da horren umoen adimendua.

        15. Zorigaitz zuei zeinak zuen bihotzen barnean sarthuak baitzaudezte, Jaunari gorde nahiz zuen xedea; zeinen egintzak ilhunbetakoak baitira, eta erraten baituzue: Nork ikhusten gaitu, eta nork daki gure berri?

        16. Tzarra da zuen gogoeta hori, hala-nola buztina baxeregilearen kontra asmutan sar baledi, eta lanak erran balezo lanthu duenari: Ez nauk hik egin; eta baxerak erran balezo egin duenari: Etzaik aditzen.

        17. Ez othe da oraino ephe guti laburrik barnean Liban aldatuko Karmelera, eta Karmel ez othe da oihan batentzat hartuko?

        18. Eta egun hartan gorrek adituko dituzte liburuko hitzak, eta itsuen begiek ikhusiko dute ilhunbeen eta lanbroaren artetik.

        19. Eta gizon eztien bozkarioa handituko da Jauna baithan, eta beharrak bozkarioz jauziko dira Israelgo sainduaren baithan;

        20. Zeren erori baita nausi zabilana, xahutu baita trufaria, eta eragotziak baitira gaizkirat atzarriak zaudenak;

        21. Gizonei beren solasez bekhatu eragiten zaroetenak, eta baldarnako kridantzatzailea amarruka erorrarazten zutenak, eta zuzenbidetik ariarik gabe zeihertzen zirenak.

        22. Horren gatik, Jakoben etxeari hau dio Jaunak, Abraham berrerosi duenak: Jakob ez da gehiago ahalkatua izanen, ez-eta haren begithartea ez da gehiago gorrituren;

        23. Bere umeak ordean, erre eskuetako lanak, ikhusiko dituenean bere erdian ene izenari ospe ekhartzen; orok batean ospaturen dute Jakoben saindua, eta goraki aithor bihurturen diote Israelen Jainkoari,

        24. Eta izpirituz basatuak zirenek ardietsiren dute adigarria, eta marmara-egileek ezaguturen dute legea.

XXX. KAP.

        1. Zorigaitz, dio Jaunak, zorigaitz zuei ume makhurtu zaretenak asmu hartzeko eta ez ene ganikakoa, eta oihalaren irazkitzeko eta ez ene izpirituaren arabera, bekhatua bekhatuaren gainean murrukatzeko!

        2. Zorigaitz zuei bideari lotzen zaretenak Egiptora jausteko eta ene ahoari galderik egiten ez duzuenak, laguntza bat ustez khausitu Faraonen indarrean, eta Egiptoaren itzalaren gainean sinheste izanez!

        3. Eta Faraonen indarra izanen da ahalketara zuen arthikitzeko, eta Egiptoaren itzalaren gaineko sinhestea laidotara zuen erorrarazteko.

        4. Zuen aitzindariak Tanisen ziren eta zuen berriketariak Haneseraino heldu izan dira.

        5. Oro ahalketara dira erori ikhusirik populu bat ezin balia zakioketena; etzaiote ez lagungarri, ez zerbaitetako izatu, bainan-bai ahalkagarri eta laidagarri.

        6. Hegoako abereen desmasia. Badoazi atsekabe eta hesturetako lurrera, lehoin urrix eta orots, bipera eta basilika hegaldunen tokietara, abereen bizkarrean daramatzatelarik beren onak, eta kameluen konkorraren gainean beren urhe-zilharrak; badoazi ezin baliatuko zaioten populu baten gana.

        7. Alabainan Egiptoaren laguntza alferra eta hutsa izanen da. Horren gatik oihu egin dut horren gainean: Ez da hor hanpuruskeriarik baizen; zaudezte geldirik.

        8. Zoazkiote beraz orai, eta iskriba diozuzuete ezpelaren gainean, eta liburu batean arthatsuki hau iskriba zazu; eta azken egunean bethikotzat izanen da lekhukotasunetan.

        9. Alabainan hori da populu hasarretzera tarritatzen duena, ume gezurti, ume Jainkoaren legea entzun nahi ez dutenak;

        10. Zeinek baitiote ikhusleei: Ez ikhus; eta begiratzaileei: Guretzat ez begira zuzenak diren gauzei; erragutzue gure gogarako gauzak; guretzat hala ez diren bezala ikhusatzue gauzak.

        11. Aldara zazue gure ganik bidea, makhur zazue gure ganik bidexka; Israelgo saindua geldi bedi gure aitzinetik.

        12. Horren gatik hau dio Israelgo sainduak: Zeren duzuen gaitzetsi ene hitza, eta duzuen ezarri zuen pheskiza gezurrezko solas eta haroetan eta hekien gainean zareten bermatu;

        13. Horien gatik tzarkeria hori izanen da zuentzat hala-nola urradura, harrasi handi batean dixidatzen zuena eta erortzen dena, ezen bat-batean eta gutien ustean ethorriko baita harrasia lehertzera.

        14. Eta xehatuko da, hala-nola lurrezko pegar bat zathikatzen baita hazkarki joz, eta haren pusketarik ez da kasko bat khausituko zeintan sutik inhar bat eramanen baita, edo putzutik ur xorta bat atheratuko.

        15. Alabainan hau erran du Jainko Jaunak, Israelgo sainduak: Bihurtzen eta bakean egoten bazarete, izanen zarete salbatuak; ixiltasunean eta igurikimenean izanen da zuen indarra. Eta ez duzue nahi izan;

        16. Eta erran duzue: Batere; zaldietara ihes eginen dugu. Horren gatik goanen zarete ihes. Zaldi zalhuen gainera iganen gare. Horren gatik ondotik jarraikiko zaizkitzuenak izanen dira zalhuago oraino.

        17. Zuetarik mila gizon, baten beldurrez ihes goanen dira; eta bortzen beldurrez orok ihes eginen duzue, geldi zaitezten arteo untzi masta bat bezala mendi bizkarrean, eta munho gainean ezagutgailua iduri.

        18. Hargatik iguri dagokizue Jauna zuei urrikaltzeko, eta horren gatik ospe atheratuko du zuei barkhatuz; ezen Jauna Jainko zuzentasunekoa da; dohatsu haren iguri daudezen guziak

        19. Ezen Siongo populuak Jerusalemen izanen du bere egoitza; etzare bethi nigarretan egonen, Jaunak zutaz harturen du urrikalpen; zure oihura, entzun bezain laster ihardetsiren darotzu.

        20. Eta Jaunak emanen darotzu oraino ogia xuhur eta ur guti, bainan ez du gehiago zure ganik hastanduren zure irakhaslea, eta zure begiek ikhusiren dute zure argitzailea.

        21. Eta zure beharriek atzar-emailearen gibeletik entzunen dute haren hitza, erraten: Hau da bidea, huntarik ibil zaitezte, eta ez makhur ez ezkerrerat, ez eskuinerat.

        22. Eta lohira arthikiren ditutzu zure jainkomoldeen zilharrezko xaflak, eta zure urhezko jainkomoldearen aldagarria, eta arthikiren ditutzu hala-nola astagaizdunaren zikhinkeria. Erranen diozute: Egizue kanporat.

        23. Eta Jaunak uria emanen diote zure eraintzei, edozein lurretan egin dituzketzun; eta lurreko fruituetarikako ogia izanen da guziz nasai eta goria; eta egun hartan bildotsa zabalean alhaturen da zure ontasunean.

        24. Eta zure zezen eta zure astokume lurra lantzen dutenek zaldarea nahasirik janen dute larrainean haizatuak izan diren bezala.

        25. Eta mendi gora eta munho gora guzien gainean izanen dira ur bizizko errekak, hiltzeketa handiko egunean, dorreak eroriko direnean.

        26. Eta ilhargiaren argia izanen da iguzkiaren argia iduri, eta iguzkiaren argia zazpitan handiagoa zazpi egunen argia bezala, Jaunak bere populuaren zauria lothu eta zauriaren sakhia sendatu ditukeenean.

        27. Huna Jaunaren izena urrundik heldu dela; sutan da haren sepha, eta gaitz jasaiteko; haren ezpainak gaitziduraz dira betheak, eta haren mihiak su erregarria du iduri.

        28. Haren hatsak iduri du gaindika lepho erditaraino igaiten den uharra, jendaien xahutzeko, eta populuen ahoan zen errebelamenduzko muthurrekoaren trenkatzeko.

        29. Orduan kantika bat emanen duzue hala-nola besta sainduetsiko gauean, eta zuen bihotzeko bozkalentzia izanen da hala-nola Jaunaren mendira Israelgo hazkarraren gana xirola soinuz dohanaren bozkarioa.

        30. Eta Jaunak adiaraziko ditu bere mintzoaren ospezko otsak, eta bere besoaren lazgarritasuna erakhutsiren du sepharen dixiduetan, eta su erregarriaren garrak oro xahuturen ditu xirimola eta harri abarren erdian.

        31. Zigorrak ukiturik, Asur ikharan egonen da Jaunaren solasari.

        32. Eta zigorra haren gainean gogortuko da; haren gainean baratuko du Jaunak atabala eta gitarra otsez; eta gerla handitan xahutuko ditu Asiriarrak.

        33. Aspaldi du ezen Topheth xuxendua dagoela; erregek xuxendu du, barna eta zabalik. Sua eta egurketa handi bat izanen da haren hazkurria; Jaunaren hatsak khaldatuko du sufrezko uharrak bezala.

XXXI. KAP.

        1. Zorigaitz Egiptora laguntzaketa jausten direnei, zaldien gainean idukiz beren pheskiza, eta orga-lasterretan izanez beren sinhestea, hainitz badutelakoan, eta zaldizkoetan guziz hazkarrak direlakoan! Zorigaitz Israelgo sainduaren gainean sinheste hartu ez dutenei eta Jauna bilhatu ez dutenei

        2. Bainan Jaun zuhurrak erakharri du gaitza, eta ez da bere hitzetarik gibelatu eta jaikiko da gaixtaginen etxearen kontra, eta tzarkeria-egileen laguntzaren kontra.

        3. Egiptoarra gizona da, eta ez Jainkoa; eta haren zaldiak dira haragi, eta ez izpiritu; eta Jaunak makhurtuko du eskua, eta laguntzailea eroriko da, eta laguntza-hartzailea lurrera goanen da, eta guziak batean xahutuko dira.

        4. Jaunak ezen hau erran izan darot Nola lehoina edo lehoinkumea marrumaz jauzten bazaio bere harrapakinari, eta artzain-moltzoa ethortzen zaioenean, ez baita izituko hekien oihuez, eta hekien osteak ez baitu lotsatuko hala jautsiko da armadetako Jauna, Siongo mendian eta haren munhoan gudukatzera.

        5. Nola hegastina hegaldaka, hala armadetako Jauna ethorriko da Jerusalemen gerizatzera; gerizaturen eta libraturen du; iraganen da, eta salbatuko du.

        6. Israelgo umeak, urrun gibelatu zineten bezala, bihur zaitezte Jauna gana.

        7. Alabainan egun hartan batbederak arthikiko du bere zilharrezko jainkomoldea, eta bere urhezko jainkomoldea, zuen eskuz bekhatutan egin izan ditutzuenak.

        8. Eta Asur eroriko da, ez gizonaren ezpataren azpira; eta ez du gizonaren ezpatak xahutuko, eta ez da ezpataren ihes goanen; eta haren gazteria zergaren azpiko izanen da.

        9. Eta izialdurak galaraziko dio bere indarra, eta haren aitzindariek ikharan ihes, eginen dute, dio Jaunak, zeinaren sua Sionen baita, eta sutegia Jerusalemen.

XXXII. KAP.

        1. Huna non errege bat zuzenki erreginatuko den, eta buruzagiez zuzentasunean erabiliren dute manamendua.

        2. Eta gizona izanen da haize-maldan eta phesiatik gerizan jartzen dena iduri; eta errege izanen da hala-nola ithur-urak egarrian eta gerenda gora baten itzala mortuan.

        3. Ikhusten dutenen begiak ez dira lanbrotuko, eta aditzen dutenen beharriak erneki egonen dira entzuten.

        4. Eta zoroen bihotza adimenduz betheko da, eta mothelen mihia zalhuki eta garbiki mintzatuko.

        5. Zoroa dena ez da gehiago deithuko buruzagi, eta jokotriatsua ez da deithuko handi.

        6. Alabainan zoroak ergelkeriak erranen ditu, eta haren bihotza tzarkerian sarthuko da, maltzurkeriaren bururatzeko, eta Jaunari jokotriatsuki mintzatzeko, eta gosez dagoenari jatekoaren, eta egarri denari edatekoaren khentzeko.

        7. Maulatiaren tresnak tzarrenetarik dira; ezen asmu aphaintzen hari da, gezurrezko solasez prestuen galtzeko, noiz-etare gaixoa zuzentasunean mintzo baita.

        8. Bainan buruzagiaren asmuak izanen dira buruzagiari dihoazkionetarik, eta kargudunen gainean jarriko da.

        9. Emazteki aberatsak, jaiki zaitezte, eta adi zazue ene mintzoa; neskatxa gogo sendokoak, beharrietara har zazue ene solasa.

        10. Urthe eta zenbait egunen buruan, asaldutan izanen zarete, zuek, gogo sendokoak; ezen akhabo dira mahats-biltzeak, uzta-biltzerik ez da gehiago ethorriko.

        11. Baldi zaitezte, andre aberatsak; asalda zaitezte, gogo sendokoak; biluz zaitezte, eta ahalkez estal; tinka zuen gerriak.

        12. Deithora zaitezte zuen haurren, zuen lur maitearen, zuen mahasti gorien gainean.

        13. Elhorriak eta lapharrak izanen dira ene populuaren lurraren gainean; zenbatez hobeki hiri bozkariotsuko etxe atseginezkoetan!

        14. Ezen etxeak utziak dira, osteak hustu du hiria, ilhunbe beltzak bethiko jarri dira har-zilhoen gainean. Han hartuko du basastoak atsegin, han alhaturen dira arthaldeak,

        15. Goratik izpiritua gure gainera jauts dadien arteo; eta mortu bat izanen da Karmelen, eta Karmel oihan batentzat hartuko da.

        16. Eta mortuan egonen da zuzentasuna, eta Karmelen gainean jarriko zuzenbidea.

        17. Eta bakea zuzentasunaren lana izanen da, eta deskantsua eta beldurgabea bethikotzat zuzentasunetik ethorriko dira.

        18. Eta ene populua jarriko da bakearen gozoan, deskantsuzko olhetan eta phausu gorian.

        19. Bainan harria eroriko da oihanaren gainera, eta hiria beheramendu handitara izanen da aphaldua.

        20. Dohatsu, ur guzien gainean eraiten duzuenak, idia eta astoa nahi duten tokira alhara igortzen ditutzuenak!

XXXIII. KAP.

        1. Zorigaitz hiri, harrapakaria! Ez othe haiz heror larrutua izanen? eta hi, arbuiaria, ez othe haiz heror ere arbuiatua izanen? Hire harrapakeriak akhabatu ditukanean, heror larrutua izanen haiz; arbuiatzen unhatu haizeneko, arbuiatua izanen haiz.

        2. Jauna, urrikal zakizkigu; ezen iguriki zaitugu; goizetik izan zaite gure besoa, eta hesturako orduan, gure salbamendua.

        3. Aingeruaren oihura ihesari jo dute populuek, eta zure altxatzeari alde orotara itzuri dira jendaiak.

        4. Eta zuen buluzkinak bilduak izanen dira, hala-nola biltzen baitira brukoak, brukoz zilhoak bethetzen direnean bezala.

        5. Goretsia da Jauna, zeren lekhu goran dagoen; Jaunak Sion bethe du zuzenaz eta zuzentasunaz.

        6. Eta fede ona izanen da zure egunetan; zuhurtzia eta jakitatea izanen dira salbamenduko aberastasunak; Jaunaren beldurra da haren ontasuna.

        7. Huna non ikhusleak kanpoetan heiagoraz abiatuko diren, eta bakezko bidalkinak nigarrez egonen diren minki.

        8. Bideak galduak dira; nihor ez da bidexketan iragaiten; hautsi du batasuna, herrautsi ditu hiriak, gizonez ez daduka eskerrik.

        9. Nigarrez eta iraungia dago lurra; Liban ahalketan, eta itsustua da; Saron mortua iduri egina da; Basan eta Karmel herrautsiak dira.

        10. Jaikiko naiz orai, dio Jaunak; orai agertuko dut ene goratasuna, orai erakhutsiko dut ene indarra.

        11. Suz ernalduren zarete, lastoz erdiko; zuen izpirituak suak bezala iretsiko zaituztete.

        12. Eta suak bazterrak erre ondoan, gelditzen diren hautsak iduri izanen dira jendaiak, elhorri bilduak erretzen ohi diren bezala.

        13. Urrun zaretenek, adi zazue zer egin dudan; eta hurbilekoek ezagutazue ene indarra.

        14. Gaixtaginak Sionen laztuak izan dira, ikharak hartu ditu alegiakariak. Zuetarik nor egonen ahal da su erregarriarekin? zuetarik nor dagoke bethirainoko khalden erdian?

        15. Nor-ere baitabila zuzenbidean eta egiaz mintzo baita; nork-ere hastandu baitu bide makhurreko ontasuna, eta eskuak iharrosi baititu dohain tzar orotarik; nork-ere tapatzen baititu beharriak ez aditzea gatik solas odolkoiak, eta begiak hersten baititu gaizkiaren ez ihkusteko;

        16. Baina egonen da lekhu goretan; gerenden gaineko hazkargailuetan izanen du bere egoitza gora; hari ogia emana zaio, haren urak xuxen ethorriko dira.

        17. Haren begiek ikhusiren dute errege bere edertasunean eta lurrari begiraturen diote urrundik.

        18. Lure bihotza beldurrean alhaturen da: non da gizon eskolatua? non da legeko hitzak pilatzen zituena? non da haurren irakhaslea?

        19. Ez duzu ikhusiko populu ahalkegabe, populu hizkuntza gaitzekoa; haletan non ezin ardiets baitezazuke haren mintzaia limikatua zeintan zuhurtziarik ez baita.

        20. Begira zazu Sioni, gure besta-buruetako hiriari; zure begiek ikhusiren dute Jerusalem, egoitza aberatsa, bertze nihorat ezin-eramanezko olha; eta haren ziriak ezin atheratuko dira behinere, eta haren sokak ez dira trenkatuko;

        21. Zeren gure Jaunak han bakharrik baitu erakhusten bere ospagarritasuna; han, hibaien lekhuak bazterrak ditu guziz zabal eta idekiak; arraularien untzia ez da handik iraganen, eta hirur lerrotako pinaza handiak ez du trebesatuko;

        22. Ezen Jauna da gure juiea, Jauna da gure legemailea, Jauna gure erregea: berak salbaturen gaitu.

        23. Hire sokek amor eman die, eta ez dira on izanen: hire masta haletan duk, min ezagutgailua heda ez baitezakek. Orduan zathituko dira harrapakin handietako buluzkinak; mainguak lothuko dira harrapakinari.

