martin garin

 

      Olaberrian (Gipuzkoako Goiherrian) jaioa, 1944-eko maiatzaren 10-ean. Apaiza. Apaizgoa Donostian egina du eta Politika Zientziak Madrilgo Unibersidadean. Zeruko Argia-n inoiz idatzi du, eta bi poesi liburu argitara gabeen egilea dugu. Poema sozialok gihartsuak dira.

 

 

GAUR...

 

Gaur

nik, nahi nuke,

zerura begiratu,

lurra hauts egin

nere eskuetan

eta zabaldu,

goian,

zeru ondoan.

Gaur

nik, nahi nuke,

odolean sentitu

nere Herriaren ohiuak.

Banatu euskal

ezur zaharrak, umeenak, gurasoenak, emagalduenak,

apaizenak...

Eta

Erre, bi harri zahar

egurtzien

garrarekin.

Sentitu,

ezur zaharren

idatzi gabeko

istoria.

Gaur

nik, nahi nuke

ez jakin

nola

utzi zituzten

euskaldun haiek

beren ezurrak.

Ez jakin,

nola

hil ziran. Askoak,

bakarrik,

bakarrik, gau

illun batean

edo

egunez besteekin batera,

gerran

edo konformidadean

penaz

agur egitean.

Gar

horrek

esango dit,

zer

izan zan

ezur haien

pentsamentua eta

sentimentuen

mamia.

Gar

horren

keak,

esango dizkigute,

haien

haunditasuna, eta

haien

begien samurtasuna

umeen negarrari begiratuaz.

Ezur zaharrak

erreko dira

denboraren

zorromolloan.

Eta,

gero,

haien,

bizitzen laburpena,

gu,

euskaldun berriak!

 

 

U.S.A.

 

Opari.

Opalari itsua.

Esku zikiñak odol ta lokatzarekin.

Haundia indarrean.

Jatorra legeen istorian.

Negargarri orain aldian.

              Erretakoak pilatzen dira itxasoaren ondartzetan.

              Hildakoak pilatzen dituzu.

              Emakumeen gainean igotzen zeratenean,

                     haundiagoa bihurtzen da zuen pisua.

                     Gorrotoa azpian maitasunaren irudian.

Hoien odola alperrik ixuria

                     Ibaiak osatzen dituzte.

Heriotza.

Negarra.

Zorigaitza, erditzen dituzute zuen indarra

                     neurri gabekoa dalako. Zuen

                     umeak, gerraren ugaritasunean

                     erdituak izan diralako, eta

                     zuen sua,

                     askatasunaren sua, zuen lurraldeetan

                     bizi diran askorentzat, itzalia dagolako.

Indarraren eska bidean, herri batetik bestera,

                     itxasoa

                     bezela, hausten dituzu

                     herritarren asmoak

                     lanaren asmoak, eta, zergatik ez...?

                     askatasunaren asmoak.

Zapaldu ditzazu herri guztiak.

Kendu.

Erre.

Desegindu.

Emakume ta gizon guztiak salgai jarri.

                     Oso indartsu zera.

                     Indarrak ez du legerik, baina bai

                     akats bat.

Gudari guztiak beharrezkoak dira.

Gizon guztiak, anka-hutsik ibili arren, beharrezkoak dira.

Apaiz guztiak, beharrezkoak dira, diru zale izan arren.

                     Bainan beti

                     akats bat.

                     Eta

                     akatsa da norbaitek pentsatzen astea.

                     Eta

                     pentsamentu bakar hori

                     zabaltzea.