ARRANUA

Arranuak gorantz dagi

odei baltzen artetik;

euzkirantz egazka dua

bertan edan gurarik.

Arranua nausikiro,

ixarretaz ziarka,

egarzti gustijen buru

axian da zibuka.

Arranua lurrasotik

urrun-urrun egazten,

azke da, goi-gottik bia

ezetsaz begiratzen.

Ixakijen loikerijak

berarentzat eztira;

bian dagoz lokarrijak;

azke bera goi-goyan.

Lurra da narrazkijentzat,

itxasua arrañentzat,

egaztijentzat axia,

arranuentzat goya.

Eguzkijaren izpijaz

berotuten da berau;

bere abija ixarretan

oldarrez ipinten dau.

            * * *

Arranua baldin ba-nintz

goi-gorantz egitteko,

eguzkijaren izpija

ortzian edateko!

Arranua baldin ba-nintz

ludittik urrunera

egazteko, loikerijak

emen bian lagata!

Arranua baldin ba-nintz

gixemiai igeska

goi-goyan azke-ixateko,

an, gotzonen artian!

Liorra narrazkijentzat,

itxasua arrañentzat,

egaztijentzat axia,

guretzat donokija.

Jaungua-ren eguzkijan

edan gura neuke nik;

nire abi betikorra

donokijan ipiñi.

            * * *

Arranua, arranuoi,

i azan zoruntsuba,

ludi zittal au lagata,

azke goyan egazka!