ULIA

Donostiya ta

bere inguruko

zelai, baratz, lilitegi,

salleder naro

guzien gañez

maita det Ulia-mendi.

Eguzkiaren

dizdiz alayak

sarritan muxu damaio,

eta muiñ aratz

onegaz indar

bero bat osatu zaio.

Udaztearen

arnas epela

legunki zetorren garaiz

goi-aldi eder

luzean antxe

amaika bider egon naiz!

Ta zenbat aldiz

arkitu ere

bakarrik,ixill osuan,

piñu lerdenaz

jantziya dagon

aldameneko basuan!

Lertxundi polit,

xakon, biguna,

udaran izumai-toki;

basterrik maiten

gelgarriena

lertxundi orixe noski.

Ardi batzuek

abaroan lo,

ni berriz oroitz-ausnarka,

zoritxar baten

egazti beltzik

iñoiz etzegon eraka.

Biotzari an

lili-usayak

ats egin erazten dio,

ta nigan ere

pozaren-poza

loreantz urrin-jario.

Mendi maitea,

atseden billa

dijoazenen laguna,

bai gozoa zuk

laztan ixillez

damaiezun erantzuna!