JAI GAI

Enaizu maite. Ez erran: ba-dakit.

Ez erran hitz bat e-begit etxit

Ez zerra, beha zaude hor khantin

Gaiai beha, beitzeiku gaia jin.

Zitian lo nihauk manahatu dit,

Othoitu dit, lamiña beita gai

Zaharra. Lagun dut et' entzun nai

Bai oren hunen egon niz haidu!

Itzalez et' izarrez bethe 'tu

Zeliak... eta zu, lo zir' orai.

Enaizu maite. Haatik gaur khantin

Ba-zutut, buiya ene suñ-hegin,

Eskia think enin besutan lo,

Egun junez ohitzen ez habo,

Ahazten eman dula ohit-min...

Ez ohit junaz. Hemen zira gaur.

Altzuan zutut nula ene haur

Ttipia haur-begiak zerra, bai;

Eniak zuri so, zur' arimai,

Bi arimen muga dakigun jaur!

Enaizu maite... egunaz. Bena hor

Argizagia ikhus arra sor:

Zilhar-argitan jarri du Sargia.

Maitia, zu enekin, alegia

Lo, haren jei-deiai ez egon gor...

...Utzazu jei-gai huntan zure bi

Ezpaiñ gozuez goza nadin ni,

Utzazu txesta dezan en'ahuk

Nulako gozo 'tutzun zuk bilhuk,

Udui argizagizko ezti fi.

Enaizu maite —hala diozu. Zer

Zeit eni, haatik, —ene zire ber

Gai huntan —erdi sutan, erdi hotz—?

Gai hunak khorpitzer du botz

Emanen, eta bake bihotzer:

Ez lotsa izan, ene hau, othoi,

Bekhatu del' egiten dugun hoi.

Nurk daki bekhatia zer dene?

Ez zuk, ez nik!... Zerbait dakit hale

Zirela eder badakit doi-doi.

Orai naizunez maite zuk, eztai

Orano ere, —bena berdin zait...

Zertako 'tugu hitz higatu hoik

Gaiherdiz nik, lamiña —gaiak joik,

Maithatu zutut: hori aski zait.