        24. Eta hurbilean dagoenak ez du erranen: Ahitua naiz; eta Jerusalemen egoten den populua bekhatutik xahutua izanen da.

XXXIV. KAP.

        1. Jendaiak, hurbil zaitezte eta adi zazue; populuak, zaudezte erre; adi bezate lurrak eta harek dadukanak, munduak eta harek dakharren guziak.

        2. Ezen Jaunaren gaitzidura jendaki guzian gainean da, haren sepha armada guzien gainean: oro hiltzen, oro heriotzeari ematen ditu.

        3. Hekien hilak arthikiak egonen dira, hilikietarik iganen da urrin gaitza; hekien odola mendietarik zurrutaka goanen da.

        4. Eta zeruetako izarreria guzia iraungia egonen da, eta zeruak liburu bat bezala bilduko dira, eta hango izarreria guzia eroriko da, hostoa mahastitik edo pikotik erortzen den bezala.

        5. Ezen zeruan horditu da ene marrauza: huna non Idumearen gainera jautsiko den, ene justiziaren agertzeko heriotzeari eman dudan populuaren gainera.

        6. Jaunaren marrauza odolez bethea da, gizendu da bilgorrez, bildotsen eta akherren odolez, ahari-gizenen odolez; Bofran da ezen Jaunaren bitima, eta heriotzeketa handia Edomen lurrean.

        7. Eta likornak jautsiko dira hekiekin, eta zezenak botheretsuekin; lurra hordituko da hekien odolaz, eta zothala hekien urinaz;

        8. Ezen hau da Jaunaren asperkundeko eguna eta Sionen sari zuzenbidekoen urthea.

        9. Edomgo ur-errekak bikhetara eta hango zothala sufretara bihurturen dira; eta hango lurra bikhe khaldatua izanen da.

        10. Ez gau, ez egun ez da iraungituren, bethi guzian iganen da handik khea; gizalditik gizaldira desmasian egonen da, menderen mendetan ez da izanen han gaindi iraganen denik.

        11. Pelikanoa eta sagarroia izanen dira hango nausi; ibisak eta beleak han eginen dute beren egoitza; haria haren gainera hedatua izanen da haren ezeztatzeko, eta beruna haren desmasatzeko.

        12. Hango handiak ez dira han izanen; errege bat nahiz, galdeka hariko dira, eta hango buruzagi guziak ezeztatuak izanen dira.

        13. Elhorriak eta hausinak sorthuko dira hango etxeetan, laharrak hango hazkargailuetan, eta hura izanen da erainsugeen etzan-lekhu eta ostruken alhapide.

        14. Eta debruak eta gizastoak han batuko dira, eta iletsuak bata bertzeari oihuka hariko dira; emasugeak han izanen du bere ohantzea eta aurkhituren phausua.

        15. Han eginen du sagarroiak bere zilhoa, eta hariko ditu umeak, eta inguru-inguru zilhoa eginik haren gerizan beroki idukiren ditu; han, bat bertzea gana bilduko dira miruak.

        16. Arduratsuki bilha zaitezte Jaunaren liburuan, eta irakur zazue: nik erran haukietarik bakhar batek ez du hutseginen, ez dira bat bertzearen gogait egonen; zeren ene ahotik atheratzen dena, Jaunak da manatua, eta haren izpirituak ezarri ditu batera.

        17. Eta harek berak egin diotzate beren zathiak, eta haren eskuak berezi diote Idumea neurrika; behin bethiko dute gozaturen, menderen mendetan hura izanen dute egoitzatzat.

XXXV. KAP.

        1. Toki mortu eta biderik gabeak bozkariotan izanen dira; eremua bozkarioz jauziko da, eta lilia bezala loratuko.

        2. Alde orotara muskilduren da, eta bozkarioz jauziko da, eta kantikak ditu kantaturen; emana izanen zaio Libanen ospea, Karmelen eta Saronen edertasuna; berek ikhusiko dituzte Jaunaren ospea eta gure Jainkoaren ederra.

        3. Hazkar zatzue esku ethenduak eta indar emozuete belhaun herbalei.

        4. Bihotz ilhaunak dituztenei errozuete: Har zazue indar, eta ez izan beldurrik: huna non dakharren zuen Jainkoak merezimenduaren araberako asperkundea; Jainkoa heldu da bera, eta salbaturen zaituztete.

        5. Orduan idekiren dira itsuen begiak eta zabalduren gorren beharriak.

        6. Orduan maingua jauziren da orena bezala, eta idekiren da mutuaren mihia, zeren ithurriak ilkhi baitira mortuan eta uharrak eremuan.

        7. Eta leihor zen tokia ur-maeletara aldatuko da, eta agor zena ithur-uretara. Erainsugeak lehen egoten ziren ohantzetan ilkhiko da khanabera eta ihiaren hosto berdea.

        8. Eta han izanen da bidexka bat, eta bide bat bide saindua deithuko dena: khutsatua ez da hartarik iraganen, eta hura izanen da zuzentzat bide zuzena, haletan non zoroak hartan gaindi ibiliko ez baitira.

        9. Ez da han izanen lehoinik, eta basabere gaixtoa ez da hartarik iganen, ez-eta hartan khausituko; eta hartan ibiliko dira libratuak izan direnak;

        10. Eta Jaunak berrerosi dituenak bihurturen dira eta Sionera laudoriozko kantutan ethorriren, eta bethi iraunen duen bozkario bat izanen da hekien buruaren gainean; boskalentziaren eta goiheretasunaren jabe izanen dira, eta oinhazeak eta auhenak ihes eginen dute.

XXXVI. KAP.

        1. Eta Ezekias erregearen hamalaugarren urthean gerthatu zen Senakerib, Asiriarren errege, Judako hiri hazkar guzietara igan zela eta hartu zituela.

        2. Eta Asiriarren erregek Errabsazes igorri zuen indar handitan Lakistik Jerusalemera Ezekias erregearen gana; eta Errabsazes baratu zen gaineko arraintegiko ixtunean, bolazainaren landako bidean.

        3. Eta haren gana ilkhi ziren Eliazim, Helziasen semea, erregeren etxegizona, eta Sobna iskribaua, eta Joahe, Asaphen semea, agerizaina.

        4. Eta Errabsazesek erran zaroeten: Hau dio errege handiak: Zer da ustekeria hori zeinaren gainean baihaiz bermatzen?

        5. Zer asmuk, edo zer indarrek ekhartzen hau bihurtzera? noren gainean dadukak hire pheskiza, ene ganik gibelatu baihaiz?

        6. Huna non Egiptoaren gainean, khanaberazko makhila hautsi horren gainean dadukakan hire ustea; horren gainean bermatzen bada gizona, eskutik sorthuren zaiok eta zilhatuko ziok: horra zer den Faraon, Egiptoko errege, haren gainean sinheste dadukaten guzientzat.

        7. Eta baldin ihardesten balerotak: Gure Jainko Jaunaren baithan ematen dugu gure pheskiza: ez othe da hura bera, zeinaren lekhu gorak eta aldareak eragotzi baititu Ezekiasek, Judari eta Jerusalemeri erranez: Bertze aldare hunen aitzinean adoratuko duzue?

        8. Eta orai emahadi Asiriarren errege ene nausiaren eskuetara, eta emanen darozkiat bi mila zaldi, eta hekien igailerik ezin atheratuko duk hire populutik.

        9. Eta ene nausiaren zerbitzari xumeentarikako juie lekhu bakhar batekoaren begithartea nola jasanen duk? Baldin Egiptoaren gainean bahago, orga-laster eta zaldizkoen gainean;

        10. Jaunaren manua gabe igan othe naiz lur huntara, hunen xahutzera? Jaunak erran izan darot: Igan zaite lur hortara eta xahu zazu.

        11. Eta Eliazimek, eta Sobnak, eta Joahek erran zioten Errabsazesi: Zure zerbitzariei siriaraz mintza zaite, ezen aditzen dugu: juduaraz ez mintza guri, harrasi gainean dagoen populuak aditzen duelarik.

        12. Eta Errabsizesek ihardetsi zaroeten: Hire nausiaren gana eta hire gana igorri othe naik ene nausiak, solas haukien guzien egitera; eta ez lehenago harrasi gainean jarriak dauden gizon horietara, jan dezaten beren ongarria eta zuekin edan oinen azpitik beren gernua?

        13. Eta Errabsazes xutik jarri zen, eta juduaraz mintzoa goratuz, oihu egin zuen, eta erran: Adi zatzue errege handiaren, Asiriarren erregeren hitzak.

        14. Hau dio erregek: Ez bezaitzazte zora Ezekiasek, zeren ezin itzurraraziko baitzaituztete.

        15. Eta Ezekiasek ez biazazuete ustekeriarik eman Jaunaren gainean, erranez: Jaunak atheraturen gaitu atheketarik, eta hiri hau ez da emana izanen Asiriarren erregeren eskura.

        16. Berautzue Ezekiasen entzutetik; ezen hau dio Asiriarren erregek: Egin dizadazute ongiethorria, eta ilkhi zaitezte ene gana, eta jan zazue zeinek bere mahastitik, eta bere pikotik, eta edan zazue zeinek bere urtegiko uretik,

        17. Ethor nadien arteo eta eraman zaitzaiztadan zuen lurraren iduriko bertze lur batera, zeina baita zuena bezala ogi eta arno lurra, bihi eta mahasti lurra.

        18. Eta Ezekiasek ez bezaitzazte nahas, erranez: Jaunak atheratuko gaitu. Jendaietako Jainkoek atheratu othe dute zeinek bere lurra Asiriarren erregeren eskutik?

        19. Non da Ematheko eta Arphadeko jainkoa? non da Sepharbaimgo jainkoa? Atheratu othe dute Samaria ene eskutik?

        20. Zein da lur horietako jainko guzietarik bere lurra ene eskutik atheratu duena, Jaunak Jerusaleme atheratzeko ene eskutik?

        21. Eta oro ixilik egotu ziren, eta etzioten hitz bat ihardetsi; ezen erregek manu eman zuen, erranez: Ez biozozuete ihardets.

        22. Eta soinekoak hautsirik, Ezekiasen gana ethorri ziren Eliazim, Helziasen semea, erregeren etxegizona, eta Sobna iskribaua, eta Joahe, Asaphen semea, agerizaina, eta ekharri ziozkaten Errabsazesen hitzak.

XXXVII. KAP.

        1. Eta gerthatu zen, Ezekias erregeak aditu zuenean hori, urratu zituela bere soinekoak, eta zakhu batez inguratu eta Jaunaren etxean sarthu zela.

        2. Eta igorri zituen Eliazim, bere etxegizona, eta Sobna iskribaua, eta aphezetarik zaharrenak, zakhuz estalirik, Amosen seme Isaias profeta gana.

        3. Eta haukiek erran zaroten Isaias: Hau dio Ezekiasek: Atsekabezko, eta azurriazko, eta burhozko eguna egun hau! Ezen haurrak ethorri dira sortzeko heinera, eta minetan denak ez du erditzeko indarrik.

        4. Zure Jainko Jaunak nolazbait aditu ahal ditu Errabsazesen solasak, Asiriarren errege bere nausiak, Jainko biziaren burhoztatzera igorri duenarenak, eta zure Jainko Jaunak aditu dituen hitzez irain egitera. Altxa zazu beraz zure othoitza khausitzen diren ondarrentzat.

        5. Eta errege Ezekiasen zerbitzariak ethorri ziren Isaiasen gana.

        6. Eta Isaiasek erran zaroeten: Hau erranen diozuete zuen nausiari: Hau dio Jaunak: Ez izi aditu ditutzun hitzez, Asiriarren erregeren muthilek ni burhoztatu nautenez.

        7. Huna non hats bat emanen diodan gainera, eta adituko du berri bat, eta itzuliko da bere lurrera, eta bere lurrean erorraraziko dut ezpataren azpira.

        8. Errabsazes aldiz itzuli zen, eta atzeman zuen Asiriarren errege Lobnaren gudukatzen hari zela; aditu zuen ezik Lakistik goana zela.

        9. Eta Asiriarren erregek aditu zuen Tharakaz, Ethiopiako erregez, erraten zutela: Ilkhi da zuri gudu ematera. Hori aditu zuenean, berri-eramaileak igorri ziozkan Ezekiasi, zioelarik:

        10. Hau erranen diozue Judako errege Ezekiasi: Ez beheza engana hire Jainkoak, zeinaren baithan baitadukak hire pheskiza, erraten dukalarik: Ez da Asiriarren erregeren eskura arthikia izanen Jerusaleme.

        11. Huna, aditu dituk Asiriarren erregeek egin diozkatenak oro, xahutu dituzten lur guziei; eta hi itzuriren ahal haiz?

        12. Jendaietako jainkoek atheratu othe dituzte ene arbasoek xahutu dituztenak, Gozam, eta Haram, eta Erreseph, eta Edenen ume Thalasarren zirenak?

        13. Non dira Ematheko errege, eta Arphadeko errege, eta Sepharbaimgo hiriko, eta Anako, eta Abako errege?

        14. Eta Ezekiasek barri-ekharleen eskutik hartu zituen gutunak, eta irakurtu zituen, eta igan zen Jaunaren etxera; eta Ezekiasek hedatu zituen Jaunaren aitzinean.

        15. Eta Ezekiasek Jaunari othoitz egin zioen, erraten zuelarik:

        16. Armadetako Jauna, Israelgo Jainkoa, kerubinen gainean jarria zaudena; zu zare lurreko erresuma orotako Jainko bakharra; zuk egin ditutzu zeru-lurrak.

        17. Ukhur-zazu, Jauna, zure beharria, eta adi zazu; zabal zatzu, Jauna, zure begiak, eta ikhusazu; eta adi zatzu Senakeribek Jainko biziaren burhoztatzeko igorri solasak guziak.

        18. Alabainan egia da, Jauna, Asiriarren erregeek mortu egin dituztela lurrak, eta hekietako herrialdeak.

        19. Eta suari eman diozkate hekietako jainkoak; alabainan etziren jainko, bainan-bai zur eta harri, gizonen eskuetako lanak; eta puskakatu dituzte.

        20. Eta orai, gure Jainko Jauna, salba gaitzatzu haren eskutik; eta lurreko erresuma guziek ezagut bezate, zu bakharra zarela Jauna.

        21. Eta Amosen seme Isaiasek Ezekiasen gana bidali zuen, zioelarik. Hau dio Israelgo Jainko Jaunak: Asiriarren errege Senakeriben gainean zuk othoiztuaz,

        22. Hitz hau erran du Jaunak Senakeribez: Eskarnio eta irain egin darozkitzu, Siongo alaba garbia; zure ondotik burua gorgoinatu du, Jerusalemeko alaba.

        23. Nori arthiki diok eskarnio? nori arthiki burho? noren kontra altxatu duk mintzoa, goititu hire begietako hanpuruskeria? Israelgo sainduaren kontra.

        24. Hire muthilen ahoz eskarnio Jaunari diok arthiki, eta erran izan duk: Ene orga-lasterren ostearekin igan naiz mendien bizkarrera, Libanen kaskoetara: ebakiren ditut hango zedro gorak eta hango izai hautak, eta sarthuren naiz haren muthurraren gain-gainera, haren Karmeleko oihanera.

        25. Nik egin dut zilhoa, eta nik edan ura; eta ene oinaren hatzak agortu ditu ixtunetako erreka guziak.

        26. Ez othe duzu aditu zer egin diodan beihala? Aspaldiko egunetarik nik erabaki dut hori, era orai burutu dut, eta hori egina da gerlarien munhoen eta hiri hazkarren eragozteko.

        27. Eta hango egoiliarrak, eskuak eroriak, ikharan jarri dira eta ahalkez urthu; egin dira bazterretako belharra eta alhapidetako sorhoa iduri, eta hegaztegietako belhar zohitu baino lehen ihartzen dena bezala.

        28. Banakizkian hire egon-lekhu, hire sar-ilkhi, hire sepha zoroak ene kontra.

        29. Fhuliaka hindabilanean ene kontra, hire hanpuruskeriaren burrunba igan duk ene beharrietara. Ezarriko daiat beraz muthurreko bat sudur-mizpiretan, kabrestua ahoan, eta ethorri haizen bideaz eramanen haut gibelerat.

        30. Bainan zuretzat, Ezekias, hau izanen duzu ezagutkari: Aurthen jan zazu bere baitharik sortzen dena, heldu den urthean fruituetarik bizi zaite; hirugarren urthean, berriz, erain zazue eta uzta, landa zatzue mahastiak eta jan hekien fruituetarik.

        31. Judaren etxetik salbatu ditakeenak eta gelditu denak, erroak arthikiren ditu beherean eta fruituak ekharriko ditu gainean;

        32. Ezen Jerusalemetik ilkhiko dira ondarrak, eta Siongo menditik salbamenduko adarra: armadetako Jaunaren kharrak eginen du hori.

        33. Horren gatik, Jaunak hau dio Asiriarren erregez: Ez da hiri huntara sarthuko, eta ez du hunat gezi bat arthikiko, eta erredola ez da huntaz nausituko, eta hunen inguruan hertsgailurik ez du altxatuko.

        34. Zein bidez ethorri, hartaz itzuliko da, eta hiri huntan ez da sarthuko, dio Jaunak.

        35. Eta gerizaturen dut hiri hau, salba dezadan ene gatik eta ene zerbitzari Dabiden gatik.

        36. Bada, Jaunaren aingerua ilkhi zen, eta Asiriarren kanpetan jo zituen bederatzitan hogoi eta bortz mila gizon. Eta goizean jaikitzean, hara guziak gorphutz zirela.

        37. Eta Senakerib Asiriarren errege ilkhi zen eta goan, eta bihurtu zen eta Niniban egotu zen.

        38. Eta gerthatu zen, tenploan adoratzen zuelarik Nesrok bere jainkoa, Adramelekek eta Sarasarrek, bere semeek, jo zutela ezpataz; eta Ararateko lurrera ihes egin zuten; eta haren orde, erreginatu zen Asarhadon haren semea.

XXXVIII. KAP.

        1. Orduko egunetan, Ezekias eritu zen hiltzeko heineraino, eta Isaias profeta, Amosen semea, ethorri zen haren gana, eta erran zaroen: Hau dio Jaunak: Antola zatzu zure etxeko egitekoak; ezen hilen zare eta etzare biziko.

        2. Eta Ezekiasek burua itzuli zuen zokhoko alderat, eta Jaunari othoitz egin zioen,

        3. Eta erran zuen: Othoi, Jauna, orhoit zaite othoi, nola zure aitzinean ibili naizen zintasunean eta bihotzeko garbitasunean, eta zure begietan on dena egin izan dudala. Eta Ezekias nigar-uharretan egotu zen.

        4. Eta Isaiasi atheratu zitzaioen Jaunaren hitza, zioena:

        5. Zoaz, eta Ezekiasi errozu: Hau dio Jaunak, Dabid zure aitaren Jainkoak: Entzun dut zure othoitza eta ikhusi ditut zure nigarrak: huna non nik zure egunen gainera berhatuko ditudan hamabortz urthe.

