ZERTARAKO ZABILTZA
AITZAKIYEN BILLA?

Dama orrek pausuak

gustaturik dauzki,

eztuela dantzatutzen

zortzikuan gaizki,

egin dualarikan

egiñalik aski,

aspertuko lituzke

orrelako zazpi.

Begiratu ederra du,

zankua galanta,

orren gorputzak eztu

ezer ere falta;

begira neskatxa orren

dantzarako planta

airoso altxatzen du

ezkerreko anka.

Nondinai somatzen du

soñua asita,

zergatikan daguen

ondo ikasita;

pozik egingo niyoke

gabero bixita,

ezpaleuka gelako

atia itxita.

—Pozik utziko nuke

atia irikiya,

etxian ezpangenduke

txakur salatiya;

bakarrik itzitzen naiz,

banuke tokiya,

enaiz bada mutillen

oso beldurtiya.

—Ori besterik ezpada

zuk dezun beldurra,

dama gaztia, etzait

batere ardura;

artzen baldin badet nik

eskuan egurra,

laister ixilduko det

nik zuen txakurra.

—Txakurra illagatik

kuidadoz, galaia,

bestela askiko nago

zuk eta nik naia;

beti etxian daukat

ama eta anaia,

lua egiten dute

biziro ernaia.

—Ama eta anaia

erretiratzian,

aixa gorde ziñezke

atian atzian;

iñoren beldurrik ez det

nik zure etxian,

etorriko nazaizu

biyar arratsian.

—Eskopeta kargatuta

atian atzian,

anaia an egoten da

ni oiera artian;

etortzen bazerade

zeretzat kaltian,

egon biarko degu

besteren batian.

—Kontuz eruki zazu

ati orren giltza,

iztari asko zure

ondoren dabiltza;

ustez emanagatik

ezkontzeko itza,

oraingo mutillakin

kuidaduz zabiltza.

—Oraindikan ez daukat

ezkongai sobrerik,

ez aberetsik eta

ain gutxi pobrerik;

biyotzian zarauzkat

ondotxo gorderik,

zurekin ezkonduko naiz

ezpadet oberik.

—Neoni joango nitzake

emendik Madrilla,

zu bezelako dama

perpillaren billa;

igual salduko nuke

soñeko armilla,

erositziagatik

zure pantorrila.

—Abiratzen bazera

emendik Madrilla,

pasa biarko dezu

Burgos ta Abilla;

itzak ederrak eta

amoriyo illa,

zertarako zabiltza

aitzakiyen billa?