joseba intxausti

 

      Gipuzkoako Seguran etorri zen mundura ,1936-ko uztailaren 20-an. Frantziskotar apaizgoa bukatuta Barcelona-n ari da Filosofia eta Letrak estudiatzen. Denbora batean, Arantzazun egoalarik, Jakin-en zuzendarietako bat izan zen. Euskal-aditza, 1960, eta Las siete lecciones del Euskal-aditza, 1965, liburuen egilea da. Hizlauz asko idatzi du baina ez hainbeste bertsoz. Hala ere, 1965-ean Santiago de Compostela-n euskal unibersitarioentzat egin zan poesi sariketan lehendabiziko atera zuen.

 

 

Bakarrik.

Egunsentiak

bakarrik

argitu,

argitu nau gela bakarrean.

Argi ta gerizpetan bakardadea baitut ohantze.

 

 

I.— METROAN

 

“Metro”-rako ba ginen hogei,

ehun, berrehun...;

guziokin

sartu naiz barnera,

batera,

bakarrik:

ausaz ez ninduten bidelagun...

 

Berriz ere bakardadea zen,

zijoen,

nerekin presente.

 

Ba dire gizon eta andere,

gazte-algara

ta esku-emate.

Ikusi naute

ta ikusmiratu,

ta, lehen bezela,

bakardade!

Bakardade-lurpe!

Ez bainaiz gizarteko seme!

 

Begiratu dut:

ez dut begirik idoro,

igesi nigandik oro,

ta nereak —gajoak!—

guzienganaino, bilaka,

zoro.

 

Inguruan,

trinko,

giza-sorbalda hesi,

ta, harrigarri!,

neretzat ez zuen

nehork

belarri,

ez aurpegi.

Ez bainintzen gizartean seme.

 

 

II.— TRANBIAN

 

Tranbiak, gure huritik,

gizadiz, eder eta opare!,

hantxe baikera, orpoz-orpo,

elkarren burrukari ta burkide,

bizitza hertsian,

arerio ta adiskide.

...gaur, ordea, ba zuen aulkirik,

ta, hain zuzen, ondoan bat hutsik.

 

Ez alferrik!

Bainan

gaur,

hemen,

atzo,

bihar

eta betiko

aulkia

beti hutsik.

Eta

ni,

amai

gabe,

behingoz

nere buruaren errotari.

 

Gizartean ez naute seme.

Guziek zuten mintza-lagunik,

ta zenbaitek maitalerik.

...orok begiratu didate,

kupitu,

ta isilpean mintza zaizkit:

—”Gazte,

gizarajo

ta fraide!”

 

Ni,

jaistean,

bakarrik.