        6. Eta Asiriarren erregeren eskutik atheratuko zaituztet zu eta hiri hau, eta nik gerizatuko dut hau.

        7. Berriz, hau izanen da zuretzat Jauna ganikako ezagutkaria, Jaunak obratuko duela erran duen hitza:

        8. Huna non nik itzala, zeina Akazen erloian iguzkitan marrak behera jautsi baita, hamar marraz bihurraraziko dudan gibelerat. Eta iguzkia itzuli zen hamar marraz, jautsi zituen ozkak gora.

        9. Judako errege Ezekiasen kantika, eritu eta bere gaitzetik sendatu zenean.

        10. Nik erran dut: Ene egunen erdian jautsiko naiz hobiko athera.

        Bilhatu dut ene urtheen ondarra.

        11. Erran dut: Bizidunen lurrean ez dut ikhusiko Jainko Jauna. Ez dut gehiago ikhusiren gizona, ez-eta phausuan bizi dena.

        12. Ene bizia khendua zait, eta ene ganik bilduak da, artzainen olha biltzen den bezala.

        Ene bizia ebakia da, ehaileak haria ebakitzen duen bezala. Jaunak ebaki nau, irazkitzen hari nintzenean oraino: goizetik arratsa artean akhabaturen nauzu.

        13. Bihar goiza arteo uste nuen iraun; lehoinak bezala karraskatu ditu ene hezurrak:

        Goizetik arratsa artean akhabaturen nauzu.

        14. Marraska eginen dut ainhararen umeak bezala; kuintaz egonen naiz usoa bezala.

        Goiti begira ethenduak dira une begiak;

        Jauna, borroka jasaiten nago, ihardukazu enetzat.

        15. Zer erranen dut, edo zer ihardetsiren darot harek, bera hari denaz geroztik?

        Zure aitzinean gogoz iraganen ditut ene urthe guziak ene bihotzeko uherduran.

        16. Jauna, horrela bizitzen bada, eta horrelakoetan badatza une biziaren hatsa. azurriaturen eta biziaraziren nauzu oraino.

        17. Huna non bakera bihurtzen den uhertasun guziz uherra.

        Zuk aldiz atheratu duzu ene arima, gal etzadientzat; zure gibelerat arthiki ditutzu une bekhatu guziak.

        18. Alabainan hobiak ez darotzu aithorrik bihurturen, eta heriotzeak etzaitu laudaturen; putzura jausten direnak ez dira zure zintasunaren iguri egonen.

        19. Bizidunak, bizidunak bakharrik emanen darotzu aithor, nik egungo egunean bezala; aitak bere haurrei ezagutaraziko daroete zure zintasuna.

        20. Itzurraraz nezazu, Jauna, eta gure bizitzeko egun guzietan Jaunaren etxean kantaturen ditugu gure psalmoak.

        21. Eta Isaiasek manatu zuen ekhar ziezaten piko zaretara bat, eta hekietaz lothura egin zezaten erregeren zauriaren gainean, eta senda zedin.

        22. Eta Ezekiasek erran zuen: Zer izanen da ezagutkaria iganen naizela oraino Jaunaren etxera?

XXXIX. KAP.

        1. Orduko egunetan, Merodak Baladan, Baladanen semeak, Babilonako erregek, gutunak eta emaitzak igorri ziozkan Ezekiasi; aditu zuen ezik eri izanik sendatua zela.

        2. Ezekias, berriz, boztu zen bidalkinen ethortzeaz, eta erakhutsi zaroezten baltsamu, zilhar, urhe, usain gozo eta gantzugailu hoberenak zaduzkan tokia, eta bere tresnak zaduzkan lekhuak, eta khutxetan aurkhitzen zirenak oro. Etzen gauzarik Ezekiasek bere etxean eta bere ahalean zuenik, eta hekiei erakhutsi etziotenik.

        3. Aldiz Isaias profeta sarthu zen Ezekias erregea gana, eta erran zaroen: Zer diote gizon horiek, eta nondik ethorri dira zure gana? Eta Ezekiasek ihardets zuen: Urrungo lurretik, Babilonatik ethorri zaizkit.

        4. Eta Isaiasek erran zuen: Zer ikhusi dute zure etxean? Eta Ezekiasek ihardetsi zuen: Ene etxean diren gauza guziak ikhusi dituzte; ene khutxetan ez da izan gauzarik horiei erakhutsi ez daroeztedanik.

        5. Eta Isaiasek erran zaroen: Adi zazu armadetako Jaunaren hitza:

        6. Huna non ethorriko diren egunak, aita zure etxean diren gauza guziak, eta zure arbasoek orai arteo bildu dituztenak Babilonara eramanak izanen dira: ez da deusere geldituren, dio Jaunak.

        7. Eta zure ganik ilkhiko diren, zuk bizia emanikako semeetarik eramanak izanen dira, eta ebaki Babilonako erregeren jauregian izanen dira.

        8. Eta Ezekiasek ihardetsi zaroen Isaiasi: Zuzena da erran duzun Jauna ganikako hitza. Eta erran zuen oraino: Ene egunetan bederen iraun bezate bakeak eta egiak.

XL. KAP.

        1. Sosega zaite, sosega, ene populua, dio zuen Jainkoak.

        2. Mintza zaitezte Jerusalemen bihotzari, eta Jerusaleme deith zazue bere izenaz; ezen akhabo dira haren gaitzak, barkhatua zaio bere bekhatua, bikhun izatu du Jauna ganik bere bekhatu guzien ordain.

        3. Mortuan oihuz dagoenaren mintzoa: Aphain zazue Jaunaren bidea, zuzent zatzue mortuan gure Jainkoaren bidexkak.

        4. Edozein haren goratua izanen da, edozein mendi eta munho beheratua; eta makhurrak izanen dira xuxenduak, eta malkharrak bardinduak.

        5. Eta agerturen da Jaunaren ospea; eta edozein gizonek ikhusiren du Jaunaren ahoa dela mintzatu.

        6. Dioenaren mintzoa: Oihu egik. Eta ihardetsi dut: Zer eginen dut oihu? Edozein haragi belhar dela, eta haren ospea landetako lore bat.

        7. Belharra ihartu da eta lorea erori, zeren Jaunaren hatsak gainera buhatu baitu. Populua da zinez belharra;

        8. Belharra ihartu eta lorea erori da. Bainan gure Jaunaren hitzak bethiren bethi du iraunen.

        9. Mendi gora baten gainera igan zaite, oi zu, Sioni berri ona ekhartzen diozuna hazkarki egizu oihu, oi zu, Jerusalemeri berri ona ekhartzen diozuna; egizu oihu, ez izan beldur; Judako hiriei errozute: Huna zuen Jainkoa!

        10. Huna zuen Jainko Jauna bere indarrean heldu dela, aita haren besoa nausi izanen da. Huna bere saria berekin, eta bere eginkaria bere aitzinean.

        11. Artzainak bezala alhaturen du bere arthaldea, besoetan bilduren ditu bildotsak, eta bere galtzarrera hartuko ditu; berak ekharriko ditu ardi ernariak.

        12. Ahurraz nork neurtu ditu urak, eta eskuaz nork haztatu ditu zeruak? Nork hirur erhiz airean daduka lurraren bultoa, eta phisatu ditu mendiak, eta balantzetan ezarri munhoak?

        13. Nork lagundu du Jaunaren izpiritua? edo nor izatu da haren kontseilari, eta irakhatsi dio?

        14. Norekin egotu da asmutan? nork argitu du, eta nork erakhutsi dio zuzenbidea, era irakhatsi jakitatea, eta erakhutsi umotasunerako bidea?

        15. Jendaiak xorta suilan bezala ikhusiak dira, izpia balantzetan bezala huna irlak herrauts xehea iduri.

        16. Eta Liban guzia ez laite aski haren sakrifizioaren erretzeko, eta abere guziak ez laizteke aski holokaustakotzat.

        17. Jendaia guziak, nola ez balira hala dira haren aitzinean, eta ezdeusa eta hutsa bezala dira haren begietan.

        18. Zeren iduriko egiten duzue beraz Jainkoa? edo zer itxuren azpian erakhutsiren duzue?

        19. Ofizialeak ez othe du urtzen moldea? edo urheginak ez othe du haren itxura urhez egiten, eta zilharginak zilhar-xaflaz?

        20. Ofiziale jakinak hautatzen du zur hazkar eta ezin-ustelduzkoa, eta bilhatzen du itxura xutik ematera khordokatuko ez den bezala.

        21. Ez othe duzu jakin? ez othe duzu aditu? hastetik ez othe zaitzue berria emana izan? ez othe duzue endelgatu nork asentatu duen lurra?

        22. Hainak mundua du jar-lekhu, eta hango egoiliarrak dira xartalak iduri: harek barraiatu ditu zeruak bela bat iduri eta hedatu hala-nola olha bat, hartan egoteko;

        23. Hainak, ez balira bezala ezartzen ditu gauza estalien bilhatzaileak, eta ezdeusa bezala egiten lurreko juieak.

        24. Halabadere, etzen hekien ondoa lurrean izan ez landatua, ez eraina, ez erroztatua: bat-batean haize egin daroete, eta ihartu dira, eta eraman ditu xirimolak lastoa bezala.

        25. Eta noren iduriko, noren bardin egin nautzue? dio Sainduak.

        26. Begiak goiti ematzue, eta ikhusazue nork egin dituzkeen zeruak; nork daraman moltzoan hekietako armada, eta guziak deitzen dituen beren izenez, bakhar bat gibelerat gelditu gabe haren ahal, indar, berthuteen handitasunaren ariaz.

        27. Nolaz diozu, Jakob, nolaz erasten duzu, Israel: Ene bizia gordea da Jaunarentzat, eta ene Jainkoak ez daduka ene juiatzeaz ardurarik?

        28. Ez othe dakizu, edo ez othe duzu aditu? Jauna da egundainotikako Jainkoa, lurraren eremuak egin dituena; ez nekhatzen, ez behartzen ez dena, eta haren zuhurtzia ezin-barrenduzkoa da.

        29. Harek ematen dio nekhatuari kalipu, eta ahituak direnei berhatzen dute bihotza eta indarra.

        30. Nekhatuko dira haurrak eta akhituko, eta gazteak herbalduretan eroriko dira.

        31. Bainan beren pheskiza Jaunaren baithan dadukatenek, berrituren dute indarra; arranoak bezala harturen dituzte hegalak; lasterka goanen dira, eta ez nekhatuko; ibiliko dira, eta ez hebainduko.

XLI. KAP.

        1. Irlak ixil beitez ene entzuteko; jendaiek berri bezate beren indarra; eta hurbil beitez, eta orduan mintza; juiamendutara sar gaitezen elkharrekin.

        2. Nork eraiki du prestua iguzki-aldetik, eta nork deithu du bere ondotik? Haren aitzinean populuak eman eta erregeak azpiratu, populuak haren ezpatari herrautsa bezala eman eta erregeak haizeak derabilan lastoa bezala haren arranbelari azpiratu ditu.

        3. Eta hekiei jarraikitzean, iragan da, haren oinek egin bidexkarik ez baita ageri.

        4. Nork egin eta obratu ditu horiek, gizaldiak hatsarritik deithuz? Nik, Jaunak; ni bainaiz lehena, eta ni azkena.

        5. Irlek ikhusi eta izitu dira; lurraren lau izkinak harritu dira; jendeak hurbildu eta elkharganatu dira.

        6. Lagunduko du batbederak bere laguna, eta bere anaiari erranen dio: Emok bihotzari!

        7. Kobreginak, mailuaz hari zelarik, harekin ingudioan orduan joka hari zena berotu du erranez: Lotzeko ona da; eta lana itzez gogortu du, higi etzadien.

        8. Eta zu, Israel, ene zerbitzaria; Jakob, hautatu zaitudana, Abraham ene adiskidea ganikako iraulgia;

        9. Haren baithan hartu zaitudana lurraren bertze bazterretik, eta hango lekhu urrunetarik deithu; eta erran izan darotzudana: Zu zare ene zerbitzaria, zu hautatu zaitut, eta etzaitut iraizi;

        10. Ez izan beldurrik, zeren zurekin bainaiz; ez zeiher, zeren ni bainaiz zure Jainkoa; hazkartu zaitut eta lagundu, eta ene prestuak bere eskuinaz hartu zaitu.

        11. Huna, ahalkaturen eta gorrituren dira zuri gudu ematen darotzuten guziak; eta jazartzen darotzuten gizonak, ez balira bezala eginen eta galduko dira.

        12. Bilhatuko ditutzu zuri bihurtzen zaizkitzun gizonak, eta ez ditutzu khausituko: ez balira bezala eta xahutuak bezala izanen dira gizon zuri gerla egileak;

        13. Zeren ni bainaiz zure Jainko Jauna, eskutik hartzen zaitudana eta erraten darotzudana: Ez izan beldur, nik laguntzen zaitut.

        14. Ez izan beldur, Jakob, harra bezala jarria zarena, eta zuek, Israelgo ume hilak bezala zaretenak; nik lagundu zaitut, Israel, dio Jaunak; eta zure berreroslea, Israelgo saindua da.

        15. Nik egin zaitut orga berri bat bezala, ogiak jotzen dituena eta bihitzeko hortzak daduzkana; mendiak joko eta xehatuko eta munhoak herrautsa bezala ezarriko ditutzu.

        16. Haizaturen ditutzu, eta haizeak eramanen ditu, eta xirimolak barraiatuko; eta zu, Jauna baithan boztuko, eta Israelgo saindua baithan jauziko zare.

        17. Noharroin eta beharrak ur eske dabiltza, eta ez dute aurkhitzen; egarriak ihartzen hari du hekien mihia. Nik, Jaunak, entzunen ditut; nik, Israelgo Jainkoak, ez ditut bazterrerat utziko.

        18. Ibaiak idekiren ditut mendixken mazeletan eta ithurriak landen erdian, mortuak ezarriren ditut ur-maeletan, eta biderik gabeko lurra ur-erreketan.

        19. Eremuan emanen ditut zedroa, elhorria, arraiana, olibondoa; mortuan, izaia, zuharra eta ezpela elkharrekin;

        20. Ikhus dezaten, eta jakin, eta gogoan erabil, eta adi batean, Jaunaren eskuak egin duela hori, eta Israelgo sainduak kreatu duela.

        21. Athera zazue juiamendura zuen zuzena, dio Jaunak; ager zazue, baldin gerthuz bazindute zerbait, dio Jakoben erregek.

        22. Hurbil beitez eta erran biazagute zer den gerthatu behar; beihala izatu diren gauzak ezagutaraz detzagutzue; eta bihotza horri emanik, ezaguturen dugu hekien akhabantza; erraguzue zer den gerthatu behar.

        23. Erraguzue ethorkizunean gerthatu behar dena, eta jakinen dugu jainko zaretela; egizue halaber ongia edo gaizkia, ahal badezazue, eta guziak ikhusiren dugu eta mintzaturen gare.

        24. Huna, ezdeusetarik eginak zarete; etzenetikakoa da zuen egintza; hatsgarrikeriak hautatu zaituztete.

        25. Eraiki dut ipharretik, eta iguzki-sortzetik da ethorriren; deithaturen du ene izena, eta handi-mandiak lohia bezala, baxerigileak buztina oinaz orhatzen duen bezala ditu erabiliren.

        26. Zein zarete hatsarritik ethorkizunaren errailea, arren-eta ezagut dezagun? zein da hastapenetik mintzatu dena, erran diozogun: Egiatia zare? Bainan ez da zuetan berri-ekharlerik, ez aitzinetik errailerik, ez-eta nihork ez du zuen solasik aditu.

        27. Jaunak lehenbizikorik erranen du: Huna non diren; eta Jerusalemeri emanen diot berri onaren ekharlea.

        28. Eta begiratu dut, eta hekietarik etzen bat bakharra ere asmu baten atheratzeko, ez-eta galdearen gainean hitz baten ihardesteko.

        29. Huna guziak gezurti eta hekien egintzak hutsal direla; hekien itxurak haize eta ezdeuskeria dira.

XLII. KAP.

        1. Huna ene zerbitzaria; nik lagunduren dut: huna ene hautetsia; hunen baithan du lakhet ene arimak; hunen gainean ezarri dut ene izpiritua; zuzenbidea ekharriren du jendaietara.

        2. Ez du oihurik eginen, nor-nor-den ez da begiratuko, eta haren mintzoa ez da kanpoetan entzunen.

        3. Khanabera hautsia ez du lehertuko, eta khetan den mitxa ez du iraungiko; zintasunean emanen dio zuzenari bere bidea.

        4. Ez da izanen ez gobel, ez nahasi, zuzentasuna lurraren gainean jar dezan arteo; eta irlak haren legearen iguri egonen dira.

        5. Hau dio Jainko Jaunak, zeruak kreatu eta hedatu, lurra eta hartan sortzen direnak finkatu dituenak; lurraren gainean den populuari hatsa, eta lurra oinaz zaphatzen dutenei bizia eman diotenak:

        6. Nik, Jaunak, deithu zaitut zuzentasunean, eta hartu dut zure eskua, eta zaindu zaitut; eta eman zaitut populuarekilako batasuntzat, eta jendaien argitzat;

        7. Idek detzatzun itsuen begiak, estekatik athera lothua dena eta presondegitik ilhunbeetan jarriak direnak.

        8. Jauna naiz ni, hori da ene izena ez diot bertze bati emanen ene ospea, ez-eta idolei enetzateko laudorioa.

        9. Huna non gerthatu diren erranak izan ziren lehenbizikoak; berriak ere ezagutarazten ditut nik, adiaraziko darozkitzuet gertha ditezen baino lehen.

        10. Jaunari kanta diozuzue kantika berri bat; haren laudorioa lurraren lau izkinetarik ilkhiaraz zazue, oi itsasora jausten zaretenak eta haren hedaduran zabiltzatenak; irlak, eta hekietako egoiliarrak.

        11. Jaik beitez mortua eta hango hiriak: Zedarrek etxeetan eginen du bere egoitza. Petrarrak, lauda zazue Jauna; mendi-kaskoetarik hariko dira oihuka.

        12. Jaunari bihurturen diote ospe, eta haren laudorioa goraki erranen dute irletan.

        13. Gerlari hazkarra iduri ilkhiren da Jauna; guduko gizonak bezala beroturen du bere kharra, oihuz hasiko da, deihadar eginen du; bere etsaien gainean indar hartuko du.

        14. Ixilik egotu naiz bethi, ez dut hitzik erran, jasankor izatu naiz; orai erditzen hari dena bezala mintzatuko naiz; xahutuko, hondatuko ditut oro batean.

        15. Mortu eginen ditut mendiak eta munhoak, iharraraziko ditut hekietako sorho guziak, eta hibaietarik eginen ditut irlak, eta agortuko ditut ur-maelak.

        16. Itsuak eramanen ditut ez dakiten bide batetik, eta ibilaraziren ditut ezagutu ez dituzten bidexka batzuetarik; ilhunbeak hekien aitzinean argitara aldaturen ditut, eta makhurrak xuxenetara: hitz horiek eman diozkatet, eta berak ez ditut bazterrerat utzi.

