BESTEA

 

Ene onartutako bakardadean

aurkitu zintudan,

ene izaeraren arrazoin.

ene bihotzaren hedapen,

ene bakardade bakartiaren

giltza, soinu eta zutoin.

 

Oi zu, zu, zu, BESTEA,

nire NI erren hau

GU bihurtu zenidan edozein,

ene esku luzatuen antsia,

ene ezpain hestutuen irria,

ene lore lehortuen usain.

 

Oi, zu, zu, zu, BESTEA:

zuri ene kantu izutia:

bakarra izatea bada

zuhaitzaren erroa,

zu, gu, bestea, zara

enbor, adar eta geroa.

 

Zuri ene krisailuaren

argi xume, itzalkorra,

zuri ene errota zaharreko

ale lurtar. beldurtia,

zuri, BESTEA zaren horri

nire kandelaren ezkoa.