BURNI-BIDEAK EGITERA
ETORRI ZIRAN FRANTZESARI
JARRITAKO BERTSOAK

Dozena bat bertsotan

nai nuke esplikatu

zenbat estranjero dan

Españian sartu;

lanbide au oraindik

gutxi det usatu,

uts-egiteak arren

argatik barkatu.

Frantzes asko ill dala

diote Austrian

beraz ez da onezkero

frantzesik Frantzian;

danak emen ditugu

oraingo aldian,

burnizko bide traste

oien aitzakian.

Frantzes da italiano

kasta oiek nasi,

onera etorri eta

dabiltza nagusi;

pegoiari ederki

lana egin-arazi,

berak pikoarekin

beñere ez asi.

Dala listero edo

dala sobrestante,

enpleo eroso ana

geienak badute;

jornalik aundienak

frantzesak dauzkate,

nunbait español danol

tontotzat gauzkate.

Lenago etortzen ziran

ofizialeak

ziran txorrotxale ta

pertz-konpontzalleak,

titiri-mundi eta

santu-saltzalleak,

gizonik formalenak

txikiratzalleak.

Orain etorri dira

klase danetatik,

bai gizonezko eta

emakumetatik;

ezin bialdurikan

oriek emendik

ibilli bear degula

deizkiot oraindik.

Badira oien artean

gizon onraduak,

batzuek aberatsak,

besteak bajuak;

baita beste batzuek

erale majuak,

garestitu digute

beñepeiñ arduak.

Aspaldian ezin det

kendu nik buruti

urrengo grantzesada

ez degula urruti;

oiek ateratzea

gure erreiñuti

kosta bear zaigula

uste det larruti.

Ezagunak dirade

guziak trajean:

lebita ta erlojua

beti gorputzean,

pantaloi lasaiak ta

bizarra okotzean,

beñere etzaie falta

pipa bat ortzean.

Oien lenguajea

ona da berentzat,

munduan dan txarrena

nere ustez guretzat;

isasiko ez degula

sekulan deritzat,

itzik ere entenditzen

ez diot nik beintzat.

Iñori ere prendarik

ez diot nai artu,

argatik aurrerago

ez nuke nai sartu;

baña al daneraño

garbi esplikatu,

egia ez du bear

iñork ere ukatu.

Azkeneko bertsora

orra allegatu,

esan baño naiago

ez det nai luzatu;

norbaiti ez bazaio

bertso oiek gustatu,

frantzesa ez bada beintzat

bear dit barkatu.