LAGUN BATEN HERIOTZEAN

 

Oi zein tristea den

beharrezkoak ez garela

sentitzea, sentitzea...

Erlatibotasunaren

uhin iragankorretan

murgiltzea eta

joatea, joatea...;

itzulerarik gabeko

bide hestu eta etengabetik

ibiltzea, ibiltzea...

azkeneko geltokian

trena betirako

geratzea, geratzea...

Oi zein tristea den

hilkortasunaren eztena

somatzea eta hilkorra

izatea, izatea...

Mugazainaren ontzira

igo eta ertzeko aingurari

lotuta egotea, egotea...

Oinarrizko tristezia

hautsiko duen esperantzari

ahoa ixtea, ixtea...

Bihozkada bakoitzaren

ezpain irritsuak

jostea, jostea..,

eta halere bizi garela

esatea, oihukatzea, oihukatzea...