IPUIN ISILA

 

Etxeko zuraiaz ez dizute egingo

amonaren aulkia, finko.

Urteen gainean ezarririk,

goratzarreak dituzu berpiztuko.

Ez dira izanen odei xuri

oroipen nabar, deskateatuak baizik.

Urte zaharretan eta

mingostasunetan eta

gehien diren zorionetan

neu arituko natzaizu

oparien kutxako zuraiaz

amonaren aulkia egiten

neu finko: maite baitzaitut.

 

Ilobak

hiru urtetako behatz txikiz

zenbakiak ditzanean ikas

bat, bi, lau... zazpi

kopetako ximurrak kontatuz,

oroituko dituzu

gure ipuin isilak

amodiozkoak

oraingoak.

 

Ankak

negu luzetako nekez

ditzazunean eratzan

izara hoben gabean,

oroituko dituzu

gure ilusiozko bidaiak

mugagaitzak

oraingoak.

 

Etsipenaren ateak ateari darautsanean

haizerik gabe, oroituko dituzu

leiho zabalak

esperantzazkoak

oraingoak.

 

Orduan

Ipuin isila, ilusiozko bidaia, leiho

izan nahi nuke zugan, izan:

maite zaituenak eginen baitizu

oparien kutxako zuraiaz

amonaren aulki...

biok zahar izanik.