BERTSO BERRIAK
JESU-KRISTOREN PASIUARI JARRIAK

Fedeko egia bat

kantuko moduan:

zer pena pasa zuan

Jesusek munduan;

ia, nere kristauak,

aditu kontuan:

izan bearko genduan

zerutik kanpuan,

Jesukristo ill ez balitz

gurutze santuan.

Pazkuaren aurreko

ostegun-gaba zan,

Jesus odol isurtzen

egona baratzan;

baldin bere Aitaren

borondatia bazan,

eriotzatik libratzia

posible ote zan,

ezetz esan zion da

oso bildurtu zan.

Jesus ordurako zan

Judasek saldurik,

baita bere anima

betiko galdurik;

judu odol-zaliak

gaizki informaturik,

etzioten arkitu

iñun pekaturik,

preso eraman zuten

sokakin loturik.

Ogei ta amar dirutan

egiñik tratua,

Judasek saldu zuan

Jaungoiko justua;

bere gaizki egiñaz

txit ernegatua,

piko batetik soka

lepotik lotua,

ostiral-goizian zan

Judas urkatua.

Ainbeste soldadu tzar

Jesus lotutzera,

andik eraman zuten

Anasen etxera;

gero berriz Kaifasi

presentatutzera,

zer dotriña zedukan

kargu artutzera;

zerutik jatxi zala

gu salbatutzera.

Pensatu zuten, Jesus

zalako erua,

buruan sartutzia

arantzaz korua;

ainbestez etzan ase

Kaifasen gogua,

Pilatosi biraldu

Jaun Soberanua,

onek egin zezala

iltzeko modua.

Pilatos jarririkan

Jesus juzgatzeko,

bañan ezin billatu

kulparik iltzeko;

gero agindu zuan

azotatutzeko,

eriotzarik gabe

ala libratzeko,

bañan agindu zuten

gurutz-iltzatzeko.

Bost milla ta geiago

azote lenbizi,

alako martiriorik

ez du iñork ikusi;

tormentu oiek danak

emanik Jesusi,

gero eraso zioten

berriz Pilatosi,

gurutze baten puntan

bear zala josi.

Ainbeste desafiyo

aditu onduan,

Pilatos bildurtu zan

alako moduan;

jartzeko gurutze bat

Berari lepuan,

Kalbarioko mendira

arekin dijuan,

Pilatosek sententzia

ala eman zuan.

Gurutze bat emanik

Bera jositzeko,

Kalbarioko puntan

an ikusitzeko;

Jesus korformatu zan

danak sufritzeko,

borondatez biziya

emen utzitzeko,

munduko pekatuak

erremeditzeko.

Jerusalengo kale

orietatikan

mendira artu zuten,

sokaz loturikan;

pauso bat ezin eman

gurutze-petikan,

Jesusen enpeñuak

ziran gugatikan,

libratziagatikan

gu pekatutikan.

Kalbarioko mendi

bide gogorrian

iru bider erori zan

Jesu-Kristo lurrian;

bere Ama Santisima

zijuan aurrian;

ikusirik Semia

ezin egiñian,

zer pena egongo zan

aren barrenian!

Laguntzeko artu zuan

Simon Zirineo,

ojala pensatuko

balitz egunero;

ibilli ez gaitezen

damututa gero,

Simonen pausuetan

jarraitzia dago,

bost aldiz aditzen da

kulpitotik klaro.

Allegatu ziranian

mendu santu artan,

iltziakin josi zuten

esku ta oñetan;

zeru-lurren jabea

gurutze orretan,

gure salbazio-eske

Aitari benetan,

zeñi etzaio jartzen

biotza penetan?

Amabietan zuten

kurutzian jarri,

zorrak pagatutzeko

pekatariari;

erregu egin zion

Aita Eternuari,

arren barkatutzeko

aren etsaiari;

orra zenbat nai zigun

Jesu-Kristok guri!

Zer pena pasa zuan

Jesusek gugatik:

zintzilika iru ordu

gurutze batetik;

lantza sartu zioten

bular sagradutik,

ala ere biziko zan

oiek danakgatik,

borondatez il zan gu

salbatziagatik.

Kunplimentu emanik

Jesusek lanari,

pekatariakgatik

artu zuanari,

San Juan utzi zion

bere ordez Amari,

espiritua berriz

Aita Eternuari,

despeira egin zion

mundu guziari.