OI ZU, HERIOTZ!

 

Ontzia kulunkatzen duen

uhaina

beldurrak eragina,

mugagabeko ertzetako

aparra irrika

duena,

haragiaren eztenak

daroan antsia

hilkorra

dadana...

 

Lema asaldarazten duen

eztena,

arantza eta lorezko

pozoiez mozkortua

desio ezkutuak

daraman

amets ezinezko

lo motz eta bihurrien

altzoan

datzana...

 

Lemazainaren esku itsatsien

dardara,

kresalaren ezpainetatik

tantoka darion

heriotz izeneko

ardo mingotsa,

bihotzeko tolareari

gainezka doakion

gero ilunaren

itzala...

 

Oi zu, anai ta arerio!

ortzadar

guztien azken peajea,

zauri ororen azken

zornea,

oi zu, maitari guztien

azken emaztea,

oizu,ene eguneroko

heriotz

hilezkorra...