BERTSO BERRIAK

Pasaiako plazatik

dator notiziya:

zezen bat atera da

jeniyoz biziya;

kantatutzera nua

bistan ikusiya,

konsolatzeko triste

daguen guziya.

Santiago-eguna

Pasaian siñale,

allegatu eztanak

egin beza galde;

asiyeran jendia

zezenaren alde,

azkenian etziran

arrimatu-zale.

Lendabizi plazari

eman diyo jira,

ate baten ondora

joan da ensegida;

al duenak igesi,

bestiak erida,

obia dalakuan

engañatu dira.

Torilletik atera

zuten lendabizi,

bei zar bat giyariya

bandera ta guzi;

arrapatzen zuena

purrakatzen asi,

azkenian plazatik

kanpora igesi.

Gure Pasaia beti

sonatua dago,

errepiñ gabe ezta

urte bat igaro;

urrenguan jarriko

dituztela nago

barrerak estu edo

zezena aundiyago.

Torillo-bazterreko

barrera tartian

zezena pasatu da

kolera batian;

plazatikan kanpuan

zeudenak pakian,

erdiyak purrukatu

ditu anka-pian.

Batek txapela falta,

bestiak txaketa,

lurrian silipurdi

negar eta buelta;

biria libratzeko

non zeguen beta?

zezena sartu zaie

kala baioneta.

Iru komerziante

plazatik kanpuan,

fosforo ta barkillo

labaña tratuan;

pareta egon arren

amar oñ altuan

panparroi juanak dira

putzura saltuan.

Oriek orrela ta

geiago ere bai,

lurrian zilipurdi

egin dute lasai;

ezkon-berriyak eta

zenbat dama-galai,

zezenaren mendean

etzuten jarri nai.

Zezenak laja ditu

lau lagun elbarri,

gañerako erida

jendiak elkarri;

batzuek anka-pian,

al zuenak korri,

urrenguan obe da

segurutik jarri.

Deskuidokua zuten

aurtengo okerra,

etzaie suertatu

ganadu alferra;

orra Pasaiarentzat

onra bat ederra:

zezenak jokatu du

puñalean gerra.

Bi adar badaukazki

bere konturako,

puñal oberik ezta

orren bururako;

jolas-bidia jarri

digu kanturako,

gañera jendiaren

eskarmenturako.

Plazatik atera ta

gaztelura arte

bide zakarra dago

bastante aparte;

begiyak erne zeuzkan,

belarriyak tente,

esan nuen ote zan

lengo Almirante.

Saiatu naiagatik

ori umiltzera,

igual sartuko zan

legoia iltzera;

egiyak esan gabe

ez nua ixiltzera:

arrokara joan zaie

lanpernak biltzera.

Arrokatik putzura

sartu da igeri,

burua besterikan

etzuen ageri;

bakerua begira

bere zezenari,

eserita jan ditu

libra ta erdi ogi.

Beiarekin kalera,

ark zeukan damua,

Lasturkoa zezena,

fiña ta sanua;

geiegi esan gabe

ixiltzera nua,

graziak, Pasaiako

jende umanua!