Sonetoa 3 — Carabanchel

 

Kanporako norantza ezjakina izanik

txirrioka zioskan negarra ardatzak

Carabanchelen ez bait zuen lagunik

bidexka bakarra ikasitako ateak.

 

Indiferentziaren itzalak zintzilik

zeraman giltzak hertsitako begiak

ehortze kulunka kantan hilak kuasik,

ninien urdinak galduriko diztirak

 

iseka barneko haize pozoituari,

ezkongai doaitzaz pareta arras grisak

gorrotoaz maiteminduko zenari,

 

itsaskolorez husturiko ortzadarrak

hilobira doazenentzat opari...

zelan iraun dezake euskaldunon hatsak?