        17. Gibelerat itzuli dira; ahalke gorriz ahalka beitez molde bernuzatuetan beren sinhestea dadukatenak, molde urthu batzuei erraten dutenak: Zuek zarete gure jainkoak.

        18. Gorrak, adi; itsuak, begira zazue ikhusteko.

        19. Nor da itsu, ez bada ene zerbitzaria? eta nor da gor, ez bada haina zeinari igorri baitiozkat ene mezulariak? Nor da itsu, ez bada saldua izan dena? eta nor da itsu, ez bada Jaunaren zerbitzaria?

        20. Zuk, hainitz ikhusten duzunak, ez othe duzu zerbait idukitzen? beharriak idekiak ditutzunak, ez othe duzu aditzen?

        21. Eta Jaunak hau nahi izan du hunen sainduesteko, legearen handiesteko eta goresteko.

        22. Bainan populu hau larrutua eta deboilatua da; gazte guziak artean atzemanak aita presondegietan sarthuak dira; arthikiak dira nork biluz, eta nihor ez da horien atheratzeko; arthikiak dira nork larru, aita nihor ez da errateko: Utzatzue.

        23. Nor da zuen artean hau entzuten duenik, atzarria dagoenik eta beharria ematen duenik ethortzekoak diren gauzei?

        24. Nork eman du Jakob larrutzera, Israel arthiki deboilarien aztaparretara? Ez othe da Jauna bera, zeinaren alderat egin izan baitugu bekhatu? Eta ez dute nahi izan haren bideetan ibili, eta ez dute haren legea entzun.

        25. Eta Jaunak horien gainera hustu ditu bere sepharen gaitzidura eta gerla gogorra; eta inguru guzian erre du Israel, eta Israelek ez du ezagutu; aita su eman dio, eta ez da ohartu.

XLIII. KAP.

        1. Eta orai hau dio Jaunak, zu kreatu zaituenak, Jakob; zu moldatu zaituenak, Israel: Ez izan beldur, zeren berrerosi aita zure izenaz deithu baitzaitut; enea zare zu.

        2. Urak iragaiten baditutzu, zurekin izanen naiz, eta hibaiek etzaituzte estaliren; suan ibiltzen bazare, etzare erreko, aita suak ez du zuretzat khaldarik izanen;

        3. Zeren ni naizen zure Jainko Jauna, Israelgo saindua, zure salbatzailea; zure barkhamenduarentzat eman ditut Egiptoa, eta Ethiopia, aita Saba.

        4. Ohoragarri eta ospetsu ene begietan egina zarenaz geroztik, maithatu zaitut, eta gizonak emanen ditut zure ordain, eta populuak zure biziarentzat.

        5. Ez izan beldurrik, zeren zurekin bainaiz ni; iguzki-haizetik erakharriren ditut zure haurrak, eta mendebaletik bilduko zaitut zu.

        6. Ipharrari erranen diot: Emak; eta hegoari: Berauk debeka; ekharzkik ene semeak urrungo eremuetarik, eta ene alabak lurraren bertze bazterretik.

        7. Ene izenari dei egiten duena, ene ospagarri dut kreatu, moldatu aita egin.

        8. Kanporat athera zazu populu itsua, eta begiak dituelarik; gorra, eta beharriak badituelarik.

        9. Jendaia guziak elkhargana bilduak dira eta leinuak batuak. Zuetarik nork goraki erranen du hori, eta adiaraziren datozkigu lehenbizitik gerthatu direnak? Eman betzazte beren lekhukoak, egiati athera betzazte; eta entzunak izanen dira eta erranen da: Egia diote.

        10. Zuek zarete, dio Jaunak, ene lekhukoak aita nik hautatu zerbitzariak; jakin, sinhets eta endelga dezazuen, ni neroni naizela. Ni baino lehen ez da jainkorik egin, eta ene ondotik ez da bertzerik izanen.

        11. Ni naiz, ni naiz Jauna, eta ez da nitaz bertze salbatzailerik.

        12. Aitzinerat nik erran darozkitzuet gauzak, eta nik salbatu zaituztet; nik adiarazi darotzuet ethorkizuna, eta jainko arrotzik zuetan ez da izatu; zuek zarete ene lekhukoak, dio Jaunak, eta Jainkoa ni naiz.

        13. Eta hatsarritik ni neroni naiz, eta gauza niri eskutik atheratuko darotadanik ez da. Zerbait eginen dut, eta nork debekaturen du?

        14. Hau dio Jaunak, zuen berrerosleak, eta Israelgo sainduak: Zuen gatik igorri izan dut Babilonara; eta traba guziak, eta Kaldearrak, beren untziez espantu zutenak erorrarazi ditut.

        15. Ni naiz zuen Jaun saindua, Israelen kreatzailea, zuen errege.

        16. Horra zer dioen Jaunak, itsasoan eman duenak bide bat, eta ur-uharretan bidexka bat.

        17. Hura da itsasora eraman zituena Egiptoko orga-laster, zaldi, armada eta indar guziak, elkharrekin oro lokhartu baitira, eta ez baitira atzarriko; lihoa bezala xehakatuak dira, eta iraungituak baitira.

        18. Lehenbizikoez ez orhoit, beihalakoei ez begira.

        19. Huna non berrien egitera nohan, eta oraietan ilkhitzera dohazi; ezagutuko ditutzue beraz; bide bat ezarriren dut mortuan, eta hibaiak ezin-iraganezko tokian.

        20. Larreko abereek, erainsugeek eta ostrukek goresten naute, zeren urak eman ditudan mortuan eta hibaiak ezin-iraganezko tokietan, ene populuari, ene hautatuari edatera ematea gatik.

        21. Populu hori enetzat egin dut; ene laudorioa goraki du eginen.

        22. Jakob, ez darotazu dei egin; Israel, etzare enetzat lanean haritu.

        23. Ez darotazu eskaini holokaustako aharia, eta ez nauzu zure bitimez goretsi; eskaintzez ene zerbitzatzera etzaitut behartu, eta isentsuketan lanik ez darotzut eman.

        24. Ez duzu zure diruz enetzat khanabera usaindunik erosi, eta ez nauzu zure bitimen bilgorrez horditu. Bainan zure bekhatuez gathibu bat bezala erabili nauzu, eta zure tzarkeriez hestutu nauzu.

        25. Ni naiz, neroni naiz, zure tzarkeriak ene buruaren ariaz ezeztatzen ditudana; eta ez naiz zure bekhatuez orhoituren.

        26. Zerbait ahantzi badut, orhoitaraz nezazu, en biak juiamendutan sar gaitezen; balin baduzu zerbait zure buruaren garbitzeko, errazu.

        27. Zure arbaso lehenak bekhatu egin du, eta ene legeaz argitzen zintuztenek ene legea hautsi dute.

        28. Eta nik desohorea eman diotet saindutegiko buruzagiei; arthiki dut Jakob ezpataren ahora, eta Israel burhoaren azpira.

XLIV. KAP.

        1. Eta orai adi zazu, Jakob, ene zerbitzaria; eta zuk, Israel, hautatu zaitudanak.

        2. Hau dio Jaunak, zu egin, moldatu eta zure amaren sabeletik lagundu zaituenak: Ez izan beldurrik, Jakob, ene zerbitzaria, eta zu, gizon guziz zuzen nik berezia.

        3. Ezen urak ixuriko ditut egarri denaren gainera, eta uharrak lur agorrera ene izpiritua ixuriko dut zure ondokoen gainera, eta ene benedizionea zure iraulgiaren gainera.

        4. Eta belharren artean muskilduren dira, hala-nola sahatsak ur lasterren hegian.

        5. Hunek erranen du: Jaunarena naiz horrek Jakoben izenaz aiphatuko du harek bere eskuz iskribatuko du: Jaunarena; eta Israelen izenaz edertuko du berea.

        6. Hau dio Jaunak, Israelgo erregek, eta haren berrerosle armadetako Jaunak Ni naiz lehena, eta ni azkena; eta Jainkoa ez da nitaz landan.

        7. Nor da ene idurikorik? Mintza bedi eta ager beza bere burua; eta populu zaharra jarri dudanaz geroztikako gauzak lerroan aitzinera athera biatzat; ethorkizuna eta gerthatuko direnak oraidanik erran betza.

        8. Ez izi, ez ikhara; hau azpalditik adiaraz, eta erran darotzut: Zuek zarete ene lekhuko. Nitaz landan othe da Jainkoa, eta nik ezagutzen ez dakedan kreatzaile bat?

        9. Idola moldatzaile guziak deusik ez dira, eta beren obra maiteenak etzaizkote baliaturen; berak beren ahalketako lekhuko dira, idolek deus ez dutela ez ikhusten ez endelgatzen.

        10. Zein da jainko moldatzailea eta deusetako on ez den itxura bat urthu duena?

        11. Huna non ahalkez estaliko diren harekin phartedun direnak oro: gizonetarik dira ezen moldatzaile hekiek: bilduko dira guziak, agertuko eta izituko eta ahalkez batean estaliko dira.

        12. Burdina lantzen duenak kharraka erabiltzen du; ikhatzarekin eta mailuarekin moldatzen du idola, eta bere besoko indar guziarekin lantzen du; gosetuko da eta ahituko; urik ez du edanen, eta akhituko da.

        13. Zurginak eskuaira hedatzen du arrabotaz aphaintzen du idola; eskuairatu eta konpasaz neurriak hartu ditu eta egin du gizon itxura bat bere etxean dagoen gizon eder bat iduri.

        14. Ebakitzen ditu zedroak, hartzen ditu oihaneko zuhamuen erdian zaudezen artea eta haritza; landatzen du pinoa, mina uriak hazten baitu.

        15. Gizonen sukotzat heldu da: zuhamu hekietarik hartzen du gizonak eta berotzen da; khaldatzen ditu eta ogiak erretzen; gainerakoaz, berriz, egiten du jainko bat eta adoratzen du; itxura bat egin, eta haren aitzinean ahuspekatzen da.

        16. Zuraren erdia suan ezarri du, eta haren erdiarekin xuxendu haragiak jan ditu; erre du jakia eta ase da; eta berotu da, eta erran du: Ongi berotu naiz, ikhusi dut su ona.

        17. Gainerakoaz, berriz, jainko bat, itxura bat beretzat egin du; haren aitzinean ahuspekatzen da; adoratzen eta othoizten du, dioelarik: Libra nezazu, zu baitzare ene jainkoa.

        18. Deus ez dakite, eta ez dute aditzen; hekien begiak dira lanhatuak, ez uzteko ikhustera eta bihotzez aditzera.

        19. Deus ez dute gogoan iragaiten ez dute ez ezagutzen, ez hautematen, errateko: Zur horren erdiaz sua egin dut; hortarikako ikhatzen gainean erre dut ogia; erre ditut haragiak, eta jan eta gaineratikoaz eginen dut idola bat? zur muthur baten aitzinean naiz belhaunikaturen?

        20. Zuraren zathi bat hauts egina da, eta bihotz zoroak adoratzen bertzea eta ez du libratuko bere arima, eta ez du erranen: Gezur bat da beharbada ene eskuan.

        21. Horietaz orhoit zaite, Jakob, eta zu, Israel, zeren ene zerbitzaria baitzare. Nik egin zaitut; ene zerbitzaria zare, Israel, ez benezazu ahantz.

        22. Ezeztatu ditut zure tzarkeriak hedoi bat bezala, zure bekhatuak lanho bat bezala; bihur zaite ene gana, zeren nik baitzaitut berrerosi.

        23. Zeruak, lauda zazue Jauna, zeren duen urrikalpen atheratu; lurraren bazterrak, bozkarioz jauz zaitezte; mendiak, oihanak eta hango zuhaitzak, ozenda zatzue laudoriozko kantikak, zeren Jakob berrerosi baitu Jaunak eta Israelen baithan ezarri baitu bere ospea.

        24. Huna zer diren Jaunak, zure berrerosleak, eta zure amaren sabeladanik egin zaituenak: Ni naiz Jauna, oro egiten ditudana; nik bakharrik ditut hedatu zeruak; nik jarri dut lurra, eta nihor etzen enekin.

        25. Nik hutsaltzen ditut asmaginen sendagailak, eta erhoarazten aztiak; nik khentzen diotet tentua zuhurrei eta nik zoro atheratzen dut hekien jakitatea.

        26. Nik dut ene zerbitzariaren baitharik eraikitzen hitza, eta bethetzen ene mezularien ahoko agintza; nik diot Jerusalemeri: Egoiliarrez betheko zare; eta Judako hiriei: Altxatuak izanen zarete berriz, eta eraikiren ditut zuen mortuak.

        27. Nik diot ondar-lezeari: Huts hadi, eta agorturen ditiat hire lezeak.

        28. Nik diot Zirori: Zu zare ene artzaina, eta zuk betheko duzu ene nahikunde guzia. Nik diot Jerusalemeri: Berrituko zare; eta tenploari: Berriz jaikiko zare zure asentuen gainean.

XLV. KAP.

        1. Hau dio Jaunak ene kristo Zirori, zeinaren eskuina hartu baitut, haren eskupean ezartzeko jendaiak, eta ihes erregeak igortzeko, eta atheak haren aitzinean zabaltzeko, eta ez ditezen atheak herts.

        2. Ni goanen naiz haren aitzinean eta aphalduren ditut lurreko handi-mandiak; urraturen ditut kobrezko atheak eta zathikaturen burdinazko hagak.

        3. Emanen darozkitzut gordeak diren aberastasunak, eta ixilikakoak agertuko, jakin dezazun ni naizela Jauna, Israelgo Jainko, zu zure izenaz deithu zaitudana.

        4. Eta deithu zaitut, Jakob ene zerbitzaria gatik, eta Israel ene hautetsia gatik; deithu zaitut zure izenaz; bertze bat ere eman darotzut, eta ez ninduzun ezagutzen.

        5. Ni Jauna naiz, eta ez da bertzerik; nitaz landan ez da Jainkorik; nik gerrikatu zaitut, eta ez ninduzun ezagutzen;

        6. Jakin dezaten iguzkia jaikitzen den tokitik etzaten den lekhuraino bizi direnak ez dela ni baizen Jainkorik. Ni naiz Jauna, eta bertzerik ez da.

        7. Nik egiten dut argia, nik ilhuna; nik egiten dut bakea, nik sorrarazten gaitza; ni naiz Jauna, horiek oro egiten dituena.

        8. Zeruak, gain-behera igorrazue ihintza; hedoiek uria bezala jautsaraz bezate prestua; idek bedi lurra, eta salbatzailea belharra bezala athera beza, eta zuzentasuna sor bedi harekin; hura nik, Jaunak, egin izan dut.

        9. Zorigaitz bere egileari jazartzen dioenari! lurrezko baxera puska! Buztinak baxeregileari erraten othe dio: Zer hari haitz, hire lanak ez dik plantarik?

        10. Zorigaitz bere aitari erraten dioenari: Zertako aitatzen zare? eta bere amari: Zertako amatzen zare?!

        11. Hau dio Jaunak, Israelgo saindu haren egileak: Galda daroztatzue gertatuko direnak; bilha nezazue ene haurrez eta ene eskuetako egintzez.

        12. Nik egin izan dut lurra, eta haren gainean gizona nik kreatu dut; ene eskuek hedatu dituzte zeruak, eta nik eman ditut manuak hango armada guziari.

        13. Nik eraikiren dut hura, zuzenari eman diozon bere bidea, eta aphainduren ditut haren bide guziak; harek berrituren du ene hiria, eta gathibutasunetik igorriren ditu ene haurrak, ez dirutan, ez emaitza truk, dio armadetako Jainko Jaunak.

        14. Hau dio Jaunak: Egiptoko langilea, eta Ethiopiako tratularia, eta Sabako gizon handiak iraganen dira zure gana, eta zureak izanen dira: Zure ondotik ibiliko dira, esku-burdinaz lothurik dira ibiliko; eta ahuspekaturen zaizkitzu eta othoizturen zaituzte, diotelarik: Zure baithan bakharrik da Jainkoa, eta zutarik kanpoan Jainkorik ez da.

        15. Zu zare egiazki Jainko gordea, Israelgo Jainkoa, salbatzailea.

        16. Gezur-orhatzaileak ahalketan eta gorriturik erori dira guziak; ahalkea soinean goan dira batean.

        17. Jaunak Israel salbatu du bethirainoko salbamenduz; etzarete menderen mendetaraino ahalkez gorrituren.

        18. Ezen hau dio Jaunak, zeruak kreatu dituenak, lurra moldatu eta egin duen Jainkoak berak, eta haren obratzaileak; hura ez baitu alferretan egin, eta jendeak egoteko moldatu baitu: Ni naiz Jauna, eta bertzerik ez da.

        19. Ez naiz mintzatu gordeka, lurreko toki ilhun batean; ez daroet alferretan erran Jakoben umeei: Bilha nezazue. Ni naiz Jauna, zuzenaren arabera mintzo naizena, gauza zuzenak irakhasten ditudana.

        20. Bil zaitezte, eta zatozte, eta batean hurbil zaitezte, jendaietarik salbatuak izan zaretenak; jakingabeak dira zurezko molde egiten, eta salbatzen ez duen jainko bati othoizka hari direnak.

        21. Mintza zaitezte, zatozte eta elkharren artean kontseilu har zazue nork hastapenetik adiarazi du hau? nork orduan aitzinetik erran izan du? Ez othe nik, Jaunak, eta ez da gehiago nitaz landan Jainkorik? Jainko zuzen, salbatzen duenik, ez da ni baizik.

        22. Lurraren bazterrak oro, ene gana bihur zaitezte, eta salbatuak izanen zarete, zeren ni bainaiz Jainkoa, eta bertzerik ez baita.

        23. Zin egin dut ene buruaz; zuzenbideko hitza ilkhi da ene ahotik, eta bihurturen ez da,

        24. Belhaunak ene aitzinean lurra joko duela, mihiak ene izenaz duela zin eginen.

        25. Erranen du beraz: Jauna baithan dira ene zuzentasuna eta ene ahala. Populuak haren ganat ethorriko dira, eta hari bihurri egiten ziotenak ahalketara izanen dira arthikiak.

        26. Israel ganikako iraulgi guzia Jauna baithan izanen da zuzentzat atheratua eta laudatua.

XLVI. KAP.

        1. Bel puskatua izan da, Nabo xehakatua: hekien itxurak basabereen eta azienden itxurara eginak dira; zuen haxeak phisu dorphekoak dira, lehertzeraino.

        2. Erori eta zathikatu dira batean: eramailea ezin salbatu dute, eta hekien adoratzaileak gathibu goan dira.

        3. Adi nezazue, Jakoben etxea, eta zuek, Israelen etxetikako ondar guziek, zeinak ene galtzarrean jasan eta ene bihotzean ekharri baitzaituztet.

        4. Zahartu arteo eta ileak zuritu arteo ekharriren zaituztet neronek; nik egin eta nik jasanen zaituztet; ekharriko zaituztet eta salbatuko.

