Far’eginen dut, egunen batean itsasoaren aurpegian

gauza guztien hutsunea garbi ikusiko dudanean

(ilargi erdia gauean, ilbera ontzi erratuaren moduan,

lano urratuetan galdurik, hondora zorian, itsas-ertzean)

 

 

Orduan gizon bakarti bat naiz izanen, itsasoko ispiluan

aurpegi idorrari galdezka, ixilik galdezka,

orduan, eguna ez da urruti, itsasoak bakarrik

salbatuko gaitu, bakarka, bakanka, zu eta ni adiskide zorigaiztoa

 

neska batek, Zumaiko barrean, zutunik biok

galdetu dit, galdera mutua, lerroka igaro diren

azkenengo kainuen arabera, nora doazen, nora goazen

eriturik, galdezka, itsuturik, begiak haundiz idekirik

 

Bainan inularrean nehor ez da oroituko zutaz maitea

bakarti ororen gisa zure kanta kanta bortitza izan arren

norbait abesten ari dela, ari dela, somatu arren

historiaren zer-esanaz galdezka ari den zotin galdua.

 

Bainan inularrean nehor ez da oroituko zutaz maitea

birjina bortxatua, agur erregina, oi bihotzbera, oi errukiorra.