«…atzo Hernanin 21 urteko neska batek

                           bere burua urkatu zuen…

                           Ez dakigu zergatik eta nola…»

 

Zuri, Guadalupe, gure ikasle zinen horri…

 

 

Hotzikarak harrapatu ninduen

esperantzari urkatu zintzaizkiola

esan zidatenean esan

bizitzako mahaitik

urre ta zilarrezko

kopatan dadatenen

asedura epaile

kupidarik gabeko

aho beteko hitz borobilez

epaile egunkaritako letra beltzenetan…

 

Ez dakit zergatik itxi duzun leihoa

zergatik kamuztu nahi izan dituzun

kolpetik galdera alu guzti hauen

eztenak, zergatik ito

nahi izan zaren udaberriko nektarra

zapuztu duenaren udazkeneko

erletegi agiazkoan…

ez dakit ezer

zalantzakor garenon harridurazko

min eta herioa

nolabait iritsiko zaizularen esperoan...

 

Horregatik utziko zaitut lurrean,

zuretzat inoiz izan ez zen arnasa

bihur dadin nekosta berde baten

sustraia...

gaur eta atzoan inongoa izanik

nonbaitekoa izan zaitezen geroan,

geroan... geroan... geroan.