        5. Noren iduriko, noren bardin, noren erkhide; nor bezalako egin nauzue?

        6. Oi zuek, moltsatik atheratzen eta zilharra balantzetan phisatzen duzuenak, urhegina erakharriz jainko bat egin dezan; eta ahuspekatzen eta adoratzen jartzen zarete.

        7. Ekhartzen dute, soinen gainean ezarririk, eta ezartzen dute bere tokian; eta han egonen da xutik, eta ez da bere lekhutik kantituko. Oihu eginen diotenean ere, ez du adituko; hesturatik ez ditu ilkhiko.

        8. Hortaz orhoit zaitezte eta ahalketan geldi; bihur zaitezte zuen baithara, lege-hausleak.

        9. Orhoit bekizkitzue mende iraganak, ni naizela Jainkoa, ez dela bertze Jainkorik, ez-eta ene idurikorik ez dela;

        10. Ni banaiz hatsarritik ezagutarazten dudana azkenean gerthaturen dena; eta hastapenetik, oraino egina ez dena, diodalarik: Ene gogoko gauza gogor egonen da, eta ene nahiak oro eginen dira;

        11. Iguzki-haizetik deithuren baitut hegastin bat, eta urrungo lurretik ene nahikundeko gizona: eta mintzatu naiz, eta eginen dut; asmua atheratu dut, eta obraturen dut.

        12. Adi nezazue, bihotz gogorrekoak, zuzenbidetik urrun zaretenak.

        13. Hurbilarazi dut ene justiziaren orena, ez du luzaturen, eta ene ganikako salbamenduak ez du beranduren. Sionen ezarriren dut ene salbamendua eta Israelen ene ospea.

XLVII. KAP.

        1. Jauts hadi, jar hadi herrautsean, dontzeila, Babilonako alaba; jar hadi lurrean; ez dun tronurik gehiago Kaldearren alabarentzat; ezen ez haiz guria eta samurra deithuren gehiago.

        2. Har zan ihara, eta eho zan irina; ager zan hire itsuskeria, ager sorbalda, ager ixterrak, iragan hibaiak.

        3. Agertua izanen dun hire hidoia; ikhusiko diten hire laidoa: harturen dut asperkunde, eta ez da gizonik niri itxikiko darotanik.

        4. Gure berreroslea deitzen da armadetako Jauna, Israelgo saindua.

        5. Jar hadi ixil-ixila, eta ilhunbeetan sar hadi, Kaldearren alaba; ezen ez haute gehiago deithuren erresumetako erregina.

        6. Hasarretu izan naiz ene populuaren kontra; gaitzetsi dut ene primantza lohitua; arthiki ditinat hire eskuetara: ez ditun izan urrikari; zaharren gainean gogorki dorphetu dun hire uztarria.

        7. Eta erran dun: Erreginaturen naiz egun eta bethi; ez ditun hire bihotzari eman gauza haukiek, eta ez haiz orhoitu hire azken urhatsaz.

        8. Eta orai hau adi zan, minbera, eta gogoa zabalik bizi hintzena, hire bihotzari, erraten huena: Banaiz, eta nitaz bertzerik ez da; ez naiz alhargun jarriko, eta agortasuna ez dut ezaguturen.

        9. Agortasuna eta alharguntasuna, horiek biak terrepentean eta egun batez ethorriren zaizkin gainera. Oro gainera eroriko zaizkin, hire gaizkinkerien elemenia gatik, eta hire xarma-egileen gogortasun gaitza gatik.

        10. Hire tzarkerietan bahuen sinheste; erran dun: Ez da nihor ikhusten nauenik. Hire zuhurtziak eta jakitateak, horiek haute enganatu. Eta hire bihotzean erran dun: Ni banaiz, eta nitaz landan ez da bertze bat.

        11. Gaitza ethorriren zain gainera, eta ez dun jakinen nondik ilkhitzen den; eta gainera eroriko zain ezin jabalduko dunan zorigaitza; terrepentean ethorriko zain, ezagutu ez dunan erromeseria.

        12. Athera hadi hire xarma-egileekin eta hire gaizkinkeria gaztedanik erabili ditunan guziekin, ikhusteko hean zerbait baliatuko zaizkinan, edo hean hazkarrago egin haitakeen.

        13. Hire kontseilu murruaren azpian erori haiz; ager beitez eta salba behezate zeru-usnaginek, zeinak izarrei bera baitzauden eta hilabetheak khondatzen baitzituzten, hekien bidez errateko zer gerthatuko zitzaunan.

        14. Huna non eginak diren lastoa iduri; suak erre ditu; beren arima ezen itzurraraziko diote garrei, ez dira ikhatzak, hekiez berotzeko, ez su bat, haren aitzinean jartzeko.

        15. Horra zer bilhakatu zaizkinan bermatu haizen gauza guziak; gaztedanik lakhet hintuen tratulari hekiek, errebelatu ditun zein bere bidean; bat ez dun hire salbatzeko.

XLVIII. KAP.

        1. Hau adi zazue, Jakoben etxea, Israelen izenaz deitzen zaretenak, eta Judaren uretarik ilkhitzen zaretenak, Jaunaren izenaz zin egiten duzuenak, eta Israelen Jainkoaz orhoitzen zaretenak, ez egiaren, ez-eta zuzenaren bidean;

        2. Alabainan hiri sainduaren izenetik dakharte beren izena, eta bermatzen dira Israelgo Jainkoaren gainean, armadetako Jauna baita haren izena.

        3. Lehenbiziko gauzak ordudanik aitzinerat erran ditut, eta ene ahotik ilkhi dira, eta adiarazi ditut: bat-batean egin ditut, eta ethorri dira.

        4. Banakien ezik mokhorra zarela, zure lephoa burdinazko ziri bat dela eta zure kopeta kobrezkoa.

        5. Ordudanik aitzinerat erran darozkitzut gauzak, gerthatu diren baino lehen erakhutsi darozkitzut, beldurraz-eta erran zinezan: Ene idolek egin dituzte horiek; molde bernuzatu eta urthuek dituzte manatu horiek.

        6. Aditu zintuen, ikhusatzu guziak. Eta zuek, ezagutarazi ditutzue? Ordutik gauza berriak aitzinerat erran darozkitzut; eta badira oraino begiratuak ez dakizkitzunak.

        7. Orai dira eginak, eta ez lehendanik; ez egun hau baino lehen, eta ez ditutzu aditu, beldurrez-eta erran zinezan: Huna nik ezagutzen nituela.

        8. Ez ditutzu, ez aditu, ez ezagutu, ez-eta zure beharria etzen ordutik idekia; badakit ezen hautsiko duzula legea, eta lege-hauslea zaitut zure amaren sabeletik deithu.

        9. Ene izenaren ariaz urrunduren dut ene sepha, eta ene ospea gatik balaztaturen zaitut, gal zaitezen beldurrez.

        10. Suaz zaitut garbitu, bainan ez zilharra bezala; beharraren labean zaitut berezi.

        11. Ene gatik, ene gatik eginen dut, ez nadientzat izan burhoztatua; eta ez diot bertze bati ene ospea utziko.

        12. Adi nezazu, Jakob, eta zuk, Israel, deitzen zaitudana: ni neroni, ni naiz lehena, ni azkena.

        13. Ene eskuak halaber asentatu du lurra, eta ene eskuinak neurtu ditu zeruak; nik deithuko ditut, eta batean agertuko dira.

        14. Bil zaitezte guziak, eta adi zazue: Idoletarik zeinek aitzinetik ezagutarazi ditu gauza haukiek? Jaunak maithatu du Ziro; haren nahia Babilonan eginen da, eta haren beso izanen da Kaldean.

        15. Ni, ni mintzatu naiz, eta deithu dut hura; erakharri dut eta zuzendua da haren bidea.

        16. Hurbil zakizkidate, eta hau adi zazue: Ez naiz hastetik ixilka mintzatu; gauza gerthatu baino lehenagodanik, han nintzen; eta orai Jainko Jaunak eta haren izpirituak igorri naute.

        17. Hau, dio Jaunak, zure berrerosleak, Israelgo sainduak: Ni naiz zure Jainko Jauna zuretzat on direnak irakhasten darotzkitzudana, zabiltzan bidean hotsematen darotzudana.

        18. Oxala atzarria egotu bazine ene manamenduei! Zure bakea bilhakatua zitakeen hibai baten pare, eta zure prestutasuna itsasoko zurrunbiloak bezain barna.

        19. Zu ganikako iraulgia izanen zen legarra bezala eta zure sabeletikako ondoregoa legarreko harrittoak iduri; haren izena etzen hilen eta ezeztatua izanen ene aitzinean.

        20. Ilkhi zaitezte Babilonatik, ihes egiozuete Kaldearrei; bozkariozko oihutan jakinaraz zazue zuen librantza; adiaraz zazue berria, eta lurraren buruetaraino heda zazue; errazue: Jaunak berrerosi du Jakob bere zerbitzaria.

        21. Egiptotik erakhartzen zituenean, mortuan etzuten egarria jasan; harritik atheratu zioten ura, eta urratu zuen harria, eta turrustaka goan ziren urak.

        22. Gaixtaginentzat ez da bakerik, dio Jaunak.

XLIX. KAP.

        1. Irlak, adi zazue; urrungo populuak, zaudezte atzarriak: Jaunak deithu nau sorthu naizen aitzinetik; ene amaren sabeletik orhoitu da ene izenaz.

        2. Eta ezarri du ene ahoa ezpata zorrotza iduri; bere eskuko itzalaren azpian gerizatu nau; eta iduki nau gezi hautatu bat bezala; bere gezi-untzian gorde nau.

        3. Eta erran darot: Ene zerbitzaria zare zu, Israel, zeren zutan ospaturen baitut ene izena.

        4. Eta nik erran dut: Alferretan haritu naiz lanari; ariarik gabe eta hutsalkerian ahitu dut ene indarra; Jaunarekin dut beraz ene ikhustekoa, eta ene Jainkoaren eskuan da ene lana.

        5. Eta orai Jaunak, bere zerbitzari ene amaren sabeletik egin nauenak, erran du haren gana bihurraraz dezadan Jakob; eta Israel ez da bilduko; eta ni Jaunaren begietan goretsia naiz, eta ene Jainkoa bilhakatu da ene indar.

        6. Eta Jaunak erran du: Deus guti da ene zerbitzari izan zaitezen Jakoben leinuen eraikitzeko eta Israelen ondarren bihurrarazteko: huna non ezarri zaitudan jendaien argi; izan zaitezentzat ene ganikako salbamendua lurraren buruetaraino.

        7. Hau dio Jaunak, Israelen berrerosleak, haren sainduak, arbuiatua izan denari, populu gaitzetsiari, nausi direnen gathibuari: Erregeek ikhusiko zaituzte, buruzagiak jaikiko dira eta adoratuko zaituzte Jauna gatik, zeren den zin bere agintzetan, eta Israelgo saindua gatik, zeinak baitzaitu hautatu.

        8. Hau dio Jaunak: Ene gogarako orduan entzun zaitut, eta salbamenduko egunean lagundu; zaindu zaitut eta eman populuarekilako batasunaren ararteko, eraikaraz dezazun lurra, eta goza primantza irigoanak;

        9. Eta estekan daudezenei erran diozozuten: Ilkhi zaitezte; eta ilhunbeetan direnei: Ager zaitezte. Bide gaine-lan alhaturen dira, eta zelhai guzietan izanen dira hekien alhapideak.

        10. Ez dira ez goseturen, ez-eta egarrituren; beroak eta iguzkiak ez dituzte joko; zeren urrikari dituenak hotsematen baitiote, eta ithur-uretan edaranen baititu.

        11. Eta ene mendi guziak ezarriko ditut bide ordoki, eta zelhaituko ditut ene bidexka guziak.

        12. Huna non heldu diren urrundik, eta huna batzu ipharretik eta itsasotik, eta bertzeak hegoaldeko lurretik.

        13. Zeruak, lauda zazue Jauna; lurra, bozkarioz jauz hadi; mendiak, errepika zatzue laudoriozko kantuak; zeren Jaunak gozakari ekharri dioen bere populuari, eta urrikalduko zaioten bere behar gaixoei.

        14. Eta Sionek erran du: Bazterrerat utzi nau Jaunak; Jaunak ahantzi nau.

        15. Ama batek ahantz othe dezake bere haurra, ez izateko urrikari bere sabeletikako umea? eta harek ahantz baleza ere, nik halarik-ere zu etzaitut ahantziren.

        16. Huna non itxuratu zaitudan ene eskuen gainean; zure harrasiak ene begien aitzinean daude bethi.

        17. Ethorri dire berritzaileak; urratzen eta xahutzen zintuztenak ilkhiko dire zure erditik.

        18. Inguruan goiti zatzu begiak, eta ikhusazu; haukiek oro bildu dire, ethorri dire zu gana; ene buruaz zin egiten dut, dio Jaunak, horiez guziez aphainduko zarela edergailu batez bezala, eta andre espos batek bezala zure inguruan ezarriko ditutzula.

        19. Ezen zure mortuak, eta eremuak, eta lur deboilatua, orai hestuegi izatera doazi egoiliarren ostearen handiz, eta zu iresten zintuztenak ihes urrun goanen dire.

        20. Zure agortasunetik lekhorako semeek erranen dute oraino zure beharrietara: Enetzat hertsiegia da tokia; lekhu egidazu, egon ahal nadientzat.

        21. Eta zuk zure bihotzean erranen duzu: Nork amatu nau haur haukiez, ni agor bilhakatua eta haurrik egiten ez nuena; ni ene herri aldetarik eramana eta gathibu? Nork hazi ditu, ni utzia eta zurtz izan-eta; eta non ziren haukiek?

        22. Hau dio Jainko Jaunak: Huna non jendaietara hedaturen dudan eskua; populuen begietara goraturen dut ene ezagutkaria; eta zure semeak besoetan eta alabak soin gainean ekharriren dituzte.

        23. Eta erregeak izanen dira zure unhidaita, eta erreginak zure unhide; begithartea lurrerat beheitituz, adoraturen zaituzte, eta zure oinetako herrautsa milikaturen dute. Eta jakinen duzu ni naizela Jauna, zeinaren ariaz ez baitira ahalketan eroriko ene iguri daudezenak.

        24. Indardunari harrapakina khen othe dakioke, edo hazkarraren eskutarik itzurraraz othe daiteke atzeman duena?

        25. Bainan hau dio Jaunak: Bada, indardunari khenduren zaio atzeman duena, eta itzuriko da hazkarrari khendua: aldiz nik juiaturen ditut zu juiatu zaituztenak, eta nik salbaturen ditut zure semeak.

        26. Zure etsaiei janaraziko daroet ber-beren haragia, eta limurretaz bezala hordituko dira beren odolaz; eta jakinen du gizonak ni naizela Jauna zu salbatzen zaituena, eta zure berreroslea, Israelgo hazkarra.

L. KAP.

        1. Hau dio Jaunak: Non da zuen amaren ageria, zeinarekin igorri baitut? edo zein da ene hartzedurua, zeinari saldu baitzaituztet? Huna zuen gaizkien gatik salduak izan zaretela, eta zuen tzarkerien gatik igorri dudala zuen ama;

        2. Zeren ethorri bainaiz, eta gizon bat ez dut aurkhitu; oihu egin dut, eta nihor etzen entzuteko. Ene eskua laburtu eta ttipitu othe da, berrerosteko ahalik ez izateko? edo libratzeko indarrik ez othe dut? Huna non ene dixidu batez agorturen dudan itsasoa, leihor eginen ditut hibaiak; arrainak ur eskasez ustelduko eta egarriz hilen dira.

        3. Zeruak ilhunbez itsuturen ditut, eta sakhu batez estaliren.

        4. Jaunak eman darot mihi argitu bat akhitua denaren ene hitzaz hazkartzen jakiteko; goizetik ernatzen du, goizetik ernatzen ene beharria, entzun dezadantzat nausi bat bezala.

        5. Jainko Jaunak ideki izan darot beharria; ni aldiz ez naiz enferratzen ez dut gibelerat egin.

        6. Ene gorphutza utzi daroet jotzen zutenei, ene mathelak bizarra atheratzen zarotadenei, eta ene begithartea ez diotet aldaratu niri irain eta thu-egileei.

        7. Jainko Jauna da ene laguntzailea; hargatik ez naiz ahalketan erori; hargatik agertu dut ene begithartea harri guziz gogor bat bezala, eta badakit ez naizela ahalketan eroriko.

        8. Aldean da ni garbi atheratzen nauena; nor da jazarriren darotana? Biak ager gaitezen; nor da ene partida? hurbil bekit.

        9. Huna, Jainko Jauna ene laguntzailea dela; nork kondenaturen nau? Huna non guziak soineko bat bezala puskakaturen direla; biphiek janen dituzte.

        10. Zein da zuetan Jaunaren beldur dena, haren zerbitzariaren mintzoa entzuten duena? Ilhunbeetan dabilanak eta argirik ez duenak, Jaunaren izenean ezar beza pheskiza berea, eta bore Jainkoaren gainean bedi berma.

        11. Huna, zuek oro su-bizleak, garrez inguratuak, ibil zaitezte zuen suaren argitara eta biztu ditutzuen garretara; ene eskutik egina zaitzue hori, oinhazetan lohakarturen zarete.

LI. KAP.

        1. Entzun nezazue, zuzentasunari jarraikitzen zaretenak, eta Jauna bilhatzen duzuenak, gogora ekhar zatzue harria zeintarik izan baitzarete ebakiak, eta hobi barrena, zeintarik ebakiak baitzarete.

        2. Gogora ekhar zatzue Abraham zuen aita, eta Sara mundura eman zaituztena; gogora bekizue bakhar zenean deithu nuela Abraham, benedikatu nuela, eta ondore hainitz eman niozkiela.

        3. Jaunak beraz gozakari emanen dio Sioni, gozakari emanen diote haren ondarrei; eta ezarriren du haren mortua atseginezko lekhu bat iduri, eta haren eremua Jaunaren baratze bat bezala; haren erdian aurkhituren dire bozkario goiheretasunak, esker onezko eta laudoriozko kantuak.

        4. Zaudezkit atzarria, ene populua; ene leinua, adi nezazu; ezen ene ganik ilkhiren da legea eta ene justizia jarriko da populuen argi.

        5. Ene prestua hurbil da; ilkhi da ene salbatzailea, eta ene besoek juiaturen dituzte jendaiak; irlak begira egonen dire, ene besoaren iguri.

        6. Begiak zerura goiti zatzue, eta gain-behera lurrera begira zazue; ezen zeruak khea bezala urmariaturen dire, eta lurra soineko bat bezala xehakaturen, eta hango egoiliarrak hura bezala galduren dire; aldiz ene ganikako salbamendua bethirainokoa izanen da, eta ene justizia ez da ahituren.

