VAN GOGH, BELARRI MOTZA

 

Patata jaleak pintatzerakoan,

ez zuen aspaldi deus konprenitzen.

Erdaldunen patata berdeak,

hilekien estratak.

Xori horitxoak bizarraren puntan

zenituen inguratzen

matrailaren troskan.

Paris, hits,

zeruko uharrean goraintzi trepelak

eta itzala, lurrean, desgogoko lagunak,

boulevardeko etxetxoak handitsuez ihaurri.

Lepic karrikan, bekoki okerrak,

ez zuen aspaldi deus konprenitzen.