NI... NON NI

Kopeta-urretsu, neska pollita,

gorputz-lerdena, mattekorra:

bijotz-bijotzan sortubak, entzun

mattale onen abestijak.

Matte-egarrijaz ire mosuba

nik geldu gura-yonadanan,

buruba aldera, begijak itxi,

ta ezin lortu gurarija.

Nire bilddurra ete-az, neska?

Ezton neuria eu-bijotza?

Ala nekian nekez jaritxi

mattasun ori biar-yonat?

Aiztu don-ala itturritxuban

sarrittan bijok alkarregaz

uri-zelayan dantzatostian

pozez barreka gengozala?

Aiztu don-ala? Sarri-sarrittan

agirtzen intzan solo-onduan,

ikuskantz eder zoragarrija!

itxirazoten niri lana.

Aiztu don-ala? Landa orleyan

gure mattasun on sutsuba

bijok bein esan bai-gayeutsonan

alkarri, lotsaz gorittuta.

Eta egarriz errekatxura

egin gayonan edatera,

baña goguan matte-egarrija

bai-zonan gettu ur aregaz.

Ezaz, biarba, i gomutetan

nik emon neusnan loratxubaz,

ire bularran, bijotz-onduan,

jarri ebanaz, mun-egindda?

Ta ni orduban zorabijauta

lotu nintzonan; eguzkija

mendi-ostian ilten bai-zonan

etxera eldu giñanian.

Ta eldu yatan guda-mutilla

juteko aldi bilddurkorra;

euzko ixan-arren, neskatilla-amak

itxi, ta laster, atzerrira!

Oraintxe pozik nire mattiak

bigurtuten non ikertzera;

ama mattia idoro yonat...

ez, baña, neska polittena.

Zegattik ori, ene mattetxu?

Guda-mutillaz aiztu az, ba?

Aldijaz-ala enon ezautzen?

Lengua non, ba; bai, berbera!