PARIS BEURET

Paris-ko kale batean

Etxe zikiñen arean

Bat dago zikiñagoa,

Iluntzen bai-dit gogoa

Aren aipatzeak berak,

An bertan dut lan egiten

Axotez beztuz paperak.

Seiak yo arte ezin erten

Aspertzen naiz, lor betean,

Büro zikintsu batean.

Nire lankide bikañak

Ditut adixkide miñak;

Goizero agurtzen naute

...Ixilik, bai naute maite

...Nola debruak Yainkoa.

Ari dira, bele antzo

—Koa, koa, koa, koa—

Besten gatik gaizki mintzo:

Bizkor dituzte mingañak,

Nere lankide bikañak.

Goizian goizik yaiki-ta

Lanera noa... erresta...

Biotza yartzen zait makal

Salan sartzean aldikal

Entzuten ditudanean

Atso txar guziak oro

Besteen yorratzen lanean,

Aotik izuriz oro;

Ez dute uzten izketa

Goizean goizik asi-ta.

Büruko emakumeak,

Lodiak, orobat meak,

Danak dirade itsusi.

Nor-nai yoan leike igesi

Aiengandikan, al ba-lu...

Nik aiekin egon bear

—Orrek dit egiten dolu

Orko ordu luzeak zear—

Nik, eusko aitor-semeak!

Oi, debru emakumeak!

Maiz seruari so nago,

Naiz arek mindutzenago

Nauan, konturatu ala

Or egon behar dudala.

Bañan, miñak uxatzeko,

Asten naiz idazten neurtitz,

Euskal-neurtitz eder asko,

Batzu ezti; batzu bortitz

—Neuk dudan bezala gogo—:

Seiak-arte ortan nago.

Orrela, büro batean,

Atso iztunen artean,

Pasatzen ditut egunak,

Iluntzen bai-dit gogoa

Aien aipatzeak berak.

Gero-ta zoroagoa,

Axotez beztuz paperak

Beuret-ko büro maitean

Paris-ko kale batean...