|
Ezin errana AZKEN IRRIA neure aitari Zure pausuak, gauak hartuak doatzi haize hegoarekin, larrazkeneko osto hilekin. buruz behera, ixildu zira, behin betikotz, neure maitea, neretzat utziz azken irria! Azken irria, azken zurea ne' eskuetan zoin den beroa, lurreko hatsez zonbat betea! azken irria, azken zurea bizi huntako zarapo, xixta minartzaleen suntsizalea! azken irria azken zurea ez dut utziko goiz alde arte, leiho tartea argitu arte! gero penekin, ihintzarekin, ixuriko dut dena kanpora doala zure atxematera: Kraskatuko da neure etxea, egunak zauzkit lañoz beteko ne' eskuetan orma sortuko zure bidea neure maitea hor dut izanen laster hartzeko, azkar begiak ditut hetsiko, neure pausuak, gauak hartuak, doatzila bai hegoarekin, larrazkeneko osto hilekin.
Ezin errana |