mikel a. intxausti

 

      Igeldo (Gipuzkoa) du sorterri, 1942-ko abenduaren 10-ean. Azurmendi izan behar du bere lehenengo deitura. Sorbonan ari da Filosofia eta Letrak estudiatzen. Deustoko Ekonomika fakultadeak 1968-an eratu zuen “Unamuno” izeneko ipui sariketan bigarren gelditu zen bere Sumarino oria-kin, eta urte berean lehen poesia saria Donosntiako “Agora”-n Euskal hilobia-rekin. Lan hau argitaratua izan da Euskal Elerti 69 bilduman, Bilbao-Donostia, 1969.

 

Ni enaiz poeta

iturria idekiz

ene poesia

prosa da;

nerea

bizitzaren prosa zakarra.

 

Ametsaren hariak lotu zidan bizitza

inkonszienteak estali ninduan amen fitean

ni enaiz ni

gaineko ni ez ezagun baten gurdian omen

akulupean zigorturik ene poxpolo-kaja

poxpolo buru amets pean

deusan.

 

Zulo zikin huntan utzi nau itsasoak, bainan ez da nitaz

ahaztu, agian bihar eramango nau berriro

nora?

 

Hori ez

enaiz hizkuntza biz baliatzen

izakeraz bizatitu banaute

bortxaz hil nahi dut bat

bestea bizi dedin.

 

 

HAURRA:

 

txori?

txoria al zera?

ni erreka naiz ta goitik behera noa

igesik

saltoka

harriak bustiaz.

arratsaldero hemen zaudela diote ene aizpak

zu zera?

zu, txoria?

ni erreka ta banoa, ez gindezke gehiago mintza;

min dut gaur

min zait zakurra.

entzuten al didazu? txori?

zakurrak ozk egin dit

hemen

giza zipriztin billa nenbilenean

Edipo erresuma ta kultura banatzen dituan zuloan

tabu-ren mugarritik ez urrun

ozk egin dit

hemen

hizkuntzan.

adio, txori, sarri arte. itsasoak ittoko nau,

bihar datorren aizpa gaztearekin mintza zinazke

adio... adio...

           ...ETA HARRIAK EGUNERO DATOZ

           BEHERAKA.