|
Ezin errana ARKAZIA ZUHAITZAREN LUMA XURIAK Maiatza goiz batez, arkazia zuhaitz baten gainean, kokatu nuelarik, neure egoitza, zabaldu zuten neure azpian oihal bat ez nedin zauri erortzean, bainan jauzi egin nuhen oihalaren bazterrerat, joz buruz buru, neure ama lurra. Beren besoetan ttinkatu ninduten, ustez betiko, irriño batekin lokartu nintzela, bainan, urruntxagotik, so egin banindute, ohartuko ziren, oraino begi bat naukala idekia, begi bat idekia, ikusteko: arkazia zuhaitzaren luma xuriak, ni bezala erortzen, oihalaren bazterrerat.
Ezin errana |