|
Bizitza nola badoan TESTAMENDUA (1981) Ez dut lurreko gauzetan nahi nik nere salbamendua, berdinki ez dut segitu gogo zeruen manamendua, anarte hortan, idurikatuz hutsaren jujamendua hona Mozartek asesinatu lumaren testamendua! Askok diote gutan berean Mozarte bat lo dagola, sinfoni haren lehen neuria hiltzale izan zen hola... Hau dugu gauen itzal hezetan oihanak gorde arbola, edertasuna nahiz zabilan mainkuaren parabola! Zirko honetan, hitza hezirik, jartzen nuen negurturik nagusi nintzen batzutan baina duda hura lapurturik gogoan gorde indar guzien sasi-hesolak urturik maitasun minez nindabilarik bazoaken beldurturik. Eta herria maitatu nuen maite duzuen heinean, baina ideak ez genituen berdinak honen gainean, askatasuna desiro nuen kartzelaren ordainean: ordea jabal araziko dut bazterdun botza zainean... Ez dut sufritzen; oraindik ere bihotz basaren zokotik edo galdurik ihes badoan gau beldurraren zorotik minik ez dator; sufritu gabe irriz ari naiz gogotik: poemak sortuz iragan nintzen bizitza honen ondotik. Nere azkazi xoilen artean ez da sortuko aharrik dirurikan ez baitaukat edo beste ontasun zakarrik, enkre botoilaz kanpo uste dut, ez da sineste zaharrik, balio handi bat balukela waterman lumak bakarrik! Sagu goseen hortzen meneko ez badituzue uzten makinaz eman textoak, hori gaurgoitik duket ikusten, ondokoentzat gainera bertso paper denak ditut husten; ez dakit nola beren artean partekatuko dituzten! Bera hautsirik, mundua hautsi nahi lukenak oraino askoz hobe du ixiltzea hor kantuz segitzea baino. Hitzen azpira erori diren puskak nork ditu alaino berriz bilduko, iraun dezadan datorren ekainaraino...
Bizitza nola badoan |