        7. Adi nezazue zuzena ezagutzen duzuenek, ene populua, ene legea bihotzean dakhartzuna; ez izan gizonen ganikako laidoaren beldur, eta hekien burhoek ez bezaitzazte lotsa;

        8. Ezen soineko bat nola, harrek hala janen dituzte; ilekia nola, zerrenek hala iretsiko dituzte; aldiz ene ganikako salbamendua bethirainokoa izanen da, eta ene justiziak menderen mendetan du iraunen.

        9. Altxa zaite, altxa, indarra jauntzazu, oi Jaunaren besoa; altxa zaite hala-nola beihalako egunetan, mendeetako goizaldietan. Ez othe duzu zuk herrautsi hanpurutsua, sakhitu erainsugea?

        10. Ez othe ditutzu zuk agortu itsasoa eta leze gaitzeko ura, eta bide bat egin itsasoaren zolan, handik iragan zitezen libratzen zintuenak?

        11. Eta orai Jaunaz berrerosiak direnak bihurturen dira eta Sionera ethorriko laudoriozko kantutan, eta bethi iraunen duen bozkarioa izanen da hekien buruen gainean; idukiren dituzte goiheretasuna eta bozkarioa; oinhazea eta auhenak ihes goanen dira.

        12. Nik, nik neronek emanen darotzut gozakari; nor zare zu beldur izateko gizon hilkizun, gizaseme belharra bezala ihartuko den baten beldur izateko?

        13. Eta ahantzi duzu Jauna, zure egilea, zeruak hedatu dituena eta lurra asentatu; eta bethi, egun guzian beldurrez ibili zare hestutzen zintuenaren eta zu galdu beharrez zabilararen sephari iheska: non da orai zure hestutzailearen sepha?

        14. Idekitzera heldu dena, laster ethorriren da; ez du hiltzeraino zaurtzen, eta haren ogiak ez du eskas egiten.

        15. Ni naiz ezik zure Jainko Jauna, itsasoa nahasten dudana, eta jauzten dira haren uhinak; armadetako Jauna da ene izena.

        16. Zure ahoan ezarri ditut ene hitzak, eta ene eskuko itsasoaren azpian gerizatu zaitut, zeruak jar zinetzan eta lurra asenta, eta Sioni erran zinezon: Zu zare ene populua.

        17. Jaiki, jaiki; xuti, Jerusaleme, zeinak Jaunaren eskutik edan baituzu haren hasarrezko untzia; ondoraino hustu duzu loasmako untzia; edan ditutzu ondakinak eta oro.

        18. Sorthu dituen ume guzietarik bat ez da hari laguntza emateko, eta hazi dituen ume guzietarik batek ez du hartzen eskutik.

        19. Gainera bi izurri jautsi zaizkitzu; nor egonen da minez zure gainean? Desmasia, xahupenak, gosete, ezpatak; nork sosega zu?

        20. Zure haurrak iraiziak izan dira karrika buru guzietan etzanak daude, hala-nola oriz sarean eroria; Jaunaren gaitziduraren, zure Jainkoaren dixiduen azpian daude.

        21. Hau adi zazu beraz, gaixottoa, eta hordia, ez arnoz.

        22. Hau dio zure nausi Jaunak eta zure Jainkoak, bere populuarentzat gudukatuko denak: Huna non zure eskutik khendu dudan lo-asmako untzia, ene gaitziduraren untziko ondakina: etzare gehiago hortarik edaten jarriko.

        23. Eta ezarriren dut zu aphaldu zaituztenen eskuetan, eta zeinek erran baitiote zure arimari: Etzan hadi, iragan gaitezen; eta zuk ezarri duzu zure gorphutza lur bat bezala eta bide bezala iragaileentzat.

LII. KAP.

        1. Jaiki zaite, jaiki, zure indarraz jauntz zaite, oi Sion; zure ospezko soinekoak jauntzatzu, oi Jerusaleme, zeren gaurgeroz ez baita ingurebakigaberik eta khutsudunik zutan gaindi iragaitera abiatuko.

        2. Higi zaite herrautsetik; jaiki, jar zaite, oi Jerusaleme; khen zazu lephoko lokharria, oi gathibu Siongo alaba!

        3. Ezen hau dio Jaunak: Urrurik salduak izan zarete, eta dirurik gabe izanen zarete berrerosiak.

        4. Hau dio ezen Jainko Jaunak; Hastean Egiptora jautsi izan da ene populua, arrotz han bizitzeko; eta ariarik batere gabe Asurrek ehoa iduki du.

        5. Eta orai zer heldu zait egiteko, dio Jaunak, ene populua ariarik gabe eramana denaz geroz? Haren nausiak tzarki haritu dire, dio Jaunak, eta egun guzian ez dire baratu ene izenaren burhoztatzetik.

        6. Horren gatik ene populuak halako egun batez jakinen du ene izena; ezik mintzo nintzen hura bera, huna non naizen.

        7. Mendi gainean zeinen diren eder bakearen berriak ematen eta bakea predikatzen duenaren oinak; oneko berriak ematen eta salbamendua predikatzen duenarenak, erraten dioelarik Sioni: Erreginatzera dihoa zure Jainkoa!

        8. Adituren ditutzu zure begiralarien oihuak; oihuka abiatuko dire; laudorioak kantatuko dituzte guziek batean, zeren beren begiz ikhusiko baitute, Jaunak bihurraraziko duenean Sion.

        9. Bozkaria zaitezte Jerusalemgo mortuak, eta batean kanta zatzue laudoriozko kantuak; zeren Jaunak ozakari eman baitio bere populuari eta berrerosi baitu Jerusaleme.

        10. Jaunak agertu du bere beso saindua jendaki guzien begietara, eta lurreko eremu guziek ikhusiren dute gure Jainkoa ganikako salbatzailea.

        11. Gibelerat! gibelerat! ilkhi zaitezte hortik, ez uki lohitua; Jaunaren untziak ekhartzen ditutzuenak, ilkhi zaitezte horren erditik, xahu zaitezte

        12. Zeren ez baitzarete harramaskan ilkhiko, ez-eta eginahalka ihes goanen; ezik Jauna zuen aitzinean ibiliren da, eta Israelen Jainkoak bilduren zaituztete.

        13. Huna non ene zerbitzaria adigarriz izanen den bethea; handi, goretsi, guziz ospetsu izanen da.

        14. Nola izan baitzare hainitzentzat baldigarri, hala ospegabekoa izanen da gizonen artean haren itxura, eta gizasemeen artean haren ara.

        15. Asko jendaki urztaturen ditu erregeek haren aitzinean idukiren dute beren ahoa; ezen haren berria izan ez dutenek ikhusiren dute; eta hartazko aiphurik aditu ez dutenek, begira egonen zaizko.

LIII. KAP.

        1. Nork gure erranean hartu du sinheste, eta zeini agertua izan zaio Jaunaren besua?

        2. Eta zuhamuxka bat bezala, eta lur agorretikako ondo bat bezala iganen da haren aitzinean; ez du itxurarik, ez edertasunik; eta ikhusi dugu, eta etzen begikoa, eta haren irritsean gelditu gare.

        3. Arbuiagarri eta gizonetarik azkena, gizon oinhazetsu eta gaitzaren berri zakiena iduritu zaiku; eta haren begithartea estalia bezala zen eta arbuiatua zen, eta hargatik ez dugu zerbaitentzat iduki.

        4. Egiazki berak hartu ditu gure erkhidurak, eta gure oinhazeak ekharri; eta guk iduki dugu legentsu bat bezala, Jainkoak jo eta aphaldu duen bat bezala.

        5. Hura aldiz gure tzarkerien gatik izan da zaurthua, gure gaixtakerien gatik izan da phorrokatua; bakea ekharri behar zarokun gaztigua haren gainera da orori, eta haren uspelkadurak gaitu sendatu.

        6. Gu guziak ardiak bezala errebelatu ginen, zein bere bidera zeihertu ginen; eta Jaunak gu guzien tzarkeria haren gainean ezarri du.

        7. Sakrifiziotan eskainia izan da, berak hala nahi baitzuen, eta ez du ideki ahoa. Ardi bat bezala hiltzera eramama izanen da, eta bildotsa iduri moztailearen aitzinean ixilik eta ahoa ideki gabe egonen da.

        8. Hesturaz hil da, eta juiamenduz. Nork aiphaturen du haren ganikako iraulgia? Ezen bizidunen lurretik izan da ebakia. Ene populuaren gaixtakeria gatik jo izan dut.

        9. Eta emanen diozka gaixtaginak hobiaren ordain, eta aberatsa haren heriotzearen sari; zeren ez baitu gaixtakeriarik egin, eta zimarkhua ez baitzen haren ahoan.

        10. Eta Jaunak nahi izan du bere herbalduran trenkatu; baldin bekhatuarentzat eman izan badu bere bizia, mendeetan ikhusiren du bere ondoregoa bizitzen; eta Jaunaren nahia haren eskuz eginen da.

        11. Zer-ere haren arimak bilhatu baitu bere nekheaz, ikhusiren du hura eta aseko da. Ene zerbitzari prestuak asko bere jakitatearen bidez prestu atheraturen ditu, eta berak ekharriren ditu hekien bekhatuak.

        12. Hargatik bere zathitzat emanen diozkat hainitz gizon; eta hazkarren buluzkinak bereziren ditu, zeren dioen heriotzeari eman bere bizia, eta izan den gaixtaginekin ekharria, eta jasan dituen hainitzen bekhatuak eta othoitz egin legea hausten zutenentzat.

LIV. KAP.

        1. Bozkaria zaite, haurrik egiten ez duzun agorra; kanta zatzu laudorioak eta egizkitu bozkariozko oihuak, oi amatzen etzinena; zeren utzia denak haur asko izanen baitu, senharra duenak baino gehiago, dio Jaunak.

        2. Zabal zazu zure olha-tokia, eta heda zatzu zure etxoletako larruak, ez guphidets; luza zatzu zure sokhak, eta gogor zure ziriak;

        3. Ezen eskuin eta ezker hedatuko zare; zure ondoregoak populuak izanen ditu primantzetan eta betheko ditu egoiliarrez hiri mortu eginak.

        4. Ez izan beldur, zeren ez baitzare ahalkatuko, ez-eta gorrituko; ezen ez duzu ahalkatzekerik izanen, ahantziren baituzu zure gaztetasuneko ahalkizuna, eta ez baitzare gehiago orhoituren zure alharguntasuneko laidoaz.

        5. Alabainan zu egin zaituena izanen da zure Jaun; haren izena da armadetako Jainkoa; eta zure berreroslea, Israelgo saindua, deithuren da lur guziko Jainkoa.

        6. Jaunak deithu, zaitu emazteki bazterrerat utzi eta gogoko behardurak hiratzen duen bat bezala, eta emazte gazte danik iraizi bat bezala, dio zure Jainkoak.

        7. Aphur bat, guti batentzat utzi zaitut, eta urrikalmendu handitan bilduren zaitut.

        8. Gaitzidurazko ordu batez, aphur bat baztertu dut ene begithartea zu ganik; eta bethirainoko urrikalmenduz urrikaldu natzaitzu, dio zure berrerosle Jaunak.

        9. Hori da enetzat hala-nola Noeren egunetan; Noeri zin egin bainioen haren orduko bezalako urik ez nuela gehiago lurraren gainera erakharriren; orobat zin egin dut ez natzaitzula gehiago hasarreturen eta etzaitudala gaurgeroz azurriaturen.

        10. Ezen dardaraturen dire mendiak, ikharaturen munhoak, bainan ene urrikalmendua ez da zutarik gibelaturen, eta ene bakezko patua ez da khordokaturen, dio zure Jaun urrikalmendutsuak.

        11. Gaixottoa, phesiak anbildua, eta gozakaririk gabea; huna non lerroka xuxenduren ditudan zure harriak, eta zafirren gainean jarriren ditut zure asentuak.

        12. Jaspez eginen ditut zure hazkargailuak, harri zizelatuz zure atheak, eta harri hautaz zure inguru guzia.

        13. Jaunak argituren ditu zure ume guziak, eta bakerik handienaz gozaturen dira zure semeak.

        14. Zuzenaren gainean jarriak izanen dira zure asentuak; urrun utziko ditutzu maltzurkeria zeinaren beldurrik ez baituzu izanen, eta izialdura mina hurbilduren ez baitzaitzu.

        15. Huna non ethorriren zaitzun egoiliar enekin etzena; beihala zuretzat arrotz zena, zuri eratxikiren da.

        16. Huna, nik kreatua da ofizialea suan ikhatzei haizeka eta bere ofizioan tresna egiten hari dena; eta nik kreatu dut gizon-hiltzailea xahutzeko.

        17. Edozein tresna zure kontra egina, ez da xuxen goanen; eta edozein mihi juiamendutan jazartzen darotzuna, zuk juiaturen duzu hura. Horra, Jaunaren zerbitzarien zathia, eta hekien zuzena ene baithan, dio Jaunak.

LV. KAP.

        1. Egarri zareten guziak, zatozte uretara; eta dirurik ez duzuenek, laster egizue, eros eta jan zazue; zatozte, erosazue arno eta esne dirurik gabe eta trukadarik batere gabe.

        2. Zertako igortzen duzue dirua, ez ogitan, eta zuen lana, ez asetzeko? Entzun nezazu eta adi; hazkurri ona har zazue, eta goritasunean zuen arimak gozo hartuko du.

        3. Emadazue beharria, eta zatozte ene gana; adi zazue, eta biziko da zuen arima, eta zuekin joko dut bethiko patua, Dabidi agindu urrikalmenduaren zintzeko.

        4. Huna non hura jendaiei eman diotedan lekhuko, buruzagi eta irakhasletzat.

        5. Huna non deithuko duzun ezagutzen ez duzun jendaki bat, eta ezagutzen etzintuzten jendaiek zure gana laster eginen dute zure Jainko Jauna gatik, Israelgo saindua gatik, zeren zaituen ospatu.

        6. Aurkhi daitekeeno, bilha zazue Jauna; dei egiozue, hurbil deno.

        7. Gizon tzarrak utz beza bere bidea, eta gaixtaginak bere gogoetak, eta bihur bedi Jauna gana, eta urrikalduren zaio Jauna; eta gure Jainkoa gana itzul bedi, zeren den guziz barkhatiar.

        8. Ezen, dio Jaunak, ene gogoetak ez dira zuen gogoetak, ene bideak ez dira zuen bideak.

        9. Alabainan lurretik zenbat gora baitire zeruak, hanbat ene bideak zuen bideetarik gora daude, eta ene gogoetak zuen gogoetetarik.

        10. Eta nola uria eta elhurra zerutik jausten baitire, eta harat ez baitire gehiago itzultzen, bainan lurra urztatzen eta horditzen baitute, eta eragiten baitiote, eta eraileari hazia eta jaleari ogia ematen;

        11. Hala izanen da ene hitza, ene ahotik ilkhiko dena; ez da ene gana bihurturen hutsik, bainan eginen du nik nahi izan dudan guzia eta bereaz atheraturen da nik igortzen dudan gauzetan;

        12. Ezen bozkariotan ilkhiko zarete, eta bakean izanen zarete bidatuak; mendiek eta aldapek zuen aitzinean laudorioak dituzte kantaturen, eta tokiko zuhamu guziak esku-zaflaka hariko dire.

        13. Izaia ethorriren da belhar-xutaren orde, eta arraiana handituren hausinaren orde; eta Jauna deithua izanen da hala-nola khenduko ez den bethirainoko ezagutkari bat.

LVI. KAP.

        1. Hau dio Jaunak: Zuzentasuna begira zazue, eta zuzenari emozue bere bidea; zeren ene ganikako salbamendua hurbil baita ethortzeko, eta ene justizia agertzeko.

        2. Dohatsu gizona, hori egiten duena eta horri iratxikitzen dena gizasemea, larunbata begiratuz, ez lohitzea gatik hura; bere eskuak begiratuz, gaizkiaren ez egiteko

        3. Eta Jaunari iratxiki den arrotz-semeak ez beza erran: Jaunak bereziz hastantzen nau bere populutik. Eta ebakiak ez beza erran: Huna zur ihar bat naizela.

        4. Ezen hau dio Jaunak ebakientzat: Begiratzen badute larunbata, eta nik nahi dudanaz hautatzen badira, eta idukitzen badute enekilako patua,

        5. Emanen diotet ene etxean eta ene harrasien barnean lekhu bat, eta izen bat seme-alabak baino hobeak: bethiren bethiko izen bat emanen diotet, galduko ez dena.

        6. Eta arrotz-semeak, Jaunari iratxikitzen direnak haren adoratzeko, eta haren izena maithatzen dutenak, haren zerbitzari jartzeraino; ene larunbata begiratuko duen edozein, ez haren lohitzeko, eta enekilako patua dadukana;

        7. Hainak eramanen ditut ene mendi saindura, eta bozkarioz betheko ditut ene othoitzeko etxean; hekien holokaustak eta bitimak ene aldarearen gainean gogaragarri izanen zaizkit, zeren ene etxea deithua izanen baita populu guzientzateko othoitzeko etxea.

        8. Dio Jainko Jaunak, Israeldik barraiatuak zirenak biltzen dituenak: Bilduko ditut oraino Israelen gana hari batu nahiko direnak.

        9. Larreko abereak, oihaneko abereak, zatozte guziak puskaren irestera.

        10. Israelgo atalariak guziak dira itsuak, nihork ez daki deusere; zakhur mutuak dira, saingatzeko on ez direnak, iduripen alferrik baizik ikhusten ez dutenak, lo daudezenak, eta ametsak lakhet dituztenak.

        11. Eta dira zakhur ahalkerik batere gabeak, asea ezagutzen ez dutenak; artzainek berek adimendua zer den ez dakite; guziak zeihertu dira zein bere alde, bakhotxa bere jaramankeriari jarraikiz, lehenbizikotik azkeneraino.

        12. Zatozte, har dezagun arnoa, gaiten bethe horditu arteo, eta nola baita egun, bihar ere hala izanen da, eta hainitz gehiago.

LVII. KAP.

        1. Prestua badihoa, eta nihork ez du bere bihotzean hortaz gogoetarik egiten; urrikalpenezko gizonak mundutik bilduak dire, nihor ez baita aditzadunik, ezen prestua maltzurren artetik bildua da.

        2. Bakea ethor bekio; bere ohean phausa bedi, bere bide zuzenean ibili dena.

        3. Bainan zuek hurbil zaitezte, emazelatari semeak, tzarkeriako gizonaren eta lilitxoaren ganikako iraulgia.

        4. Noren gainean dostatu zarete? noren gainera ideki duzue ahoa eta arthiki mihia? Ez othe zarete ume gaixtagin batzu, iraulgi arnegatua,

        5. Zuen gozakariak hartzen ditutzuenak zuen jainkoen baithan, zuhaitz hostotsu guzien azpian, haurttoa erreketan eta gerenda gora guzien azpian imolatuz?

        6. Erreketako pharteetan dun hire phartea, hura dun hire zathia; eta ixuri diozkan libazioneak, eskaini sakrifizioak; ez othe naiz horietaz gaitzituren?

