ARRAUN TA AMETS

Kulunketa urdurian

    ugiñetan bakar,

ontziska arriskatu bat

    gaituk bizi zear.

Batela bakoitzeko

    mariñel bat zoak

(Gorputzeko lemazain

    tankera gogoak).

Ñirñirka argi, Izkainetik,

    Arkanu sorgiñak...

Araxe jo ta an murgil

    nai giza aseeziñak!

        * * *

Oskorriren ederrak

    damaion indarrez

arraun ta amets

    doala bertara bearrez,

uginkada geldien

    musu limurkoiak

ezin itzali zizkak

    joran ortzikoiak;

irri bitsez kantari

    izlamiñen deiak

ezin losortu ere

    aren aruntz leiak.

        * * *

Urrun ur axalean

    ara an txuri-txuri,

oskorriratu nai dun

    kaioa iduri.

Oskorriren ederrak

    damaion indarrez

arraun ta amets doala

    bertara bearrez,

zein zoro ta zein eder

    gezal urdurian

ontziska iñoiz estali,

    iñoiz agirian!

Baña, itxas irakiña,

    zemai eta orro,

txalupa irentsi guraz

    asaldatze ezkero,

ta Oskorri itzaliko

    ekaitzak balio,

ene! ondabearra

    ez al letorkio?

Zirimolak liraulkek;

    ta itxas amillak ar;

ta gaur lagunak aztu

    lezatekek biar...

        * * *

Arantzazu mendiko

    izar Andra Mari,

euskal itxasgizonen

    zerutar zaindari:

zaindu txalupa illauna,

    zure eskutik ez ken.

Arraun ta amets doana

    etzazu utzi galtzen.

Ta sar dedilla, txango

    mugara eltzean,

Oskorri dagoneko

    atseden kaiean!

1938