MENDEMA CHAMPAGNEN

 

Nahastian bizkar okerrak herronkan,

urrian laino hits,

hotza, laxaprenak kuzkur;

ihintza, mahatsokoan,hostoan,

sarri besoetan ukondoraino eta galtzetan.

Lur kozkortua, idorra;

mahats ondarrak ere bil.

Trakturraren tarranta baratuz,

birigarroa deika sasian.

Haratigo,

harat,

haratasko

urria ere al da?

Irazpattan ari dira han?

Lehengo miauriak kulunkan,

zerriak morkotsak muturka?

Lizarrak ere,

astigarrak, urreztatuz doazie hemen gisan?

Ez,

bi     urribi     ezbi     dirateke.

Hangoa dut oroit eta ez da zeren baitzen;

hemengoa ere non da?

Ilundu da aspaldixko,

haizea itzalirik,

ihintzik ez lerro hauetan.

Eta orain

urriaren garrenean

                           Deus bat soilik,

                               bakarra,

                         bakoitza, bakuna,

ez denaren errepika                              errepika

                          Aldiaren askoa

                         bertsoaren urria

                          askoaren aldia

                          aldiaren berea.