ALBAKA BATENGATIK

Dama gazte galanta bat

gure probintziyan,

alabatzera nua

egiñal guziyan;

lenago gabiltzanak

jaunaren graziyan,

orain paratu gaitu

kolera biziyan,

trata-biria on da

saldu erosiyan.

Kontuan badabiltzke

gaztiak karrikan,

egin gabetandikan

aziyo txarrikan;

dama orren pausuak

ez dira alperrikan;

iñon faltatzen bada

albaka-adarrikan,

pagatu biar degu

multa ederrikan.

Albaka batengatik

justiziyengana,

nork maitatu biar du

orrelako dama?

aita kastellanua,

emengua ama,

azal ederra dezu

Jesusek emana,

kopetako barnizak

bista badarama.

Preziso bear zenduke

albaka kolkuan,

azal ederragua du

zenbaitek orpuan;

beti irabaztia

neke da tratuan;

pasatzeko modurik

badezu barkuan,

Txinako beltzetara

obe dezu juan.

Justiziyari parte

emate ezkero,

ain errax libratzekorik

enuan espero;

kanpuan ikusita

pena zuen gero

desterruan urterik

ez degula igaro,

pezeta bana eman ta

libratu lijero.

Ogei ta lau errial

albakaren multa

pagatu genituen

Konsejura juanta;

ez daduka merkia

belar orrek punta;

nork sinistatuko du

au iñork esanta:

keja orrekin juan dala

gaztia izanta?

Orain eskarrik asko,

Mari Manuela,

uste zenuen betiko

galdu giñuela;

multa aundiyak eta

gañera kartzela

bazeniyon guretzat

falta etzala,

benturaz mintzatuko

enitzan bestela.