BERTSO BERRIYAK
XENPELARREK JARRIYAK

Denen partetik laguntza on bat

galdetzen diyot Jesusi,

pekatariyen bizi tristia

nai nuke adierazi;

bataiatu giñan momentutik

genduen zerua irabazi,

anima garbi iduki dezagun,

eztu galtzerik merezi.

Mantxarik gabe dijuazenentzat

badira toki ariñak,

bera amatuaz dabillenentzako

gure Jainkuak egiñak;

arrosaiuak debozioz esan

eta guardatu dotriñak,

zeruko erreinuan sartu gaitezen

egiñ ditzagun alegiñak.

Oraziyo onak egiñaz obe

degu denak umiltzia,

Jesusek berak e asko nai digu

mantxarik gabe ibiltzia;

betiko ez gera mundua onetan,

etorriko da iltzia,

pena izango da nork bere faltan

anima ona galtzia.

Asko alditan aditzen degu

jeniyo txarrak uzteko,

konfesatu ta damua artu

aurrera ez geiago asteko;

garbi apaindurik jarri gaitezen

mundua onetan besteko,

aingeruak daduzkaten pozak

guk beurekiñ ikusteko.

Pekatu egin-ta galduak giñan

erremeiorik ezpazen,

konfesatuta barkatzen dira,

premiya degunak guazen;

damutasun egiazko batekiñ

penitentziya egiñ zuzen,

azken orduan mantxarik gabe

garbi presenta gaitezen.

Billeratako dismuluan

dauden soñu ta baltsiak,

animarentzat katian dator

gorputzen gustora ibiltziak;

ondore txarra berekiñ dakar

toki gaiztora biltziak,

ai zer lastima emando guen

betiko ditxa galtziak!

Erretira txarrian gabiltzanak

askotan gaban gau erdi,

iñork ikusten ez gaituelakuan

egiñaz edozeiñ pikardi;

orlako jeniyuak dauzkaunak

uzten baditugu garbi,

zeruko birian aingeruak

egingo digute argi.

Obra onak egin nai dituenentzat

badaude komenientziyak,

dakigulikan asko ditugu

zabarkeriyaz utziyak;

alferrik gero izango dira

negarrak eta antsiyak,

luzarokuak ez gerala emen

egon giñazke etsiyak.

Gutxina eztanian etorriko da

oso sententzi tristia,

egunez edo gabaz igual,

ordu jakiñak eztia;

gure anima ainbesteraño

Jesus onari kostia,

azkenian ba pena izango da

Luzifer orri uztia.

Etsai gaixtuen kalabozuan

sartutzen bagera baldiñ,

betiko sutan aien mendian

egon bearra ezta atsegiñ;

katez loturik penatzen beti,

iñundik eziñ igesi egiñ,

denbora dala zuzen gaitezen

orlakorik gerta ez dediñ.

Umildadian ibilli bada

Jesus onan izenian,

bire okerrak utzi alde bat

eta segi zuzenian;

konformaturik jartzen bagera

garbi eran esanian,

estimaziyo ona izango degu

emendik guazenian.

Denbora dala mudatutzia

obe degula gogotik,

denen maisuak orlako ordenak

biraltzen ditu zerutik;

odol guziyak ixuri zituen

denak salbatutziagatik,

pentsa dezagun Jesusek zenbat

sufritu zuan gugatik.

Ainbeste pena sufriaztia

ai zer gauza itsusiya!

azotez ebaki ta intzi bat gabe

artu zuen pazientziya;

iru iltzekiñ lau tokitatik

gurutze bati josiya,

gure onagatik modu onetan

utzi zuan bere biziya.

Jesus maitia kulparik gabe

orra guregatik illa,

Josefatara etorriko zaigu

anima justuen billa;

azken juiziokoak duanara

juango gera zenbait milla,

beste ordenarik eztigu ematen:

gaiztua ondu dedilla.

Amabostgarren bertsuarekin

orra azken errematian,

relijiyua aumenta dediñ

garbi ibilli gaitian;

justuak dauka konsuelua

mundua ontatik juatian

betiko glori ederra gozatzen

aingeruakiñ batian.