LARUNBAT ARRATS

Ostatu-terrazetan

(giro da gaur)

haur legunak lagun, senhar-emazteak

erdi lo, erdi so

—hirihanditarzunez gainezka soak—

iragaileei ongi-nahian;

botoiletan

thu margodunak dizdir ederkiro.

Herri-baratzetan,

neskatxa txukunok solhaz zintzo

dute herri-baratzetan!

bainan ai! uda-zaiak urratzen zaizkie

agure lizun, begi zorrotzen behatzetara...

Gautar poeta batek, urkhamendi bilha,

neurthotsetan kantatzen dio gauari;

hordi bat dela uste izaiteko da.

Gautzenago delarik

itzal-zokhoetan

gartzen,

loratzen

dira

paiderasten maitarzun minkorrak.

Nonbait

markisa xahar bat mahain-ingurarazlea

iratxo lotsatuak bil eta hil

ari da, atso zatarra!

Hoteletako

hirur ehun frankotako geletan

atsegin-neska nekhatuak

mokoka zekhenekin,

mokoka zikhinekin

belhaunetako minez auhenka,

zer bizitza...

Larunbat-arratsa da,

beharra zan;

astegunetako langile bizkorrak

kinemataratzen dira taka-taka

edo oheetara, ikhuzi ondoren

bihar igandeko

oinak, soinak eta oro

ur-zirripen burbul zolietan;

ongi da! Jainkoak benedika ta begira ditzala

bihar arteo beren oheetan

lo-zurrungan eta —nahiz ez goseak—

ezkur-amets bat dutela.

Larunbat-arratsa da:

Parise, puta zahar, lotara doa

...ni ere bai.