|
Bizitza nola badoan IDATZI NAHI ETA... (1984) Maikel Jacksonekilan trikitrixalariak, trenbide bazterretan haur kalakariak. Ogi puskak trenpatuz arno karatsetan sentimendu garratza martxo arratsetan: idatzi nahi eta ezin. Ez dut nehoiz hartuko eskuan izarra, haizeak emetzen ba daut ere lizarra. Ilargitan, indarrez luma bera husten zilo honen azkena nik ez dut ikusten: idatzi nahi eta ezin. Banintuen denentzat hitz joko milaka irri karkara zedin kantu bat bilaka. Trebeak direnentzat utziko dut lana ongi trata dezaten herritik ukana: idatzi nahi eta ezin. Zeru krudelegiek begiak nahasten, bihotza punpeka kaiolan da hasten. Nere baitako lora hautsi du beroak ez dakit zer dakartan harrien geroak: idatzi nahi eta ezin. Guk lurrean badugu bakoitzak gurea: batzuentzat lohia, bestentzat urrea, zuentzat segurantza, neretzat zalantza, aldi hontan ni gabe egizue dantza: idatzi nahi eta ezin.
Bizitza nola badoan |