ZORION-AGUR

                Elosegi'tar Juliantxo'ri bere ezkontz-egunean

Udaberriko pitxi ederrez

apaindu dira lorategiak;

berrionaren otsa dakarte

iturritxoen leyar biziak:

Juliantxo ta Mañu'rentzat ain

adierazi zoragarriak.

Emen bertako txoriak eta

toki-aldakor direnak ere

omen-abesti xamurragorik

etzezakien egin beñere.

Enadak aurten jai au dala-ta

igaz baño len etorri dire.

Nere gogozko erle xar onek

pittin-pittinka bart irazain dun

ezti beroa zapitxo garbi

lakar batean bildurik txukun,

Juliantxo'ren eskuetara

maitaro dakart... Ona nun dezun!

Poli ta Miren zure guraso

zintzoeri gaur begietara

zuri bezela txingar urdiñez

irtengo zaie pozaren garra.

Biotz-mamitik opa dizuet

goyeneko dan zori laztana.

Izartxoeren aizpa dirudin

Mañu deritzan panpin argia,

gaurtik aurrera zurekin beti...,

zurekin altxor maitagarria.

Gero ta geigo narotu bedi

zuen barrengo poz-iturria.

Zorionaren goi-goyen zaude...

Iritxi zeran tontor-gain ori

lurretik baño bertago dager,

askoz aldego zerutik noski;

aren onduan arrikoxkor bat

besterik ezin izan Aizkorri.

Zorion-agur, zorion-agur

biotz-biotzez Julianixo'ri!