        7. Mendi xut eta gora baten gainean ezarri dun hire ohea, eta harat igan haiz bitimen imolatzeko.

        8. Athe gibelean, habearen gibelean ezarri dun hire orhoitgailua; ene aitzinean altxatu dun hire estalgia eta hire ganat hartu lohikeriako gizona; zabaldu dun hire ohea; eta halakoekin egin dun batasun; hekien ohea maithatu dun, eta ez dun gorde.

        9. Erregerentzat hire burua gantzugailuz aphaindu dun, eta usain gozoz bethe haiz; hire bidalkinak urrunera igorri ditun, eta aphaldu haiz ifernuetaraino.

        10. Bidez-bide nekhatu haiz; ez dun erran: Phausatuko naiz; hire eginkariez aurkhitu dun bizitzekoa, eta ez dun othoitzik egin.

        11. Zer grinak jorik beldurtu haiz? gezur egin baitun, ez baihaiz nitaz orhoitu, hire bihotzean gogoeta bat egin ez baitun? Ahantzi naun zeren nindagoen ixilik eta ikhusten ez banu bezala.

        12. Nik orotan ezagutaraziren dinat hire zuzentasuna, eta etzaizkin baliatuko hire eginkariak.

        13. Deihadar eginen dunanean, hire gana bilduak ditunanek athera behezate; eta haizeak eramanen ditu guziak, hats batek bolatuko ditu; aldiz ene baithan bere sinhestea duenak, izanen du lurreko primantza, eta goraturen du ene mendi saindua.

        14. Eta erranen dut: Egizue bide, emazue bide, aldara zaitezte bidexkatik, poxeluak khen zatzue ene populuaren bidetik.

        15. Ezen hau dio Guziz-Gorak, bethian egoten den Jainko handiak, saindua deitzen denak, lekhu gora eta sainduan dagonak, eta bihotz hautsi eta aphalarekin, bihotz aphalari eta bihotz hautsiari biziaren emateko:

        16. Ez naiz bethi gathaskan hariko eta ez naiz azkeneraino samurrean egonen; ezen nik khentzen dut bizia, nik ematen hatsa.

        17. Ene populuak, bere jaramankeriaren tzarraz hasarrearazi nau, eta jo izan dut; gorde diot ene begithartea, eta gelditu naiz gaitziduran; eta hura goan da bere bihotzeko bideetan kurri.

        18. Ikhusi ditut haren bideak, eta sendatu dut, eta gibelerat erakharri eta sosegua bihurtu diotet hari eta hura deithoratzen zutenei.

        19. Eta nik atheratu dut bakea, ene ahoko fruitua, bakea urrun denari eta hurbil denari, dio Jaunak, eta sendatu dut haina.

        20. Gaixtaginak dire ordean itsaso hasarre bat bezala, zeina jabal ez baititake, eta haren uhinak lohiari zaflaka hari dire.

        21. Gaixtaginentzat ez da bakerik, dio Jainko Jaunak.

LVIII. KAP.

        1. Oihu egizu, ez bara; turuta bezala altxa zazu boza; ene populuari ezagutaraz diozotzu bere tzarkeriak, eta Jakoben etxeari bere bekhatuak;

        2. Ezik egunetik egunera bilhatzen naute, eta nahi dituzte ene bideak jakin, zuzenari bere bidea eman dioen, eta bere Jainkoaren legea utzi ez duen populu batek bezala; galdatzen darozkidate zuzenaren erabakia eta Jainkoari nahi dute hurbildu.

        3. Zergatik egin dugu barur, eta zuk ez begiratu? beheratu ditugu gure arimak, eta zuk ez jakinarena egin? Huna zuen barureko egunean aurkhitzen dela zuen oldea, eta bilhatzen ditutzuela zuen zorduru guziak.

        4. Huna barur egiten duzuela hauzi eta eskatima emateko eta ukharai-muloaz gogorki hari zarete joka. Ez egin barurik egungo eguna arteo bezala, zuen izkolak helaraziz gaineraino.

        5. Nik nahi dudan barura hau othe da, gizonak egun bat idukitzea bere arima hestutua? burua pirrita bat bezala bihurrikatzea? zakhua eta hautsa bere gainean ezartzea? Hori deitzen duzue barura, eta Jainkoaren gogarako eguna?

        6. Nik nahi dudan barura ez othe da hau hobeki? Hautsatzu tzarkeriaren estekak, khen haxe lehergarriak, libro igor uztarriaren azpian ehoak daudizenak, eta sortha guziak hauts.

        7. Zure ogitik hautsozu gose denari; beharrak eta norat bil ez dutenak sarrarazkitzu zure etxean; norbait ikhusiko duzunean biluzik, estal zazu; ez erdeina zure haragia.

        8. Orduan ilkhiren da zure argia hala-nola goiztiria; laster atheraturen da zure osagarria, eta zure zuzentasuna zure aitzinean da ibiliren, eta Jaunaren ospeak zaitu bilduren.

        9. Orduan eginen diozu dei Jaunari, eta Jaunak entzunen du; oihu eginen duzu, eta erranen du: Huna non naizen. Zaphak khentzen baditutzu zurekilakoen erditik, uzten dixiduzko erhi hedatzeak eta on ez diren hitz atheratzeak;

        10. Gose denaren gainera ixuriko duzunean zure bihotza, eta atsekabetan den arima eskas duenaz betheko duzunean, zure argia ilkhiko da ilhunbeen erdian, eta ilhunbeak izanen dire hala-nola eguerdi bethea.

        11. Eta Jaunak emanen darotzu phausua bethi, eta bere dirdirez betheko du zure arima, eta libraturen ditu zure hezurrak; eta izanen zare baratze urztatu bat iduri, eta hala-nola ithurri bat, zeinaren urek ez baitute eskas eginen.

        12. Eta zure tokietan asko mendez mortu egon lekhuak etxez dira betheko, asko mendez ahantzirikako asentuak goitituren ditutzu, eta deithua izanen zare hesi-berritzailea, bidexkei bake-bihurtzailea.

        13. Baldin larunbat egunean bidaietarik begiratzen baduzu zure oina; begiratzen bazare ene egun sainduan zure nahikariaren egitetik; larunbata deitzen baduzu egungozo, Jaunaren egun saindu eta ospetsua, eta ospatzen baduzu, zure urhatsak ez ditutzularik erabiltzen, eta zure lehia ez delarik elheketako aurkhitzen:

        14. Orduan gozo harturen duzu Jauna baithan, eta goraturen zaitut lurreko goratasunetarik goiti, eta haziren zaitu zure aita Jakoben primantzaz; ezen Jaunaren ahoa da mintzatu.

LIX. KAP.

        1. Huna non Jaunaren eskua ez den laburtua, salba ahal ez izateko; eta haren beharria ez da gortua, ez aditzeko.

        2. Bainan zuen gaizkiek berezgoa bat egin dute zuen artean eta zuen Jainkoaren artean; eta zuen bekhatuek gorde darotzuete haren begithartea, entzun ez dezantzat.

        3. Alabainan khutsatuak dire zuen eskuak odolez, eta zuen erhiak tzarkeriaz; zuen ezpainak gezurrez mintzatu dire, eta zuen mihiak tzarkeria derasa.

        4. Nihor ez da zuzenbideari dei egiten daroenik, ez-eta egiaren arabera juiatzen duenik; bainan ezdeuskerian dadukate beren sinhestea, eta hutsalkeriak dituzte erasten; gaitzaz ernaldu, tzarkeriaz erdi dire.

        5. Aspikaren arroltzeak atheratu eta armiarma-sareak eho dituzte; hilen da hekien arroltzeetarik janen duena; eta hekietarik xitatzen bada, basilika sorthuko da.

        6. Beren ehokina ez dute soineko izanen, eta ez dire beren lanetik estaliko; hekien lanak, lan alferrak dire, eta tzarkeriako eginkaria da hekien eskuetan.

        7. Hekien oinek gaizkira laster egiten dute, eta odol hobengabearen ixurtzera higitzen dire; hekien asmuak, asmu alferrak; xahupen eta zaphatzeak dire hekien bideetan.

        8. Ez dakite bakerako bidea, eta zuzentasuna ez da hekien urhatsetan; makhurkatuak dituzte beren bidexkak, eta bide hekien zaphatzen dabilanak ez daki zer den bakea.

        9. Horren gatik, urrundu da gutarik zuzentasuna, eta zuzenbideak ez gaitu atzematen; argia igurikitzen, eta huna ilhunbeak; zohardura uste, eta ilhunbeetan gabiltza.

        10. Harrasia ukitu dugu itsuak iduri, eta haztaka haritu gare begirik ez duena bezala; behaztopaka eguerditan haritu gare ilhunbeetan bezala; toki ilhunetan gare hilak bezala.

        11. Guziak gaudez hartzak bezala marrumaz, usoak bezala kurrukaz; igurikitzen ginduen zuzenbidea, eta ez da ethorri; salbamendua, eta urrundu da gutarik.

        12. Alabainan gure tzarkeriak murrukatu dire zure aitzinean, eta gure bekhatuek ihardetsi darokute; zeren gure gaixtakeriak gurekin baitire; eta ezagutzen ditugu gure tzarkeriak,

        13. Jaunaren kontra egin bekhatu eta gezurrak; eta zeihertu gare, gure Jainkoaren ondotik ez goateko, kalomnia eta legearen kontrako erauntsen erabiltzeko; gezurrezko solasak asmatu eta gure bihotzetik atheratu ditugu.

        14. Eta adimenduak gibelerat egin du, eta zuzentasuna urrun baratu da; zeren egia erori baita karrikan, eta zuzentasuna ezin sarthu baita.

        15. Eta egia ahantzia gelditu da, eta gaizkitik gibelatu dena, harrapariari agerian gelditu zaio; eta Jaunak ikhusi du, eta gaizkia haren begietara agertu da, zuzentasunik ez baita gehiago.

        16. Eta gizonik ez dela ikhusi du; eta balditua nihor ez helduz, bere besoari dio laguntza galdatu, eta bere zuzentasunak indar eman dio.

        17. Zuzentasuna jauntzi du erredola bezala, eta salbamenduko kaska haren buruan da; jauntzi ditu asperkundeko soinekoak, eta bere gaitziduraz estali da kapa batez bezala.

        18. Aspertzera abian da, bere etsaiei hasarrezko sariaren ematera, bere ixterbegiei ordainaren egitera; irlei ordaina diote bihurturen.

        19. Eta mendebalekoak Jaunaren izenaren beldur izanen dire, eta iguzki-sorthaldekoak haren ospearen, ethorriko denean hala-nola hibai muthiria, Jaunaren hatsak bolatzen duena;

        20. Eta berrerosle bat ethorriko zaiotenean Sioni, eta tzarkeriatik bihurtzen diren Jakoben umeei, dio Jaunak.

        21. Hau da hekiekin eginen dudan batasuna, dio Jaunak: Ene izpiritu zu baithan dena, eta ene hitz zure ahoan ezarri ditudanak, ez dire ilkhiko zure ahotik, ez-eta zure haurren ahotik, ez-etare zure haurren ganikako haurren ahotik, dio Jaunak, oraidanik eta bethi guziraino.

LX. KAP.

        1. Jaiki, oi Jerusaleme, argiz bethe zaite, zeren ethorri baita zure argia, eta Jaunaren ospea ilkhi baita zure gainera.

        2. Ezen huna non ilhunbeek estaliko duten lurra, eta gobelak populuak; zure gainera ordean Jauna da jaikiko, eta haren ospea zure erdian da agerturen.

        3. Eta jendaiak zure argitara ibiliko dira, eta erregeak, zure gainera ilkhi distirara.

        4. Begiak ingurura altxa zatzu, eta ikhusazu: horiek oro bildu dira, zure gana heldu dira; zure semeak urrundik ethorriko dira, eta zure alabak aldean jaikiko zaizkitzu.

        5. Orduan ikhusiren duzu, eta gozoz betheko zare, eta zure bihotzak ederretsiko du eta zabalduren da; itsasotikako osteak zutara itzuliko direnean, zure gana ethorriren da jendaien indarra.

        6. Kameluek, Madiango eta Ephako dromedarioek, uholdeak bezala zaituzte estaliren; Sabatik ethorriren dira guziak, urhea eta isentsua ekhartzen dituztelarik, eta orotan hedatzen Jaunaren laudorioak.

        7. Zedarreko arthalde guziak bilduko dira zuretzat, Nabaiotheko ahariak zure zerbitzuko izanen dira; jabalpeneko ene aldarearen gainean eskainiren dituzte, eta ospaturen dut ene maiestatearen etxea.

        8. Zein dira dihoazen horiek hedoiak iduri, eta usoak beren zirrituetara bezala?

        9. Ezen aspalditik ene iguri daude irlak eta itsasoko untziak, zure umeak urrundik erakhar detzadan, hekien urhe-zilharrak hekiekin, zure Jainko Jaunaren izenari, Israelgo sainduari, zeinak baitzaitu ospez bethe.

        10. Arrotzen semeek altxaturen dituzte zure harrasiak, eta hekien erregeek zerbitzaturen zaituzte; ezik ene gaitziduran jo zaitut, eta baketzean urrikaldu naiz zutaz.

        11. Eta zabalduak egonen dira bethi zure atheak; ez egunaz, ez gauaz ez dira hertsiko; ekhar dezazuten jendaien indarra, eta erakhar hekien erregeak.

        12. Ezen zerbitzatuko etzaituzten jendakia eta erresuma galduko dira; eta mortu eginak izanen dira jendaki hekien lekhuak.

        13. Libanen ospea ethorriko zaitzu; izaia, ezpela eta pinoa ethorriko dira ene saindutegiaren ederztatzera; eta ospe emanen diot ene oinen-peko lekhuari.

        14. Eta zu aphaldu zaituztenen umeak gurthuz ethorriren zaizkitzu, eta zuretzat gaizki mintzo zirenek adoraturen dituzte zure oin-hatzak, eta deithuren zaituzte Jaunaren hiria, Israelgo sainduaren Sion.

        15. Zeren izatu zaren utzia eta gaitzirizkotan idukia, eta nihor etzelakotz zutan gaindi iragaiten, eginen zaitut mendeetako lili, gizaldi guzietako bozkariagarri.

        16. Baaturen duzu jendaien esnea, eta edoskiren erregeen bulharra; eta jakinen duzu ni naizela Jauna, zure salbatzailea, eta zure berrerosle Jakoben hazkarra.

        17. Kobre orde, ekharriren darotzut urhea; eta burdina orde, ekharriren darotzut zilharra; kobrea zur orde, burdina harri orde; eta emanen darozkitzut artzain baketiarrak, eta zuzena maite duten kargudunak.

        18. Ez dira gehiago entzunen zure lurrean gaixtakeria, zaphatze-xahutzeak zure mugen barnean; salbamendua jabetuko da zure harrasiez, eta laudorio-otsak izanen dira zure atheetan.

        19. Ez duzu gehiago iguzkia izanen argi emateko egunaz, ez-eta ilhargiaren distiradura zure argitzeko; bainan Jauna izanen duzu bethiereko argitzat, eta zure Jainkoa zure ospetzat.

        20. Zure iguzkia ez da gehiago etzanen, ez-eta ttipituko zure ilhargia; zeren Jauna izanen baituzu zure bethiereko argitzat, eta betheko baitira zure deithore egunak.

        21. Zure populua, berriz, prestuzko populu bat izanen da, nik landatu gandoa, ospe atheratzeko egin dudan obra, bethi guziko lurra primantzetan izanen duena.

        22. Aphurrena berhaturen da miletaraino, eta xumeena populu guziz hazkar batera: nik, Jaunak, ordua ethorri ditakeenean, bat-batean eginen dut hori.

LXI. KAP.

        1. Jaunaren izpiritua ene gainean da, zeren gantzutu bainau Jaunak; igorri nau emeei berri onaren ekhartzera, loth detzadan bihotz zaurthuak, gathibuei eman diozotedan graziaren berria, preso direnei librantzarena;

        2. Oihu egin detzadan Jaunaren jabalpeneko urthea, eta gure Jainkoaren asperkundeko eguna; gozakari ekhar diozotedan nigarrez daudezen orori;

        3. Sionen deithoretan daudezinei ezar diozotedan eta eman khoroa hautsaren orde, bozkarioaren olioa nigarren orde, ospezko kapa atsekabezko izpirituaren orde; eta Sionen deithuak izanen dire zuzenaren habeak, Jaunak landatuak hari ospe bihurtzeko.

        4. Eta mende hartan mortu ziren lekhuak etxez betheko dituzte, eta eroriak altxatuko eta hiri mortu eginak, mende hekietan urratuak, berrituko dituzte.

        5. Eta arrotzak ethorriren dire, eta alhaturen dituzte zuen arthaldeak; eta arrotz-semeak izanen dire zuen lurren lantzeko eta zuen mahastizain.

        6. Zuek, berriz, Jaunaren aphezak deithuak izanen zarezte: Gure Jainkoaren ministroak; erranen darotzuete: Jendaien ontasunetarik haziko zarezte, eta hekien ospetik atheraturen duzue lelo.

        7. Zuen ahalkatze bikhun eta gorritzearen orde, bakhotxak bere zathiaz eginen du laudorio; horren gatik bere lurrean izanen du gozamen bikhuna, eta bethiraino iraunen du hekien bozkarioak.

        8. Alabainan ni naiz Jauna zuzentasuna maite eta harrapakeriatikako holokausta higuin dudana, eta egiaren gainean finkaturen ditut ene populuaren egintzak, eta harekin joko dut bethirainoko batasun bat.

        9. Eta jendaien erdian ezaguturen dute haren ganikako iraulgia, eta populuen erdian haren ganikako odola; ikhusiko dituzten guziek ezaguturen dituzte, zeren hekiek izanen baitire Jaunak benedikatu iraulgikoak.

        10. Bozkario handitan bozturen naiz Jauna baithan, eta ene arima goiherez jauziren da ene Jainkoa baithan; zeren nauen jauntzi salbamenduko soinekoz, eta zuzentasunezko jauntziaz nauen inguratu, hala-nola jaun espos khoroaz aphaindua; hala-nola andre espos bere urheriez berregindua.

        11. Ezen nola lurrak ekhartzen baitu ninika, nola baratzeak ninikarazten baitu hazia; hala Jainko Jaunak ere jendaki guzien aitzinean lorarazten ditu bere zuzentasuna eta bere ospea.

LXII. KAP.

        1. Sionen kariaz ez naiz ixilduren; Jerusalemen kariaz ez dut phausurik hartuko, haren prestua ilkhi dadien arteo argi bat bezala, eta haren salbatzailea bitz dadien arteo zuzi bat bezala.

        2. Jendaiek ikhusiren dute zure prestua, eta errege guziek zure salbatzaile ospetsua, eta deithuren zaituzte Jaunaren ahoak emanikako izen berri batez.

        3. Eta izanen zare Jaunaren eskuan ospezko khoro bat, eta zure Jainkoaren eskuan errege diadema bat.

        4. Etzare gehiago deithuko Bazterrerat-utzia, eta zure lurra ez da gehiago deithuko Desmasiatua; bainan deithuko zare Ene-nahikarakoa, eta zure lurra Egoiliarduna; zeren Jaunak lakhet izan duen zure baithan, eta zure lurra egoiliarrez betheko baita.

