OLESKARIJA

                Enbeita'tar Kepa

                oleskari ospetsubari

Aberrijaren oleskarija

ni naz ta nire bijotzan

ene Aberri gaxuantzako

mattasun-garra izpi da;

enaz jakittun, ez aberatza,

ezer eztaukat ludijan

gauza bat baño: neu-aberrija,

Euzkadi gaxo-gaxua.

Nire asaben etxe zurija

aspaldijon itxi neban

euzko-anayai irakasteko

irakaskintza aberkoya;

ordutik ona mendirik-mendi,

uririk-uri ibilten naz,

edonun eta edonoz beti

abes-eiten lotuteka.

Mendi-gallurren ganetaraño

sarri-sarritan igon naz

ta Jaungo-gana eskar otoya

bijotz sutsutik urten da.

Geure erri onen polit ederra!

Bere basuen orleya!

Euzkadi au dan mattagarrija!

oi, baña, bera dan gaxua!

Mendi-basetxe baztertubetan

sarri-sarrittan sartu naz,

euzko-artua jaten nebala

otza kentzen sukaldian;

ta agura-atsuak euren illobai

antziñeko aseliak

edes-egitten eutsiezala

ni adi-adi nenguan.

Agura zar-zar bat-edo-batek,

ule-luze ta zurija,

Aberrijaren edesti ittuna

edestu ein daust zotinka,

bere semiak aiztuta dagon

amearen edestija,

nire bijotza samin-samiñez

entzutiaz bete dauna.

Ta gurasuen etxe zurija

berialaxe itxi neban,

ta uririk-uri, mendirik-mendi,

atseden-bage ibilten naz,

edesti ori an, or ta emen

irakasten abestijaz.

Entzun, ba, orok neu-abestija!

Ni naz euzko-oleskarija!