OHIKO JAINKOARI

                Eli, Eli

                lamma-sabakthani?

Josu bar-Joseph, Nazarethen zinaudelarik

                Tenplu-heipean hitzal eta hitz emaiten,

Oi zergatikan hor etzaitu Judu zar batek

                Judako zuhain gazte hori, jo 'ta moztu!

Josu bar-Joseph, ebili naiz zure elizetan

                Ezkoen suan bihotz sor haur sutu nahiz

Nuen orduon, Rabbi, zure baithan sinhesten

                (Eta ondikotz! aingeruen baithan ere...)

Josu bar-Joseph, ikasleak zurekin ziran

                Zuk ereitean nola gari goi-elheak

Ni ere izan nauzu mintzo nire anaiei;

                Bainan anaiok erran dute hitz haur: «Ertzo».

Josu bar-Joseph, badut othoi egin gauerdiz,

                Argizagia begi makhur so zan etoi

Eta zuk aldiz utzi nauzu... Zergatik arren?

                Zergatik arren, on hotsezko Jainko Josu?

Josu bar-Joseph, badut burhau 'in zuri aitzi:

                Biotzean osk bainituen zazpi ziraun

Zeure munduon soilik nago — edozein zakhur

                Zoriontsuago bizi da ni bainoago.

Josu bar-Joseph, deithu zaitut haizeen artetik

                Hilbeltz erdiko gauhil hartan zurtz eta zut,

—Argizagia ezpain hertsi parrez zegoen—

                Zeure zerutik deus ez duzu ihardetsi.

Josu bar-Joseph, gaztaroan maite zindudan.

                Maitakeri hark noradino nau iroan...

Gaur, Judu-seme, gutartera itzul bazinde,

                Gurutzifika zindezaket nik ostera.