        5. Gizon-gaztea egonen da ezen neskatxa gaztearekin, eta zure umeak zu baithan egonen dira; eta senharrak bozkario izanen du bere andreaz, eta zure Jainkoak bozkario izanen du zutaz.

        6. Zainak ezarri ditut, oi Jerusaleme, zure harrasien gainean; egun guzian eta gau guzian ez dira behinere ixilduren.

        7. Oi zuek, Jaunaz orhoitzen zaiteztenak, ez bezaiztete ixil, ez bezazue ixilik utz, gogor dezan arteo Jerusaleme, eta lurrean ezar dezan laudagarri.

        8. Jaunak zin egin du bere eskuinaz eta bere besoko indarraz: Ala! ematen badiotet gehiago zure ogia hazkurri zure etsaiei, eta arrotz-semeek edaten badute zure nekheetarikako arnoa!

        9. Ezen ogia uztatzen dutenek, janen dute hura, laudatuz Jauna; eta arnoa egiten dutenek, edanen dute ene lorio sainduetan.

        10. Iragan zaituzte, iragan atheetarik, bidea populuari aphain diozozuete, zelhai diozozuete bidea, khen harriak, eta populuei altxa ezagutkaria.

        11. Huna Jaunak lurraren bazterretaraino adiarazi duela: Errozue Siongo alabari: Huna zure salbatzailea heldu dela; huna bere saria berekin, eta bere eginkaria bere aitzinean.

        12. Eta deithuko dituzte Populu saindua, Jaunak berrerosia. Zu aldiz deithuko zaituzte: Hiri errekastatua, eta behinere ez Utzia.

LXIII. KAP.

        1. Zein da Edometik heldu den hau, Bofratik soineko thindatuekin; bere soinaren barnean eder den hau, bere indarraren handian ibiltzen delarik? Ni naiz zuzentasunezko hitzen errailea, eta salbatzekotzat gudukatzen naizena.

        2. Nolaz bada zure jauntzia gorria da, eta zure soinekoak, lakoan mahats lehertzen hari direnena iduri?

        3. Bakharrik haritu naiz lakoan lehertzen, eta jendaietarik gizon bat etzen enekin; oinkatu ditut ene gaitziduran, eta lehertu ene hasarrean; eta hekien odola hedatu da ene soinekoetan, eta lohitu du ene jauntzia oro.

        4. Ezen gogoan dut asperkundeko eguna, ethorri da ene berrerospeneko urthea.

        5. Ingurura begiratu dut, eta laguntzeko nihor etzen; bilhatu naiz, eta lagundu nauenik ez da izatu; bainan aski zen ene besoa, eta ene gaitzidurak lagundu nau.

        6. Ene irakiduran oinen azpian erabili ditut populuak; ene gaitziduran hordiarazi ditut, eta lurrerat arthiki hekien indarrak.

        7. Orhoituren naiz Jaunaren urrikalmenduez; Jaunaren laudorioak kantaturen ditut Jaunak bihurtu darozkigun guzien gainean eta bere beraztasunaren eta urrikalpen handi guzian arabera Israelen etxeari egin diozkan nihonereko ongien gainean.

        8. Eta erran du: Guzia gatik populu hau enea da, ukhatzen ez nauten umeak dire: eta hekien salbatzaile egin da.

        9. Hekien hestura guzietan, ez du ukho egin, eta haren aitzineko aingeruak salbatu ditu; bere maithakundean eta bere beraztasunean berak ditu berrerosi, eta soinean ekharri eta jasan ditu mendeko egun oroz.

        10. Hekiek ordean hasarrera ekharri dute, eta atsekabe eman diote haren sainduaren izpirituari; eta hura etsai bihurtu zaiote, eta berak herrautsi ditu.

        11. Eta orhoitu da Moisen mendeko egunez eta bere populuaz: Non da horiek itsasotik atheratu dituena bere arthaldeko artzainekin? non da horien erdian bere sainduaren izpiritua ezarri duena;

        12. Zeinak bere beso ospetsuaz eskuin eraman baitu Moise; zeinak urratu baititu urak, bethiko gogortzea gatik bere izena;

        13. Zeinak eraman baititu ondar-lezeak barna, hala-nola mortua gaindi zaldi bat behaztopatzen ez dena?

        14. Zelhaiera jausten den zaldia iduri, eta Jaunaren izpiritua izatu da haren bidari; hala erakharri duzu zure populua, zure izena ospetsu egitea gatik.

        15. Begira zazu zerutik, eta ikhusazu zure egoitza saindu eta zure ospearen erditik; non dire zure kharra eta zure indarra, zure barne samur eta urrikalmenduak oro? Baratu dire ene gainetik.

        16. Alabainan zu zare gure aita; Abrahamek ez gaitu ezagutzen; Israelek ez daki nor garen: zu zare, Jauna, gure aita, gure berrerostea, eta egundainotikakoa da zure izena.

        17. Zergatik zeiherrarazi gaituzu, Jauna, zure bideetarik; gogorrarazi duzu gure bihotza, ez gaitezen izan zure beldur? Bihur zaite zure zerbitzari, zure primantzako leinuen kariaz.

        18. Guti zitzaioten zure populu sainduaz nausi izatea; gure etsaiek zango-pean ibili dute oraino zure saindutegia.

        19. Eginak gare hatsarrian ginen bezala, gure Jaun etzinenean oraino, eta zure izena gure gainera deitzen etzenean.

LXIV. KAP.

        1. Balin ba urraturen ditutzu zeruak eta jautsiko zare! Mendiak urth laizteke zure aitzinean.

        2. Ihar laizteke suak erreak bezala, galgaran irakit lezakete urek, zure izena ezagutua izan dadien zure etsaien artean; zure aitzinean ikhara laizteke jendaiak.

        3. Sendagailak egiten ditutzunean, ezin detzazkegu jasan: jautsi zare, eta zure aitzinean urmariatu dira mendiak.

        4. Mendearen hastapenetik gizonak ez du entzun, beharriak ez du aditu, begiak ez du ikhusi, zutaz landan, oi Jainkoa, zer dadukazun aphaindurik zure iguri daudenentzat.

        5. Bozkariotan denaren eta zuzenari bere bidea ematen dioenaren aitzinera atheratu zare; zure bideetan orhoituren dira zutaz: samurtu zare; bekhatu egin ginduen; bethi bekhatuan ginen, eta salbaturen gare.

        6. Gizon lohiak bezala eginak gare guziak, eta gure egintzak astagaizdunaren oihalak bezala dira; eta guziak erori gare hostoa iduri, eta gure tzarkeriek haizeak bezala eraman gaituzte.

        7. Nihor ez da zure izenari dei egiten daroenik, jaikitzen eta zuri iritxikitzen denik; gorde darokuzu zure begithartea, eta zathikatu gaituzu gure tzarkerien indarraren azpian.

        8. Eta orai, Jauna, zu zare gure aita; gu aldiz, lohi pozi bat; zu zare gure egilea, eta gu guziak zure eskuetako lanak.

        9. Jauna, ez bezedi borthizkieei samur, eta ez orhoit gehiago gure gaixtakeriez; huna, begira zazu, zure populua gare guziak.

        10. Zure sainduaren hiria mortu egina da; Sion mortu egina da, Jerusaleme deboilatua.

        11. Gure sainduespeneko eta gure ospeko tenploa, zeintan gure arbasoek laudatu baitzaituzte su-garren ondar egina da, eta gure jauregi ederrenak pusketan eroriak.

        12. Horien gainean, zure burua idukiren othe duzu, Jauna? ixilik egonen othe zare? atsekabe gogorrean utziren othe gaituzu?

LXV. KAP.

        1. Bilhatu naute nitaz lehenago galdatzen etzutenek; atzeman naute bilhatu ez nautenek; ene izenari dei egiten etzuen jendaki bati erran diot: Huna ni, huna.

        2. Egun guzian eskuak hedatu diozkat populu sinhestegabeko bati, zeina baitabila bere asmuen ondotik bide ez onean.

        3. Populu, samurtzera ene begien aitzinean tarritatzen nauena; baratzeetan imolatzen, adrailuen gainean sakrifikatzen duena;

        4. Egoitza hobietan, eta lo jainkordeen tenploetan egiten duena, urdekia jaten eta salda lohia bere untzietara ixurtzen duena;

        5. Erraten duena: Urrunt hadi, ez niri hurbil, ez baihaiz xahua: hainak ene sephako orduan izanen dira khe, egun guzian erreko den su bat.

        6. Iskribatua da ene aitzinean: ez naiz ixilik egonen, bainan eginen diotet ordaina, bulharretara sariztaturen ditut,

        7. Dio Jaunak, hekien tzarkeriek, eta batean hekien arbaso mendien gainean sakrifikatzen eta munhoen gainean niri irain egiten haritu direnen tzarkeriak eta hekien egintza zaharraren saria pagaturen diotet bulharretara.

        8. Hau dio Jaunak: Hala-nola bihi bat aurkhitzen bada mahats-molkho batean, erraten baita: Ez xahu, Jaunaren benedizionetik delakotz; orobat eginen dut ene zerbitzarien kariaz, ez baitut Israel guzia xahutuko.

        9. Eta Jakoben ganik eta Judatik eraikiren dut iraulgi bat, ene mendiak gozaturen dituena; eta ene hautetsiek primantzaz izanen dute lur hori, eta ene zerbitzariek hor izanen dute beren egoitza.

        10. Eta ni bilhatzen nauen populuak izanen ditu zelhaiak arthaldeen hespiltzat eta Akorreko harana abereen heitzat.

        11. Eta zuek, Jauna bazterrerat utzi duzuenak, ene mendi saindua ahantzi duzuenak, Zoriari mahaina aphaintzen eta haren gainean libazioneak egiten ditutzuenak,

        12. Ezpataz khondutako zaituztet, eta oro sarraski batean eroriko zarete zeren nik deithu eta ez duzuen ihardetsi, ni mintzatu eta ez duzuen entzun, eta gaizkia ene begien aitzinean egiten zinduten, eta nik nahi ez nuena duzuen hautatu.

        13. Hargatik, hau dio Jainko Jaunak: Huna non ene zerbitzariek janen duten, eta zuek gosez egonen zarete; huna ene zerbitzariek edanen dutela, eta zuek egarriz egonen zarete.

        14. Huna bozkariotan izanen direla ene zerbitzariak, eta zuek ahalkez urthuak; huna, ene zerbitzariek bihotzeko goiheretasunaren ariaz, laudoriozko kantikak kantatuko dituzte; eta zuek bihotzeko minez, oihuz egonen zarete, eta izpirituko hesturaren ariaz marrumaka hariko zarete.

        15. Zuen izena burhozko hitz bat eginen duzue ene hautetsientzat; eta Jainko Jaunak hilen zaituztete, eta bere zerbitzariak bertze izen batez deithuko ditu.

        16. Izen hartan benedikatua dena lurrean, egiazko Jainkoaz izanen da benedikatua; era lurrean zin egiten duenak, egiazko Jainkoaz zin eginen du; zeren leheneko atsekabeak ahantziak baitira, eta ene begietarik itzaliak.

        17. Ezik huna non kreatzen ditudan zeru berriak eta lur berri bat; eta beihalakoak ez dira orhoitzapenetan izanen, eta ez dira gogorat izanen.

        18. Banian bethi guziraino zare bozturen eta jauziren nik kreatzen ditudan haukiez; ezen huna non egiten dudan Jerusaleme goiheretasunezko hiri bat eta hango populua bozkariozko populu bat.

        19. Eta goihereturen naiz Jerusalemen, eta bozkariaturen ene populuaren baithan; eta haren erditik ez da gehiago entzunen ez nigar-marraskarik, ez oihu deihadarrik.

        20. Ez da handik goanen haur gazterik, ez-eta gizon-zahar bere urtheak bethe gabekorik; zeren haurra ehun urthetan hilen baita, eta ehun urthetako bekhatorea madarikatua izanen da.

        21. Eta etxeak eginen dituzte, eta hekietan egonen dira; eta mahastiak landatuko dituzte, eta hekien fruituak janen.

        22. Eginen duten etxea ez da bertzeen egoitza izanen; landatuko duten mahastiko fruitua, ez dute bertzeek janen; ezen zuhaitzaren egunen araberakoak izanen dira ene populuaren egunak, eta haren eskuetako lanak iraupen handikoak izanen dira.

        23. Ene hautetsiek ez dira alferretan hariko lanean, eta haurrak etzaizkote asalduen erdian sorthuko; zeren hura baita Jaunak benedikatu dituenen ganikako iraulgia, eta hekien ilobasoak hekiekin.

        24. Eta gerthaturen da, oihu eginen duten baino lehen entzunen dudala; oraino mintzo direlarik, aditua dukedala.

        25. Otsoa eta bildotsa batean alhatuko dira, lehoinak eta idiak lastoa janen dute, eta herrautsa izanen da sugearen haskurria; ez dute kalterik eginen, ez-eta hilen ene mendi saindu guzian, dio Jaunak.

LXVI. KAP.

        1. Hau dio Jaunak: Zerua dut jarlekhu, lurra berriz oin-alkhi: nolakoa da niri altxatuko darotadazuen etxea? zer toki da ene phausa-lekhua?

        2. Ene eskuak eginak dire horiek oro, eta horiek guziak eginak dire, dio Jaunak. Aldiz nori begiratuko diot, ez bada behar gaixoari, bihotz zaurthuari, ene hitzak ikharatzen duenari?

        3. Idi bat imolatzen duena, gizon bat hiltzen duena bezala da; azienda xuri bat sakrifikatzen duena, zakhur bati burua lehertuko dioena bezala; eskaintza bat eginen duena, urde odola eskaintzen duena bezala; isentsu erretzeaz orhoitzen dena, idolari esker ematen hari dena bezala. Horiek oro dituzte hautatu beren bideetan, eta hekien arimak gozo hartu du bere izigarrikerietan.

        4. Aria hortaz ni ere hekiek bezala trufaz hautatuko naiz; eta zeren-ere beldurra baitzuten, hura erakharriren diotet gainera; nik deithu, eta nihor etzelakotz ihardesteko; ni mintzatu, eta ez dutelakotz entzun; eta gaizkia egin dutelakotz ene begien aitzinean, eta nik nahi ez nuenaz direlakotz hautatu.

        5. Adi zazue Jaunaren solasa, haren hitzera ikharatzen zaretenak: zuen anaia gaitzerizkotan zaduzkatenek, eta ene izenaren ariaz iraizten zaituztenek, erran dute: Jaunak ager beza bere ospea, eta gu ere sarthuko gare zuen bozkarioan. Hainak ordean ahalkearen azpira arthikiak izanen dire.

        6. Hiritik populuaren oihua, tenplotik oihua; Jaunaren mintzoa, bere etsaiei merezitu saria bihurtzen duenarena.

        7. Erdi-minak izan baino lehen, Sion erdi da; erditzeko muga baino lehen, seme batez erdi da.

        8. Nork egundaino holakorik aditu du? nork ikhusi du holakorik? Lurrak egun bakhar batez ekharriren othe ditu gainean dituen fruituak? populu bat aldian sorthuren othe da osorik? ezen Sion minetan jarri eta betan sorthu ditu bere semeak.

        9. Ni, bertzeak erdiarazten ditudana, ez othe naiz erdiko neroni? dio Jaunak; nik bertzeei ematen badiotet iraulgia, neroni agor izanen othe naiz? dio zure Jainko Jaunak.

        10. Goihere zaitezte Jerusalemekin, atseginez jauz zaitezte harekin, hura maite duzuen guziak; bozkarioz harekin boz zaitezte, nigarrez haren gainean zaudeten guziak,

        11. Edozki dezazuen eta ase zaitezten haren gozakarien bulharretik; hartarik edan dezazuen, eta haren nihonereko ospetik athera dezazuen gozo guzien nasaizia.

        12. Ezen hau dio Jaunak. Huna non Jerusalemen gainera jautsaraziren ditudan bakea hibai bat bezala, eta jendaien ospea, gaindika dihoan uharra iduri; hura edoskiren duzue; bulharrera ekharriak eta belhaunen gainean lausengatuak izanen zarete.

        13. Nola ama batek lausengatzen baitu bere haurra, hala gozo emanen darotzuet, eta sosegu hartuko duzue Jerusalemen galtzarrean.

        14. Ikhusiko duzue, eta boztuko da zuen bihotza, eta zuen hezurrak belharra bezala haziko dira; eta ageriko dira Jaunaren eskua haren zerbitzarien gainean, eta haren gaitzirizkoa etsaien gainean.

        15. Ezen huna non ethorriko den Jauna suaren erdian, eta haren orga-lasterrak iduri du xirimola; bere hasarrearen irakiduran heldu da sari bihurtzera, su-garren erdian gaztigatzera;

        16. Zeren Jaunak suarekin eta bere ezpatarekin arthikiren baitu bere juiamendua haragidun ororen gainera, eta Jaunak herrautsiren dituenak murruka izanen dire.

        17. Sainduetsi nahi zirenak eta baratze barnetan athe-gibeiean beren burua xahu uste zutenak, urdekia, gauza lohia eta arratoinkia jaten zituztelarik batean izanen dira xahutuak, dio Jaunak.

        18. Ni ordean heldu naiz hekien egintza eta gogoeten ondoan; bilduko ditut lekhu guzietako eta mintzaia guzietako jendakiekin, eta ethorriko dire eta ikhusiko dute ene ospea.

        19. Hekien erdian ezarriko dut ezagutkari bat; era hekietarik salbatuak ditazkeenak igorriko ditut itsasoa barna jendaietara, Afrikara, eta Lidiara, arranbela hedatzen dutenetara; Italiara eta Greziara, urrungo irletara, nitaz aditu eta ene ospea ikhusi ez dutenetara; eta jendaiei ezagutaraziko diote ene ospea.

        20. Eta jendaki guzietarik Jaunari emaitzetan erakharriren diozkate zuen anaia guziak zalditan, orga-lasterretan, soin-karrosetan, mandotan eta orgetan, Jerusalemeko ene mendi saindura, dio Jaunak, hala-nola Israelgo umeek untzi xahuan emaitza bat ekhartzen balute Jaunaren etxera.

        21. Eta hekietarik hartuko ditut, dio Jaunak, apheztzat eta lebitar orde.

        22. Ezen nola nik egin zeru berriak eta lur berria ene aitzinean egonen baitire bethi, dio Jaunak; hala egonen dire zuen ganikako iraulgia eta zuen izena.

        23. Eta hilabethetik hilabethera, eta larunbatetik larunbatera izanen da, haragidun guziak ethorriko direla ene aitzinera ene adoratzera, dio Jaunak.

        24. Eta ilkhiko dire eta hilak ikhusiko dituzte ene legea hautsi duten gizonak: hekien harra ez da hilen eta hekien sua ez da iraungiko, eta izanen dire bizi diren guzien hekien izigarri.