ESPEKUA

Axe-barik, eguzki-bakua,

dagokijon miñez alaka,

bere oñak burdin-oñestunaz,

        espetxe-illunan;

aberrija gaxua dala-ta

aurpegijan negarren atza,

gotillun ta adikatu bai-dago

        abertzalia.

Bijotz-larri, aurpegija-ittun,

irudija bai-da ixukorra;

bere izteak dar-dar eiten dabe

        makal-makalaz.

Narru-azur-utz da gixaxua,

aragija intziriz gal-eban,

gixon-antza baño berak eztau,

        inddarrik ezta.

Lurran dago; oñestun-gañian

bere gorputz argala datza,

ta begijak negarrak itxitta;

        lo dagi-ala?

Ez lorik; aberrijaz oldozten

dago sutsu gixon zintzua,

ain matte-matte daun aberrijaz,

        aberri ittunaz!

Azkatasun Euzkadi-rentzako,

azkatasun euzkotarrentzat

gura eban euzkotar gaxua...

        espetxian da!