SABIN-EN ABINTZA

Negar samin dagixu, ene Euzkadi mattia,

zeure aurpegi illunak darakus alegia,

ta zure bijotz onoi birrindduta dago;

zer-eta negar ori, neu-aberri gaxua,

eta zegattik illun dozu zure gogua,

ta intziriz eta alaka, zer dala-ta zago?

Sorkaldetik euzkija agiri oi-danian

euzko-lurra urreztetan beren argi-izpi-pian,

asten zara, amatxuboi, bijotzez nekausten;

ta euzkijak barriro bere mosu gorrija

eskutetan daunian, ama tamalgarrija,

zure nekauste ori ezta, ez, amaitzen.

Nire Euzkadi gaxua, nire ama mattia,

amarik ederrena ta atsekabez betia:

gauza gustijak baño nik mattiago zaut;

zure naibage oro neuriak ba-litxaz lez,

nik jasan gura neukez, al ba-neu, zure ordez,

ta zure aldez, ama, nik il be gura daut!

Baña bai-dakit ondo negarron zegattija,

zer dala-ta illun dagon amaren aurpegija:

zu len azke ixan zintzan eta oin otseña!

Mendiko txorijak lez zeban azkatasuna,

batta zure semien egizko mattasuna;

baña aspaldijan ori betiko galdu zan.

Lenago buru-jabe, buru-bakarra zintzan,

eta zure lagijai emon zeutsen inddarra,

Batzar Nagusijetan, Areitz deuna-pian;

orduban euzkotarrak ziran abertzaliak,

ta bai-zindduben zintzo matte zure semiak

aberrijaren aldez emonik odola.

Gero... gustiz ederra ta ona zaralako

areyuak sartuta, zure erijotzerako

mendi-ibarrak, etxiak, birauz bete dira;

Euzkera zar ederra, askitzak, ekandubak,

zure gogo zinddua ta, azkenez, semetxubak,

zure seme mattiak!... gustija galdu da.

Betiko?... Amatxuboi: gustiz gaxua zara,

zure semiok bere gaizto-gaiztuak gara,

ta zure zoritxarra andija da, ziñez;

iñoiz-ez-iñoiz galdu, baña, itxarokintza,

zure seme batek, ba, entzun dau zure deya

ta bera gertu dago ilteko zu-aldez.

Ni naz: ementxe nozu, euzkotarren semia;

bijotz osoz matte dot euzko-abenda zarra,

txorijak axia lez ta arraintxubak ura;

zure sorosi-deyak nigana eldu dira;

neu-alegin gustijak zuretzat gitxi dira;

ama: zu illezkero nik eztot bixi gura!

Negarrez ikusten zaut, ene Euzkadi mattia,

zure aurpegi illunak darakus alegia,

batta gexorik dago amaren bijotza;

zure seme gustijak zugaz aiztuta dagoz,

Euzkadi-ko ortze ederra gautegun dago lañoz...

Ezta ardura, amatxuboi: ona neu-abintza!

Mendi ta ibarrez-ziar, basetxerik-basetxe

jungo naz, ta beldubak Kisto-ikaskintza letxe,

Aberri-maiasuna erakutsiko dot;

ta zure itxarkundia laster ikustiarren

ogasun ta bixitza damokedaz pozarren.

Gauza gustijak baño nik mattiago zaut!