URTE BERRI

Artxiloko gainerat nitzaitzu etorri.

Hatsanturik aspaldi naiz oihuka ari.

Nagusitu nitzaio itsas-orroari:

        Zato, zato, Urte-Berri!

Su-gar lilluratzailen ke berotik urrun,

Zure begira nago izotz sarkor huntan,

Bihotza intzirika ta gogoa ilun

        Geroaren ilunbetean.

Besoak zabal nago gaur zure begira,

Elgar besarkatzean baitzaizkit hetsiko.

Zure jauntzi ñabarren petralak noiz dira

        Itsas mugan mainatuko!

Zorionez jauntzirik zato, Urte Berri!

Olarro hegaldunak, gogoeta beltzak...

Kentzen ari daizkote nere odolari

        Indar eta esperantzak.

Zertako bada dautazu berantets-arazten!

Hurbildik entzuten dut tirainen oldarra:

Beren dretxoak-eta finkatuak diten

        Langileak jeiki dira.

Errumes ezinduen auhen deiadarrek,

Gerla burrunba latzek ikaratzen naute

Eta aize sistuen intzire sarkorrek

        Hilen deia deramate.

Errazu, aztaparrak ba ote dauzkatzu

Bihotzen xehatzeko? Lazten nauzu orai...

Urte-Berri, begiak nolako ditutzu

        Dena odol edo arrai?

Ilunbeak haizatuz Artxilorat jin zait

Ileak harro-harro, jin zait Urte-Berri:

Bi besoak luzatuz erraiten daut: «Garrait».

        Dena nigar, dena irri.

«Garrait... Garrait» diote harpeek eztiki...

Uhainek bereturik beren harrapoan

Hitz hori itsasperat dute eramaki

        Sekulako bas-orroan.

Garrait... eta bakea noizko dugu beraz?

Bizkitartean orai, ez gaitezke lokar,

Euskal-arima baita elgarren indarraz

        Uholdetik zaindu behar.

Leihorreko arkaitzak erdi janak daude;

Itsasoak bazterrak ondatuko ditu.

Aintzinekoer nolaz hainbertze uholde

        Ez zaizkote nagusitu?

Uholdeari traban emogun Euskara.

Guri da aurten, guri, borrokan aitzea;

Garraitzeko hor dugu, tiraineri gora,

        Artxiloko Gurutzea!

16-12-38