OIANONE

Gelan sarthu ginenean

Gauerditan ilhunean,

Mundua egin zan mutu

Zuten izarrek kantatu

Biok etzan ginenean.

Oianone! Oianone!

Gau hunetan zaitut ene;

Larru legun eta zuri,

Bulhar samur, sabel guri,

Nire neska Oianone.

Ezti bakhanez bethea

Zure matxantto maitea

Urtzen zan ene ahora,

Zabalik lore antzera

Eta gozokiz bethea.

Zure baratzeko borthan

Arrotz batek jo du. Bertan

Sarbidea emaiozu

Zamar baithakar pisu,

Ez dezagula utz borthan!

Gauko oihanetan lasterka

Zure gainean zaldizka,

Behor zalhu eta bizkor,

Gau bideetan gaindi, mozkor

Banaramazu lasterka.

Ezpain likhits, esku lizun,

Atseginetan jakintsun

Bulharretik belhaunera

Haragi biok ikhara,

Jauzten zaitut, neska lizun!

Hiltzen naizela dirudi:

Batetan mila su-ziri

Ene burmuinetan sarthu...

Botz-uhinak uzten gaitu

Hilik garela irudi.

Egin du irri Ilhargiak;

Hesten zaizkiola begiak

Neskatilak erraiten dau

Esker onetan othoitz haur,

Dantzularik Ilhargiak:

«Gora izan hadi, Suge,

Hi haizenik ene Rege,

Hi haizenik ene Jainko

Gau huntan eta bethiko,

Urrhe-buztaneko Suge!

Hathorkit berriz laztanik;

Janhari gozo ba dut nik

Ene baratzean are

Ezti gehiagorik Hire

Bil ezak berriz laztanik».

Suge laztana nekhatu

Zan ordea... loak hartu...

Ezti loreetan etzanda

Atseden hartzen ari da,

Gaizoa baita nekhatu.

Ene maitea, moxu bat

Has dezantzat bertze hainbat!

Sugea baitatza lotan

Indarren bihurtzekotan

Oi! emaiozu moxu bat...