TOLOSA

Abesgai

                Amagoi baten antzera

                oparo beti

                Tolosaren urbillean

                Uzturre-mendi.

Onen bularrez osatu balitz

bezela dagon erriya

ikusi orain t'agurtu bere

aurrerapen ugariya.

Entzun, entzun or ibai aldeko

lan-eresi pozgarriya

burrunba luze, txirriots eta

tinki-tank-ari biziya.

Goizean oso goiz eguzkia

agertzen asi baño len

lankai-otsezko eresi ori

egunero da berrizten.

Emengo mendi-kolkoetatik

gugana bizkor datozen

iturritxoak «toki!» dasate,

«Tolosa'ri muñ lenbailen!»

Jardun politaz «omen!», diote,

ibai-ertzeko txoriak,

«omen!» ur-jauzi durunkor eta

lantegi-txistu zoliak;

«omen!» zut-zutik egoki dauden

suburu lirain guziak,

«omen, omen!» an gora doazen

ke-mordo garailariak.

Ezin ukatu sasoi bateko

olagizonen kemena

ondorengoei Tolosan beintzat

sendoki txertu zaiela.

Nausi-mutillak elkarganako

bayespenik ederrena

erakutsiaz argizten due

erri xar onen izena.

Agur-ba zuri, agur Tolosa,

lantegi eder joriya,

urritxo bañan gogoz dagizut

nere agur-abestiya;

mingañak esan al balezake

biotzak dion guziya

ez litzake ain txepetx izango

olerki onen txoriya.