NERE BASETXEAN

Amesgillien pozkai ederraz

alaitu naiz bat-batean

ego-aldetik enada bi gaur

etorri zaizkidanean.

Goizetik emen era gozatsu

xamurrez, ixill antzean,

abegi on bat eskatzen daude

txioka tellatupean.

Txori maiteak: luzaro jardun,

ez ixildu, gogoz ari!;

zuen txiogaz amets eginda

esnatu naiz olerkari.

Egazale dan biotz arin au

pizturik oso ta garbi,

goiz eder ontan egun argitzez

biurtu zait oztin-txori.

Udaberriro zintzo datozkit

yoan arren udazkenean,

lagun oberik arkitu ezin

nere aterpe xarrean;

enada polit oiekin batez

Saratxomendi gañean

burauste zakar illunik gabe

bizi naiz pake-pakean.

Mendiyan iñoiz aldarte txarrik

ez det izan..., lasai nago;

aldi bat ezik bizitz osoa

nai nuke bertan irago.

Txindiz aberats ez banaiz ere

pozez nor aberatsago?;

atsegiñaren ezti jatorra

an beau ez, emen dago.

Elkarren etsai bizi dire-ta

gauz onik ez uritarrak;

mendiyan beso zabalik daude

aritz pago ta lizarrak;

iturritxoak biziro garden,

eztitsu lili nabarrak,

eta goizero txioka nere

telatupeko maiztarrak.

            * * *

Txori maiteak: berriro jardun,

ez ixildu, leyaz ari!;

zuen bitartez amets eginda

esnatu naiz olerkari!