Eskuaren fereka
Iņaki Zabaleta

Hordago, 1982

 

 

ETSAI EZKUTUAK

 

Egunsentiko lainoak

pago tarteetatik iheska doaz

pago adarren hatzaparretatik labanduaz

                                                  doaz

                                                iheska

Herriaren hatzaparretatik irristatuaz

doazen bezala

orain arteko eta betiko

etsai ezkutuak.

 

Herriarentzat laino ilun,

amona beltz bezala atsaguratuak,

Ordenaren letaniekin ibiltzen direnak

San Autoridad, San Civismo eta

San Ordenezko ora pro nobisak

ezpain odoltsuetan itsatsirik,

eguneroko berriengatik errezatuz

ora, ora pro nobis...

odol ixurizko ezpainetan.

Saindu oro hauen letaniak

separatismoaren

gure Herriaren

eta gure giza

      gure euskal

nortasunaren aurka

buruan mailuz

sartzen ibiliak direnak

doaz

lainoak bezala

eta doaz

 

egunsentiko eguzkiaren beldurrez

pago sailetan nahastera doazen

lainoak bezala,

beren amonabeltz atsagurak

zilarrezko kutxetan gordeak

sedazko zapiz ezpainak lehortuak

doaz

letanietako ora pro nobisak

elizetako banku hotzetan

ahaztuak utzita

 

eta doaz

 

herri uholdearen zalapartan

nahastera,

dontzeilen soineko luze zuriz

zomorrotuak,

inoren salaketaren ikaraz

beren zeharkazko begiradetan

 

eta doaz

eta joanen dira

sekulorun sekulotan

guk

plaza erdian

jendearen erdian

biluzik jar ditzagun arte,

Lainorik gabeko egunsenti batetan

biluzik jar ditzagun arte

joanen dira

doazen bezala

—joatez inoiz bukatu gabe—

ezkutatzera

gure etsai ezkutuak.

 

Eskuaren fereka
Iņaki Zabaleta

Hordago, 1982