ABESTI KUPIGARRIYA

Goibelolz-unez aurten izan dan

illunperik otzenean,

auzoko beste guziak lasai

lotan zeuden bitartean,

eresi xamur negarrgarri au

entzun det bart arratsean.

        «Gaitzaren mende

             ain kupigarri

        zauden semetxo maitea,

             gau otza da-ta

             mugitu gabe

        seaskan egon zaitea».

        «Negarrik ez-ba...,

             ene biyotxa,

        pupua nun, zer min dezu?;

             maite-maiteka

             zure amatxok

        azkar sendatuko zaitu».

        «Listor beltzen-bat

             oso barrura

        sartu zaio Maitiño'ri;

             gaxoak orain

             zurbildutako

        landaretxoa dirudi».

        «Ikaraz nago:

             elur-maindire

        gañez datorren aizeak

             aldizka emen

             banatzen ditu

        txakur-zaunkada luzeak».

        «Otoi, otoi, Jaun!...

             Ume laztan au

        luzaro ez euki miñez,

             bestela nere

             biotz gaxoa

        lertuko da zorigaitzez...».

        «Orain,.. bai argi...!

             Zure begitan

        piztu da zeru ber-bera;

             Maitiño polit

             zoragarriya

        laister sendatuko zera».

        «Abo xabalik

             lotan... Ez, ene!...

        illotz, illotzik Maitiño!;

             il da-ta nere

             bizitz argal au

        goibeldu beti-betiko!».

Ixildu zan...; ezeren txintik

ez nuan geigo nabaitu;

illunde otza goi eta bean

guziya len bezin mutu...

Gertaldi beltz au iñolaz ere

ezin det burutik kendu!