NESKATXAK

Neskatxak, maite zaituztet,

hamabortz urtheko neska

—haur segailok, gazi-gezok.

Zuen begi-aintziretan

ezinbertzez gainbetheak,

hondatzen naiz, ithotzen naiz

Neskatxak, zuek zarete

ezti gozo, esne, gari

ene gose handietan.

Bazabiltzan

ahizpa gazte bi dantzan

(zein eremutan, ahantz dut...)

Heien beso luze-luzeek

niri eresiz ziostaten

ziraun-poema samin bat.

Ur-ezpondan biak zeuden

elkharri laztanka, maitez

bulhar zuriak ikhara,

iztar guriak ihesi.

Sorthu orduko urtzen zan

ene gogorapen oro.

Han, palmadoi horlegian

gogoan nebiltzanak

ezin erranak dirade.

Han, palmadoi pherde hartan

erori ziren neskatxak

elkharren besoetara.

Non zan hori? Zer egun zan?

Ala dena gau-amets bat

izan othe da bakarrik?

Herriminez, ezin-minez

erdiratzen zait bihotza

arrats luzetik goizera,

lo gabean.